Ευγένιου Τριβιζά

Θεατρική εταιρία "ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΙ"

Δεν ξέχασα ποτέ και ας κοντεύουν δυο δεκαετίες το τραγούδι που είπε ο Θάνος το κολοκυθάκι, όταν έμαθε για την ύπαρξη του μανάβη στη χώρα του:

"...Θα τον ξυλοφορτώσω/ τα κουμπιά θα του ξηλώσω -ένα ένα/ θα τον δέρνω ως το βράδυ/ το θεόρατο μανάβη..."

Κάποιοι από τους στίχους που από τότε που ήμουν παιδί κυκλοφορούν και επανέρχονται συχνά στο νου μου, όπως και ο πανικός μου όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τα καλαμπόκια χωρίς μουστάκια στη Φρουτοπία.

Υπεύθυνος για αυτές και άλλες ανεξίτηλες αναμνήσεις είναι ο πολυπαραμυθάς και παραπολυμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς. Τον γνωρίζω πολύ καλά αυτόν τον κύριο, που διασκεδάζει κοροϊδεύοντας τους ενήλικες, υποδυόμενος τάχα μου το εγκληματολόγο ενώ στην πραγματικότητα είναι υπάλληλος σε ζαχαροπλαστείο που παρασκευάζει ζελέδες για τους νάνους της Αβησσυνίας τα πρωινά και τα απογεύματα δοκιμαστής καναπέδων. Χόμπυ του είναι να εξερευνά -έχει ανακαλύψει πάμπολλες χώρες μεταξύ των οποίων το Αβγατηγανιστάν (σύνορα με Φρουτοπία), το Κουφέιτ, το Άνω και Κάτω Βόλτα- και να κάνει εφευρέσεις σημαντικότερη εκ των οποίων ο γαργαλιός και το ελαφρύδι. Η αγαπημένη του ενασχόληση ωστόσο είναι να αφηγείται τις ιστορίες από τα ταξίδια του και να συγγράφει με φτερό παγωνιού βουτηγμένο σε χυμό από βατόμουρο παραμύθια και θεατρικά, φρεσκότερο εκ των οποίων αυτό εδώ.

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά που καταγράφηκαν πρόσφατα στην παραμυθοχώρα. Δυο λύκοι (δεν αποκλείεται να είναι τα δυο από "τα τρία μικρά λυκάκια" που τώρα μεγάλωσαν) ο Λυκούργος (Νίκος Γκεσούλης) και ο Λυκήτας (Θοδωρής Προκοπίου), ζουν στα απομεινάρια ενός δάσους αγωνιώντας για τροφή. Τα λυκάνικα (λουκάνικα για λύκους) είναι ακριβά και δυσεύρετα ενώ οι κοκκινοσκουφίτσες που κάποτε ήταν άφθονες πια έχουν εκλείψει. Μάλλον έχουν γίνει πιο αχάριστες και σπάνια επισκέπτονται τις γιαγιάδες τους, άσε δε που οπλοφορούν και κυκλοφορούν με άδεια χέρια και σκούτερ στη λεωφόρο και όχι με γεμάτα καλαθάκια στα ξέφωτα.

Μ' αυτά και μ' αυτά οι λύκοι αναγκάζονται να τρώνε μπάμιες, λαχανικό που σίγουρα δεν τους αρέσει, για να επιβιώσουν. Απελπισμένοι όπως είναι και προσπαθώντας να παρακάμψουν όλα τα εμπόδια στην αναζήτηση ενός γκουρμέ γεύματος, επινοούν ένα αλεπουδίσιο τέχνασμα που θα τους εξασφαλίσει εύκολα και γρήγορα έστω ένα κατσικάκι: αφού ξεφορτωθούν τον κτηνίατρο (Δημήτρης Αντωνιάδης) και τη βοηθό του (Σουζάνα Βαρτάνη) θα πάρουν τις θέσεις τους και θα περιμένουν το λαχταριστό ερίφιο. Έτσι, για μείνει το πεδίο ελεύθερο, στέλνουν ένα ψεύτικο τηλεγράφημα στον ιδιόρρυθμο ιατρό (ή κουτινίατρο) που τον καλεί να μεταβεί άμεσα στη Γουαδελούπη για να αντιμετωπίσει την επιδημία της γρίπης των ροζ ιπποπόταμων -αν δε δράσει άμεσα λέει το γράμμα, η Γουαδελούπη θα πλημμυρίσει εξαιτίας των διαρκών φτερνισμάτων των γριπωμένων ζώων. Μέχρι εδώ το σχέδιο φαίνεται να λειτουργεί περίφημα. Ωστόσο ο πανέξυπνος Λυκούργος -που αν δεν ήταν λύκος θα ήταν τουλάχιστον Λυκειάρχης για να μην πούμε Λυκαβηττός- δε φαντάστηκε ότι η αφηρημάδα του γιατρού αλλά και μερικές ακόμα ατυχείς συγκυρίες θα τους έφερναν ξανά μπροστά σε μια φούχτα μπάμιες.

Το έργο "Για μια φούχτα μπάμιες" είναι άλλη μια από τις απόπειρες του Τριβιζά να ξαναγράψει μέρος της ιστορίας των παραμυθιών, ώστε μέσω της μυθοπλασίας να μεταδώσει την αγάπη και το σεβασμό για το περιβάλλον, διαλύοντας το φόβο για το φυσικό στοιχείο που ενέπνεαν οι μύθοι των παλαιότερων γενεών. Βασικό όπλο στο εγχείρημα του είναι η αντιστροφή των μιμιδιακών στερεότυπων και η επανατοποθέτηση του μύθου σε νέες πιο οικολογικές βάσεις, με σκοπό να αφυπνίζει και να ευαισθητοποιεί για τα καίρια περιβαλλοντικά θέματα που τίθενται ολοένα και συχνότερα πλέον επί τάπητος. Να σημειωθεί άλλωστε ότι η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της "WWF", της "Καλλιστώ" και υλοποιείται με την στενή συνεργασία της "Αρκτούρος".

Πάραυτα η ιστοριούλα δεν εμπεριέχει κουραστικούς διδακτισμούς και σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει άλλες σε ντορεμυθίες, γλωσσοδέτες, ευτράπελα αλλά και σοβαρότερα ζητήματα πλοκής - ένα κουνέλι ταχυδακτυλουργού που πάχυνε θα αναγκαστεί να κάνει δίαιτα διότι σφήνωσε στο καπέλο, ένας πιγκουίνος που κάνει συχνά πιπί γίνεται πιπιγκουίνος, ένα κρυωμένο χρυσόψαρο ίσως χρειαστεί γιατροσόφια και βεντούζες, μια πόρτα που ανοίγει δε βγάζει πουθενά και τα κουνουπίδια (ή μήπως κουνουπήδια) πηδάνε ασταμάτητα. Άξια αναφοράς η κωμική φυσιογνωμία του αλλόφρονα αλλά ικανότατου κτηνίατρου, που βγήκε πρώτος στο γελολόγιο και βλεμματολόγιο του κοινού με τις αδέξιες κινήσεις, τα τικ και τις εμμονές του -δεν πήγαινε πουθενά χωρίς το στηθοσκόπιο, το βαλιτσάκι και το κλύσμα και όπως διατύπωσε και ο ίδιος τραγουδιστά:
"Πες με επίμονο μπελά και θεατρίνο/ αλλά το κλύσμα μου ποτέ δεν το αφήνω."

Συνεργοί στην ολοκλήρωση της παράστασης ήταν ο σκηνοθέτης Κώστας Ν. Φαρμασώνης και οι ηθοποιοί Μαρία Καμακάρη, Αντώνης Χαντζής, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Κώστας Αυλωνίτης, Γιώργος Σουξές. Σκηνικά : Λέα Κούση, Κοστούμια : Τζωρτζίνα Κωστοπούλου, Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης, Χορογραφίες: Έφη Καρακώστα.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 131
Πειραιώς 131, Γκάζι
Τηλ. : 210-3426802
Κυριακές 11.15 πμ