In search of a midnight kiss του Alex Holdridge
[Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα, ΗΠ 2007, 90']
Παρόλο που κυκλοφορεί στη χώρα μας καλοκαιριάτικα δεν πρόκειται για μια νεανική κωμωδία της σειράς και της εποχής. Δεν ανήκει καν στο είδος αυτό, απλά εφάπτεται. Ούτε και σπαταλάει χρήματα σε πολύφερνους αστέρες και εξωφρενικά μπάτζετ. Οι αμερικανοί σχολιαστές την ονόμασαν "ανεξάρτητη αποκάλυψη της χρονιάς" και δεν είναι τυχαίο που η χρηματοδότριά της, Anne Walker-McBay, έχει στο ενεργητικό της όλες τις παραγωγές των ταινιών του Ρίτσαρντ Λίνκλέητερ με έμφαση στο δίδυμο Before Sunrise και Before Sunset. Εξάλλου και η υπόθεσή της αφορά ένα ζευγάρι νεαρό που ζει μια υποψήφια σχέση κάπου μεταξύ σούρουπου και αυγής.
Αυτός, ο γλυκούλης Γουίλσον [Scoot McNairy], είναι ένας εν δυνάμει σεναριογράφος λούζερ. Άεργος, μπατίρης και μόλις χωρισμένος. Αυνανίζεται με μια φωτογραφία της κινέζας Μιν [Kathleen Luong], φίλης του συγκατοίκου του Τζέηκομπ [Brian McGuire]. Ο Τζέηκ προβάρει πρόταση γάμου για την φίλη του κι αποφασίζει να δηλώσει τον Γουίλσον με το ζόρι σ' ένα ιντερνετικό γραφείο ευρέσεως συντρόφου για την άμεσα επερχόμενη νύχτα της πρωτοχρονιάς. Ο απογοητευμένος Γουίλ γράφει με το ψευδώνυμο "μισάνθρωπος" ψάχνοντας για χυλόπιτα. Η μάνα του [Twink Caplan] γκομενίζει ακόμα.
Αυτή, η στρουμπουλούλα Βίβιαν [Sara Simmonds] με τα αστροναυτικά γυαλιά ηλίου, είναι μια "μισανθρώπισσα". Του δίνει δημόσιο ραντεβού και πέντε λεπτά καιρό να την πείσει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους λούζερς που συνάντησε πριν απ' αυτόν. Έχει τα νευροφυτικά της και τα ψυχοσωματικά της, το τσούζει ολίγον και έχει και μια καλή συλλογή με χαπάκια. Η αρχική της εντύπωση γι' αυτόν δεν είναι άσχημη και του δίνει παράταση ως το σούρουπο, οπότε και θα του ανακοινώσει αν θα βγάλουν μαζί τη βραδιά ή όχι. Για σεξ ούτε σκέψη. Οι δρόμοι του Λος Άντζελες είναι ανοιχτοί και τα σκυλιά δεμένα, καθότι παραμονή πρωτοχρονιάς.
Ευτυχώς που υπάρχει πολύ χιούμορ κάτω απ' όλ' αυτά γιατί "οι αλήθειες κείτονται στο πάτωμα γυμνές". Ευτυχώς που υπάρχει ασπρόμαυρη ζεστασιά, συναίσθημα, τρυφερότητα, ελπίδα και μια φυσικότητα που λείπουν [φερ' ειπείν] από τους "Υπαλλήλους" [Clerks] του Μπεν Άφλεκ. Ο Άλεξ Χόλντριτζ δεν είναι Έλντριτζ αλλά ψάχνεται δημιουργικά και καταφέρνει να βρει φλέβα. Καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή [οι απαιτητικοί θα βρούνε μάστορη και ικανοποίηση] και να αρθρώσει λόγο με προσωπικό στιλ, νεανικό προβληματισμό και ανοιχτωσιά για σκέψεις και συμπεράσματα. Μου θυμίζει Τζάρμους στο ξεκίνημα [Permanent Vacation; Stranger Than Paradise;], τηρουμένων των αποστάσεων.
Ευτυχώς που υπάρχει και καλή μουσική, κυρίως κιθαριστική ροκ, από τους Okkervil River, Shearwater [της Matador Rec], Paleo, Sybil, Brian McGuire, Mendoza Line και Phillip Roebuck. Υπάρχει και ο ραδιοφωνικός παραγωγός Nic Harcourt. Αναμείνατε οσονούπω και το σάουντρακ. Κι εύχομαι το μεσονύχτι ν' απλώσει το γλυκό του δίχτυ και να σας φέρει φιλιά και ρομάντζες που να κρατάνε πολλά βράδια. Κι όχι μόνο καλοκαιρινά. Κι ωραίες ταινίες σαν κι αυτήν.
