Η Τέλεια Ομορφιά

Ο Τζεπ Γκαμπαρντέλα [Toni Servillo] είναι ρωμάνος μπον βιβέρ. Συγγραφέας ενός και μοναδικού βιβλίου [προ 40ετίας αλλά θρυλικού], νυν δημοσιογράφος συνεντεύξεων, κοσμικός και ματαιόδοξος. Περιφέρει την κουλτουριάρικη βαρεμάρα του ανάμεσα σε διασημότητες και οργανώνει σπιτικά οργιαστικά ολονύχτια ξεφαντώματα, αλλά δε μοιράζεται τις σκέψεις του με κανέναν. Στα 65α γενέθλιά του τρώει φλασιά και βλέπει σταδιακά τους φίλους να αποχωρούν ή να εγκαταλείπουν με διάφορους τρόπους τη Ρώμη της παρακμής, της (δια)φθοράς, της στατικής σήψης, της φορμόλης. Νοσταλγεί το νεανικό του έρωτα, επιζητά κι αυτός την εξαφάνιση αλλά τελικά... όλα τούτα είναι πλούσιο υλικό για μια ενδεχόμενη επιστροφή του [τρόπος του λέγειν] ιταλού Σάλιντζερ.

Ο Πάολο Σορεντίνο λατρεύει το ένδοξο ιταλικό σινεμά του Φελίνι, του Βισκόντι, του Παζολίνι, του Αντονιόνι, του Μπερτολούτσι. Κατά έναν αριστοτεχνικό και αριστουργηματικό τρόπο συνδυάζει [καλοχωνεμένες] αρετές, ύφος, ήθος και ατέρμονες εικόνες από όλους αυτούς τους μεγάλους δασκάλους στην Τέλεια Ομορφιά. Μας καθηλώνει μ' ένα ρωμαϊκό μωσαϊκό, γεμάτο ένθετα πλάνα, στροβιλισμούς της κάμερας, στιχομυθίες και παραμιλητά, αναφορές στο παπικό, το μακιαβελικό, το πολιτικό, το κοσμικό, το αμοραλιστικό, το οικονομικό, το λογοτεχνικό, το θεατρικό, το κινηματογραφικό, το οικογενειακό... παρελθόν και μέλλον της Ιταλίας. Από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία των εξτρίμ συμποσίων ως την ξεπεσμένη αριστοκρατία της κεκτημένης αδράνειας. Από τα ξεσπάσματα του νεορεαλισμού ως τα εκφυλιστικά πάρτι του Καβαλιέρε. Από το σουρεαλισμό ως το μεταμοντερνισμό και τον κλασικισμό.

Η Τέλεια Ομορφιά είναι η πέμπτη ταινία του που συμμετέχει διαγωνιστικά στις Κάννες. Η πέμπτη συνεργασία του με τον έξοχο ηθοποιό Τόνι Σερβίλο. Η πεμπτουσία της τέχνης του. Ένα καυτό σατιρικό δράμα που βάζει ξανά το δάχτυλο στα σημάδια από τα καρφιά του καισαροπαπισμού, του ολοκληρωτισμού, του στείρου εστετισμού και της αμετροέπειας. Τα σύμβολα του Σορεντίνο είναι αναγνωρίσιμα και ξέρει πολύ καλά να γράφει ενσυνείδητα μηνύματα πίσω από τις εικόνες.

Στο μουσικό τομέα έχουμε επίσης ποικιλία, μείξεις και πλουραλισμό ειδών. Από ακαπέλα ψαλμωδίες, ορατόρια και άριες [Perotin, Bizet, Tavener] μέχρι Preisner, Arvo Part και Kronos Quartet. Από σκληροπυρηνικά ντίσκο [La Discoteca, Far l'amore] μέχρι μπλουζ [Take My Breath Away, Ti rubero] και σλόου [More Than Scarlet, Everything Trying]. Από μάμπο εμβόλιμα μέχρι ζούμπα ρούμπα. Πειραγμένα τε και πρωτότυπα. Όλα στην υπηρεσία των μιούζικαλ εικόνων και των επίγειων καυστικών σχολίων του.

Βαθμός: [9]

Sorrentino πανόραμα

Η Αγάπη δεν έχει Όρια [1998, 12λ.]
Η Μεγάλη Νύχτα [2001, 15λ.]
Το Αργό Παιχνίδι [2009, 10λ.]
Στον Καθρέφτη [2011, διαφήμιση]