Η ολοκαίνουργια... Καινή Διαθήκη!
Ξεκαρδιστική κωμωδία με εξαιρετικά ευρήματα και τραγελαφικούς συμβολισμούς. Του Κώστα Καρδερίνη
Η νέα... Κωμωδία του Θεού!
Θεός υπάρχει και κατοικεί στις Βρυξέλλες. Δεν είναι ελεήμων και καλόκαρδος, είναι χαιρέκακος μισάνθρωπος [ένας απολαυστικός Benoit Poelvoorde] και σκηνοθετεί ολημερίς από τον υπολογιστή του τα παθήματα των θνητών. Υιού αναληφθέντος, έχει γυναίκα [Yolande Moreau] και μια μικροκόρη, την Εά [Pili Groyne]. Η κόρη του ενστερνίζεται τη θεωρία της μαμάς ότι η ανθρωπότης θα πήγαινε καλύτερα αν οι παίχτες-απόστολοι ήταν 18 (όπως στο μπέιζμπολ) κι όχι μόνο οι 12 που εικονίζονται στο κάδρο του Μυστικού Δείπνου. Κάνει πρόωρα την επανάστασή της, στέλνει την "οδυνηρή" γνώση στους ανθρώπους και... δραπετεύει μέσω αστικού προλεταριακού τούνελ ώστε να στρατολογήσει τους 6 επιπλέον αποστόλους και να συντάξει ολοκαίνουργια... Καινή Διαθήκη!
Θεού μη θέλοντος, θάνατος και κόρη κατεβαίνουν στους βρυξελλιώτες και στις βρυξελλιώτισσες. Μετά την κατά Εά αποκάλυψη, την οποία δεν σας αποκαλύπτω, αρχίζει η περιοδεία της με τη συνοδεία ενός κλοσάρ παραστάτη βοηθού και γραμματέα [Marco Lorenzini]. Οι κατά μόνας συναντήσεις και οι συνεντεύξεις με τους 6 υποψήφιους (ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας) είναι πρωτότυπες και γίνονται εξ αποκαλύψεως, πυροδοτούν δε απρόβλεπτες γι' αυτούς και για την ανθρωπότητα εξελίξεις. Η Εά αφουγκράζεται τις παρακλητικές μουσικές που εκπέμπουν, κομμάτια εμβληματικά [Χαίντελ, Ραμό, Πουρσέλ, Σούμπερτ, Σαιν-Σανς, Σαρλ Τρενέ] που τους χαρακτηρίζουν και τα οποία προϊδεάζουν για την αλλαγή πορείας της ζωής τους.
Πρόκειται για μαύρη επικούρεια κωμωδία, τρομερά ξεκαρδιστική. Με εξαιρετικά ευρήματα, τραγελαφικούς συμβολισμούς, πιπεράτα σχόλια, ποιητική διάθεση, χορογραφημένες σεκάνς, θετική πολυεδρική σκέψη, απροσδόκητες διαχειριστικές ντρίπλες και κινηματογραφοφιλικές αναφορές. Π.χ. ο διασημότερος όλων απόστολος είναι... η Catherine Deneuve [Μαρτίν] που παραπέμπει ευθέως στην Σαρλότ Ράμπλινγκ του αναπάντεχου Μαξ αγάπη μου [1986] του Όσιμα. Ή ακόμη, η σκηνή της παρολίγον μονομαχίας που αναφέρεται στο επικό Ο Κίτρινος Πράκτωρ εναντίον της Μαφίας [1972]. Πρόκειται για την αποθέωση της επίγειας ζωής, που καυτηριάζει με ανελέητο χιούμορ τους παράγοντες οι οποίοι μας κρατάνε μακριά από την ευτυχία, την ευδαιμονία, την πεμπτουσία της ύπαρξής μας.
Κι επειδή τίποτε δεν τελειώνει πριν να τελειώσει οριστικά, περιμένετε υπομονετικά απολαμβάνοντας τους δαντελωτούς τίτλους τέλους [μετά το Sing Song Sally, της An Pierle], διότι υπάρχει κι άλλη σκηνή κι άλλη απόλαυση κι άλλη εξ αποκαλύψεως αλήθεια κρυμμένη στο τέλος του τέλους ώ τέλος.
Βαθμός: εννιά [9]
ΥΓ: Ήταν πολύ βολικό να πετάξουν έξω από τις οσκαρικές υποψηφιότητες αυτήν την "ενοχλητική" ταινία. Το θέμα της είναι πολύ σοβαρό για να γίνονται σπαρταριστά αστεία και πολύ αστείο όταν το παίρνουμε μόνο στα σοβαρά. Τώρα μπορεί απρόσκοπτα να επικρατήσει το "σίγουρο" φαβορί.