Η Γυναίκα Φλέγεται
Είμαι φοιτητής και είναι η πρώτη μου χρονιά στη Φοιτητική Εστία Ιωαννίνων, αρχές του 1985. Στεγαζόταν τότε στη Δόμπολη, στο μισθωμένο Ξενοδοχείο Βυζάντιο. Σινεφίλ και σινεφάγος ων, μαθαίνω ότι η Εστία έχει Κινηματογραφική Λέσχη, οπότε σπεύδω να γίνω μέλος. Οι προβολές γίνονται στην κεντρική αίθουσα της Εστίας, μεγάλη, άνετη, χωρίς κεντρικές κολόνες [αρχιτεκτονικό θαύμα της εποχής], διαθέτουσα πανί κινηματογραφικών διαστάσεων, μηχανή και μηχανικό προβολής. Η Κινηματογραφική Ομάδα είναι ανοιχτή σε όλους, συνεδριάζει μια φορά το μήνα και αποφασίζει συνήθως για τις προβολές του επόμενου μήνα, με βάση το πενιχρό κονδύλι που διαθέτει η κεντρική διοίκηση. Να πω ότι είδαμε ταινίες κολοσσούς σε αυτή τη Λέσχη. Από 1900 [σε δύο μέρη] μέχρι Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ.
Είναι Φλεβάρης και στην τρέχουσα μάζωξη έχουν έρθει πολλά νέα πρόσωπα και διπλάσια τρυφερά πόδια. Η συνεδρία είναι ολίγον θυελλώδης διότι μια αγωνίστρια σύντροφος επιθυμεί να εορταστεί η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με μια ειδική προβολή ανάλογης ταινίας. Οι συνήθεις κινηματογραφικοί ύποπτοι της Λέσχης πιάνονται στον ύπνο διότι κανείς μας δε γνωρίζει κάποια σχετική ταινία. Η εν λόγω αποφασισμένη φοιτήτρια έχει έτοιμη πρόταση, μια ταινία που μας είναι παντελώς άγνωστη καθώς και ο σκηνοθέτης αυτής: Η Γυναίκα Φλέγεται, του βερολινέζου Ρόμπερτ βαν Άκερεν.
Δεν ξέρουμε καν την υπόθεση ή κάποιο άλλο στοιχείο π.χ. αν έχει πάρει κάποιο βραβείο [δεν υπάρχει διαδίκτυο, δεν υπάρχει πρόσβαση σε καμιά βάση δεδομένων]. Η αγωνίστρια επιμένει ότι είναι η πλέον ενδεδειγμένη για την περίσταση. Η τιμή της ταινίας είναι προσιτή, μαθαίνουμε. Η ψηφοφορία είναι ανοιχτή, γίνεται δι' ανατάσεως, τα τρυφερά πόδια σηκώνουν τα τρυφερά τους χέρια εν χορώ [έχοντας πάρει κομματική γραμμή] και η πρόταση κατακυρώνεται εν μέσω ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Το ντόπιο φεμινιστικό κίνημα πέτυχε μια μικρή νίκη σε ένα κατά βάση ανδροκρατούμενο κλαμπ όπως είναι η Κινηματογραφική Λέσχη της Φοιτητικής Εστίας Ιωαννίνων.
Κι έρχεται η βραδιά του εορτασμού και της προβολής. Η σάλα έχει γεμίσει τρυφερά πόδια κι εμείς πρώτη [και τελευταία φορά] έχουμε δει τόσο κοριτσομάνι μαζεμένο και καθηλωμένο στις θέσεις των. Η παράσταση αρχίζει, η κόπια έχει προβλήματα αλλά η ταινία είναι έγχρωμη. Η ηρωίδα είναι μια νοικοκυρά περιωπής, η Εύα [Gudrun Landgrebe], η οποία έχει σκυλοβαρεθεί την αδιαφορία του άντρα της κι αποφασίζει να γίνει βιζιτού. Πηγαίνει σε μια τσατσά Υβόννη [Gabriele Lafari] για να διδαχθεί πως θα κάνει σωστά αυτό το συναρπαστικό και προσοδοφόρο επάγγελμα. Να μην τα πολυλογώ, στην πορεία γνωρίζει έναν επαγγελματία πόρνο καριέρας [Mathieu Carriere], ερωτεύονται παράφορα, κι εμείς έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε φόρα-παρτίδα και τις επαγγελματικές τους και τις ιδιωτικές περιπτύξεις τους με πολλές ρεαλιστικές λεπτομέρειες.
Το ανδρικό κοινό αρχίζει να πυκνώνει μια και πέφτει σύρμα ότι η ταινία έχει πολύ ζουμερό ενδιαφέρον. Έρχονται εστιακοί φοιτητές, ξεσηκωμένοι απ' τα δωμάτιά τους, και άλλοι, εξωεστιακοί, ειδοποιημένοι από τους πρώτους θεατές. Αντίθετα το τρυφερό κοινό αρχικά σοκάρεται, ακούγονται επιφωνήματα έκπληξης μέχρι και τσιρίδες. Οι διαρροές είναι αθρόες, κοπαδιαστά θα έλεγα, διότι ανάμεσα υπάρχουν και απότομες σκηνές βίας. Αντεγκλήσεις, βρισίδια, τσακωμοί άγριοι, μικροτραυματισμοί οι οποίοι κλιμακώνονται με αποκορύφωμα την τελική σκηνή όπου η ηρωίδα ανα-φλέγεται στο μπάνιο.
Να πω ότι έγινε κουβέντα [συνήθως γινόταν] μετά το πέρας της κυνικής, σαρδόνιας, τραχιά ρεαλιστικής και σκληρά εορταστικής αυτής ταινίας; Δε θα πω. Άλαλα τα χείλη...
Η ταινία φυσικά παραμένει μια μοναδικότητα. Δείτε την...
Η Γυναίκα Καίγεται /Die flambierte Frau /A Woman in Flames
(1983 Δυτική Γερμανία, 106λ) Robert van Ackeren