Η Αφροδίτη με τη γούνα

Οντισιόν πίσω από τις κλειστές πόρτες έκανε κι ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος. Εδώ όμως έχουμε ένα διάσημο σεξοπορνοδιαστροφικό έργο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που κάποτε έκανε τραγούδι ο Lou Reed για τους Velvet Underground. Η οντισιόν γίνεται [όντως] σε κάποιο παρισινό θέατρο όπου έχουν ξεμείνει τα σκηνικά από το καουμπόικο μιούζικαλ Η Ταχυδρομική Άμαξα. Σκηνοθέτης-μεταποιητής-μεταγραφέας-μεταπράτης είναι ο άπιστος Θωμάς [Mathieu Amalric], ηθοποιός που σκηνοθετεί για πρώτη φορά. Υποψήφια-εκτός-χρόνου-και-καθυστερημένη είναι η Βάντα το όνομα της οποίας συμπίπτει διαβολικά μ' αυτό της ηρωίδας [στο ρόλο η τελευταία μούσα-σύζυγος του Πολάνσκι, Emmanuelle Seigner].

Αν και αυτοπαρουσιάζεται αρχικά ως άσχετη, η Βάντα έχει διαβάσει το ρόλο και τον ίδιο τον υποψόφιο [τι -ψή- τι -ψό-] σκηνοθέτη. Έχει μελετήσει την προσωπική του ζωή και τα σουσούμια του. Ενώ εκείνος πιστεύει πως έχει ξεκλειδώσει το έργο, εκείνη τον υπονομεύει, τον υποσκάπτει αργά και ηδονιστικά, τον ακυρώνει, τον κατακυριεύει ποδοπατώντας τον ως προσωπικότητα... ως διανοούμενο... ως άντρα... ως σεξιστή... ως νοήμονα. Η χαζοχαρούμενη με την τσιχλόφουσκα μεταμορφώνεται σε Αφροδίτη-Βάκχη-Μαινάδα και κατασπαράζει τον, δεμένο στον κάκτο-φαλλό, εμβρόντητο έκθαμβο ά-νοητο κομπορρήμονα. Κι εκεί που ο μισογύνης Ευριπίδης συναντά το μισάνθρωπο Μαζόχ, στην κορύφωση του δράματος μέσα στο θεατρικό και μέσα στο δράμα, εκεί πια ο σκηνοθέτης στέκει δέσμιος φωτισμένος και μακιγιαρισμένος όπως ο... Ρομάν Πολάνσκι.

Η Εμανουέλα Σενιέ δίνει παράσταση ζωής κι ο πιανίστας Alexandre Desplat θυμάται τη μακρινή ελληνική καταγωγή του, παραφράζοντας ελληνικά λαϊκά μοτίβα.

Βαθμός: [9,5]