Η Δούκισσα του Λανζέ

Σύνοψη: "Τα απομεινάρια μιας μέρας" στις αρχές του 19ου αιώνα από τη συγγραφική πένα του Μπαλζάκ και τη σεναριακή διασκευή του Πασκάλ Μπονιτσέρ, του οποίου το 13ο σενάριο για τον Ριβέτ συμπληρώνει 25 χρόνια γόνιμης συνεργασίας, αρχής γενομένης με το "L'amour par terre" [Love on the Ground, 1984] ελέω Πωλ Βερλαίν. Βλέπουμε πως τυραννούν και τυραννιούνται οι ευγενείς της εποχής και πως σκοτώνουν την ώρα και την ανία τους. Ο Γκιγιόμ [υιός] Ντεπαρντιέ, σε έναν από τους τελευταίους ρόλους του, δεν υποδύεται τον κουτσό, χωλαίνει στ' αλήθεια και με αφόρητους πόνους, γεγονός που έχει άμεση σχέση με το άσχημο και άδικο τέλος του.

Άποψη: Η προσαρμογή και η σκηνοθετική γραμμή κρατούν ατόφια την αναπαράσταση της εποχής και δεν προσπαθούν να την "φέρουν" στα μέτρα και τη λογική του σύγχρονου θεατή. Πάρα πολλές λεπτομέρειες που ενέχουν καθοριστική σημασία, περνούν με απλότητα και φυσικότητα εμπρός από τα μάτια/αυτιά μας και χάνονται γρήγορα αν δεν τους δώσουμε προσοχή. Δε γίνεται καμιά προσπάθεια να υπερτονιστούν ή να υπογραμμιστούν με νόημα, δεν αναμασώνται ούτε μηρυκάζουνε για χάρη του απρόσεχτου, του αδαούς και του απαίδευτου. Όποιος πρόλαβε και οι μετεξεταστέοι ραντεβού το Σεπτέμβρη.

Εποχή: Επέχω της απόφασης και αναβάλλω επ' αόριστον την κρίση μου, όπως εκείνοι επέχουν του πραγματικού έρωτα. Οι ερμηνείες είναι βουτηγμένες, εμποτισμένες, στην παραξενιά της εποχής και στροβιλίζονται ανάμεσα στο μυστήριο και στην παράταση του μαρτυρίου. Η απόσταση είναι δεδομένη και απωθητική για όσους περιμένουν κάτι να συμβεί. Το ξέσπασμα, το χάιδεμα και το χάδι επί του κακομαθημένου θεατή δεν έρχεται ποτέ. Μάταια περιμένει "τον Εφιάλτη να διαβεί" γιατί εδώ "έχει κερδίσει το άθλημα".

"Κλεισμένους μας έχεις με αγάπη, στα καμαρίνια της υπομονής", όπως έλεγε κάποτε ένας λωλαμένος ποιητής.

Είχα έρωτες

Ποιος να ξέρει άραγε τον JR;
H ιστορία της Μαρί και του Ζιλιέν
Ο έρωτας κι ο θάνατος