Ήσυχες μέρες
Οι Ήσυχες Μέρες του φθινοπώρου εκτυλίσσονται στη μεξικάνικη Βερακρούζ σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο που δέχεται "με την ώρα" ξέμπαρκα ζευγαράκια. Ο ιδιοκτήτης του έχει κάποια σοβαρή ασθένεια και πηγαίνει για ιατρικές εξετάσεις στην πρωτεύουσα αφήνοντας τα ηνία του μοτέλ στον 17χρονο ανιψιό του, Σεμπαστιάν [Kristyan Ferrer]. Το δεύτερο πρόσωπο της ιστορίας είναι η 30άρα ερωτεύσιμη κτηματομεσίτρια Μιράντα [Adriana Paz] η οποία κανονίζει εκεί τα ραντεβού με τον παντρεμένο γκόμενό της.
Ο Σεμπαστιάν σκοτώνει το χρόνο του περιμένοντας νέα από το θείο, διευθύνοντας, συγυρίζοντας, βάφοντας, κυνηγώντας τον πιτσιρικά που κλέβει καρύδες. Η Μιράντα γεμίζει τις άδειες, νεκρές, ώρες της περιφερόμενη στην παραλία, περιμένοντας, πίνοντας, καπνίζοντας και την αγάπη βρίζοντας. Το τοπίο όπου συναντιούνται οι δυο τους είναι ανοίκειο, δεν τους χωράει ούτε και τους κερδίζει. Η ιστορία της ενηλικίωσης, η ιστορία του έρωτα, το παιχνίδι της γοητείας και της αποπλάνησης... όλα είναι αργά και νωχελικά συνυφασμένα στο ίδιο αυτό τοπίο της τουριστικής παρακμής.
Παρότι το θέμα είναι τετριμμένο, παρότι η δράση και οι διάλογοι είναι μινιμαλιστικοί, παρότι τίποτε [σχεδόν] δεν παρεμβάλλεται και δεν ανατρέπει [σχεδόν] τίποτε... εντούτοις η ταινία είναι αξιοθέατη, ο εξωτισμός της στέκει ανέπαφος, τα κλισέ και τα μελό απουσιάζουν θριαμβευτικά, η γλύκα παραμονεύει, η φύση πρυτανεύει και η λογική τιθασεύει το άκρατο [ανέρωτο, όχι ξενέρωτο] συναίσθημα.
Ο σκηνοθέτης το 'χει και το κρατά απαλά σαν πούπουλο. Η εξέλιξη συμβαίνει κατά κύματα και εκτός κάδρου. Η φαντασία συμπληρώνει ή βάζει στοίχημα ότι θα μαντέψει σωστά, όπως γίνεται και στο αθώο παιχνίδι που παίζουν μεταξύ τους οι δυο καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες εικάζοντας για τους περιστασιακά φιλοξενούμενους στο μοτέλ. Όμως το φυσικό σκηνικό, το περιαστικό τοπίο, οι κοκοφοίνικες, η λεωφόρος... παραμένουν ακαταμάχητα, ακατάκτητα, ακατάτακτα, ακατάσχετα.
Βαθμός: 6,5