Έρωτας χωρίς αύριο

Η ιστορία της ταινίας είναι πραγματική και αφορά την ψυχεδελική ροκ της Δανίας. Κεντρικό πρόσωπο ο Έικ Σκάλοε [Joachim Fjelstrup] ο οποίος ερωτεύεται θανάσιμα την ελευθεριακή αισθησιακή Ίμπεν [Marie Tourell Soderberg] κάπου στα 1962. Για χάρη της γίνεται χίπης, ποιητής, συγγραφέας, περιπλανώμενος, προσκυνητής, ναρκομανής, διανοητής, παιδί των λουλουδιών. Αφού εκείνη δεν μπορεί να ανήκει μόνο σε έναν άντρα, ο Έικ φτιάχνει μια ψυχεδελική μπάντα και μεταμορφώνεται φρόντμαν τραγουδιστής, τροβαδούρος της ανέμελης ζωής και στοχαστής.

Η μπάντα λέγεται Λύκοι της Στέπας [Steppeulvene] και ξεκινάει την πορεία της την ίδια περίοδο με τους καναδούς Steppenwolf [αμφότεροι ορμώμενοι από το μυθιστόρημα του Έρμαν Έσε, δημοσιευμένο το 1927]. Όμως η ζωή της δανέζικης έκδοσης είναι βραχύβια διότι ο Σκάλοε διαφεύγει συνέχεια αυτοκαταστρεφόμενος, κυνηγημένος από τον ίδιο του τον εαυτό. Το ταξιδεύει όμως και το φχαριστείται να σκορπίζει, από την Αθήνα των μπίτνικ μέχρι το Νεπάλ των σαμάνων.

Ταινία που χαρακτηρίζεται από το πασίγνωστο τρίπτυχο σεξ, ναρκωτικά και ρ'ν'ρ, αλλά διατηρεί την ενδοποιότητα και την φρεσκάδα της, σε μια κοινωνία που θεωρείται ήδη από τότε παγκοσμίως ως αυτή με τον μεγαλύτερο δείκτη ευτυχίας. Δεν αφορά μόνο τους φαν και τους συλλέκτες της σπάνιας ψυχεδέλειας αλλά μπορεί να αγκαλιάσει μεγαλύτερο κοινό χάρις στην πρωταγωνίστρια Μαρί Τουρέλ με το έντονο σεξαπίλ της. Οι χοντράδες, οι ακρότητες και ο κανιβαλισμός των ιδεών είναι συμπτώματα που έχουν περάσει σε όλες τις ροκ γενιές και είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε από που προέρχονται και πως μετασχηματίζονται σε έμπνευση και απογείωση, ενδεχομένως.

Τον σκηνοθέτη Όλε Κρίστιαν Μάντσεν τον κατατάσσουμε στη χρυσή γενιά του νέου δανέζικου σινεμά, μαζί με τους Per Fly και Thomas Vinterberg. Η πρώτη του δουλειά ήτανε δογματική [Οι λόγοι της Κίρα - Μια ιστορία αγάπης, 2001] και ακολούθησαν οι Άγγελοι σε ελεύθερη πτώση, Πράγα, Μέρες θυμού και η κωμωδία Μπουένος Άιρες σ' αγαπώ [2011]. Εδώ δεν βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του αλλά σίγουρα τον οδηγεί το θέμα και το πάθος του να το φωτίσει χωρίς να το χειραγωγεί.

Βαθμός: επτά [7]