Joey is THE punk rocker
"O Joey Ramone βρέθηκε ξαφνικά σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης με άγνωστη αδιαθεσία, που ανάγκασε τον πρωτοπόρο πάνκη να ακυρώσει την εμφάνισή του στο Φοίνιξ κλαμπ του Τορόντο. Η κατάστασή του είναι πολύ σοβαρή, διαμήνυσε με φαξ ο μάνατζερ του. Κάνει κάποιες εκτεταμένες εξετάσεις και δεν γνωρίζουμε πότε θα βγει από το νοσοκομείο. Η έκτακτη εμφάνισή του ως προσκεκλημένου dj στο εν λόγω κλαμπ ματαιούται, αφού οι γιατροί του συνέστησαν να μην κάνει τίποτε για τους επόμενους δύο μήνες. Ο μάνατζέρ του ελπίζει να την επαναπρογραμματίσει" 19/1/1998. Κάπως έτσι άρχισε να τελειώνει. Και πριν λίγες μέρες έκλεισε η αυλαία. Μια μεγάλη μορφή του αμερικάνικου πανκ κινήματος έσβησε λίγο πριν κλείσει τα 50. Λίγο μετά την ανάσταση πέρασε στην αιωνιότητα. Πρόλαβε άραγε να δώσει την τελευταία παράσταση; Ή μήπως συνεχίζει ακάθεκτος σε άλλους κόσμους;
Η πορεία του Joey και των ασυγχώρητων Ramones στο κόσμο της έβδομης τέχνης ήταν αρκετά συγκρατημένη. Λίγες εμφανίσεις, λίγες συμμετοχές, σχεδόν καμιά προσποίηση, πάντα ο εαυτός του και πάντα καλός. Είμαστε αυτοί και φαινόμαστε καυτοί. Το νου σας και σας φάγαμε. Στην περίπτωσή τους η αρχή ήταν το άπαν του παντός. Μια ταινία που έγινε για χάρη τους και που αν συνεχίζει να συγκινεί το οφείλει μόνο σ' αυτούς. Ήταν 1979, το πανκ μεσουρανούσε - και στην Αμερική (οι Kennedys σκίζανε, το ίδιο κι οι Ramones). Ο σκηνοθέτης Άλαν Άρκας και ο σεναριογράφος Μάικλ Φάινελ κατάφεραν να πείσουν τον βασιλιά των b-movies και παραγωγό Ρότζερ Κόρμαν, ότι η ντίσκο σβήνει κι ότι η μουσική της αμφισβήτησης παίρνει τα σκήπτρα. Έτσι γεννήθηκε το περιβόητο "Rock 'n' Roll High School" που πλημμύρισε με τις μουσικές και τις φάτσες τους. "Pinhead", "Sheena Is a Punk Rocker", "Teenage Lobotomy", "Now I Wanna Sniff Some Glue", "Blitzkrieg Bop" και φυσικά το ομώνυμο άσμα να σαρώνει τους τίτλους.
Η υπόθεση θυμίζει αρκετά νεανική κωμωδία, αλλά πρόκειται σαφώς για νεανική παρωδία, απάντηση στα γλυκερά ταινιάκια ποπ υποκουλτούρας (που ξεφυτρώνουν σωρηδόν ακόμη και σήμερα) και στα ξενέρωτα πια ντίσκο τραγουδάκια. Σ' ένα προοδευτικό γυμνάσιο φτάνει μια συντηρητική διευθύντρια (Mary Woronov) που αναλαμβάνει να εξοβελίσει το ροκ-εν-ρολ του σατανά από τα κεφάλια των μαθητών. Δίσκοι εις την πυράν, τελετές εξαγνισμού και όλα τα συναφή. Οι ατίθασοι όμως γυμνασιόπαιδες καταλαμβάνουν το σχολείο και χρίζουν τους Ramones επίτιμους μαθητές του. Το τέλος είναι απογειωτικό και αρκετά εκρηκτικό (κάπου εδώ έβαλε το χεράκι του κι ο Τζο Ντάντε). Φυσικά η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες αριστουργήματος, αλλά στέκει αρκετά καλά παρά τα εικοσιδυό της χρονάκια. Ό,τι αξίζει το βάρος της σε χρυσάφι, είναι βέβαια η καταλυτική παρουσία του ασυγκράτητου γκρουπ.
Αξιομνημόνευτη η σκηνή όπου ο Τζόι τραγουδά στο μπάνιο της αρχηγού των μαθητών (P.J. Soles). Ή όταν αυτή βλέπει την αγαπημένη της μπάντα στην κρεβατοκάμαρά της. Η απόλυτη κοριτσίστικη φαντασίωση: μαθήτρια που ουρλιάζει και εκστασιάζεται ενδεδυμένη με περιβολή ύπνου (ή και λιγότερα). Και προς θεού, προσέχτε μην τρακάρετε με τίποτα λευκά ποντίκια!!! Ο Άρκας τόσο γούσταρε την φάση, που έκανε άλλη μια ταινία ακόμα πιο μουσική κι ακόμα πιο τρελή. Στο "Get Crazy" του 1983, ακούγεται το κομμάτι "Chop Suey" πάνω στο αεροπλάνο του χούτσι-κούτσι σόουμαν Μάλκολμ ΜακΝτάουελ. Ίσως να περνάει φευγαλέα κι ο ίδιος ο Τζόι, αλλά δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό.
Δέκα χρόνια πέρασαν κι ήρθε η σειρά του Μπρους ΜακΝτόναλντ, του Ντον Μακέλαρ και του "Roadkill" (1989). Μικρός προϋπολογισμός ("ταινία δρόμου με τις τσέπες απ' έξω") και μικρές περιπλανήσεις στα άγρια τοπία του Καναδά. Η Ραμόνα ψάχνει να βρει την πλανόδια μπάντα "Children of Paradise", ώστε να διασφαλίσει την τελευταία εμφάνιση της τουρνέ τους. Στη πορεία της, με τρένα λεωφορεία κι ωτοστόπ, συναντά έναν ανεγκέφαλο ταξιτζή, έναν άκαρδο κινηματογραφιστή κι έναν άτολμο δολοφόνο κατά συρροή. Βοηθώντας τους να βρουν το δρόμο τους βρίσκει κι αυτή τον δικό της. Μαθαίνει να οδηγεί κι οδηγείται στο roadkill. Ένα διαμαντάκι που περιμένει να το ανακαλύψετε αν και μάλλον δύσκολα θα το εντοπίσετε.
"Ο Τζόι ήταν σκέτη απόλαυση στα γυρίσματα. Τον θέλαμε μόνο για μια μικρή σκηνή. Το πέρασμά του λειτούργησε αντιστικτικά με τον δολοφόνο και τον ταξιτζή... Δέχτηκε αρκετά εύκολα να παίξει για πεντακόσια δολάρια και δυο εισιτήρια πρώτης θέσης σ' ένα φιλμ παντελώς αγνώστων τυπάδων... Πρώτη φορά πετούσε στον Καναδά... Πέρασε πολύ καλά και μας ρώτησε αν θέλαμε τίποτε δικά του τραγουδάκια, πράγμα το οποίο μας ενθουσίασε και το εκμεταλλευτήκαμε δις στην ταινία... Από τότε μας στέλνει πάντα χριστουγεννιάτικες κάρτες και μας ψάχνει κάθε που έρχεται εδώ για συναυλίες" θυμάται ο παραγωγός Colin Brunton. Η ταινία άρεσε κι οδήγησε σε μια λιγότερο γοητευτική συνέχεια (Highway 61), με μεγαλύτερο μπάτζετ και περισσότερη γυαλάδα (κι άλλο ένα τραγουδάκι των Ramones).
Ακολουθούν δυο live ντοκιμαντέρ. Ένα μεταιχμιακό (1991: The Year Punk Broke), για το πέρασμα της ροκ σκυτάλης από το γκαραζοπάνκ στο γκραντζ. Βασισμένο στις περιοδείες των Sonic Youth και Nirvana στην Ευρώπη το 1991. Και σε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις των Dinosaur Jr, Babes In Toyland, The Ramones και Gumball. Κι ένα αφιερωματικό (We're Outta Here!, 1997) του τελευταίου τους κονσέρτου στα 1996, μαζί με σπάνιο αρχειακό υλικό από τα πρώιμα χρόνια. Τα υπόλοιπα είναι σχεδόν ψιλοπράματα. Δυο πολύ μικρά περάσματα σε δυο ανεξάρτητες παραγωγές. Πρώτα στο πανκ ψευδο-ντοκιμαντέρ "Hard Core Logo" (1996) του Μπρους ΜακΝτόναλντ, που τον ξαναχρησιμοποιεί καταλυτικά για δέκα δευτερόλεπτα. Τέσσερις τύποι, πέντε νύχτες, 3.000 μίλια, 764 γαλόνια βενζίνης, 987 μπουκάλια μπίρας, 3.457 τσιγάρα κι ένας τελευταίος πυροβολισμός. Ποιοι να 'ναι άραγε αυτοί οι Hard Core Logo. Η ζωή στο δρόμο κι η αστεία πλευρά της.
Και τελικά εμφανίζεται στο "Final Rinse" (1999) ένα "ροκ-εν-ρολ κωμικό αστυνομικό θρίλερ". Λίγο "Spinal Tap", λίγο "Σιωπή των αμνών" και πολλή φάρσα. Και χοντρά αστεία με πολλά μακριά μαλλιά. Ένας δαιμόνιος μπάτσος καταδιώκει τον δολοφόνο των μακριμάλληδων ρόκερς. Γιατί τους αλλάζει την κόμμωση αφού τους καθαρίσει; Τι ρόλο παίζουν οι ποπ καταβολές και το τοπικό χέβι μέταλ κλαμπ; Πως και που υπεισέρχονται οι χίπις; Τι είδους ληγμένα ναρκωτικά παίρνουν και οι δυο; Η ταινία εκτροχιάζεται πολλάκις μένοντας πιστή στην παράδοση των Τζων Γουώτερς, Τζων Γου και Τζακ Γουέμπ. Βοήθειά μας.
Εν κατακλείδι να αναφέρω ένα επεισόδιο του τηλε-σόου του Drew Carey με τίτλο "In Ramada Da Vida" (προβλήθηκε 30/9/1998), όπου ο κωμικός προσπαθεί να επανασυστήσει την παλιά του μπάντα. Και ανάμεσα στους κιθαρίστες που απορρίπτει είναι ο Dusty Hill (των ZZ Top), ο Johnny Lang, η Lisa Loeb, ο Dave Mustaine, ο Rick Nielsen (των Cheap Trick), ο Joey Ramone, ο Slash (των Guns'n'Roses), ο Michael Stanley, ο Matthew Sweet και ο βιολιστής Roy Clark. Τελικά προκρίνεται ο Joe Walsh (πρώην Eagles). Έχει προηγηθεί ένα μικρό δάνειο φωνής στους Σίμπσονς, στο επεισόδιο με τον συμβολικό τίτλο "Rosebud". Όσο για τις συμμετοχές του σε soundtracks ταινιών, σας παραπέμπω κατευθείαν στον φιλανδό φαν του συγκροτήματος. Απλά κάντε κλικ εδώ.
Τίτλοι κι επισόδεια
Rock 'n' Roll High School (1979) του Allan Arkush
Roadkill (1989) του Bruce McDonald (Don McKellar)
1991: The Year Punk Broke (1992) doc του Dave Markey
"Rosebud" (προβολή 21/10/1993) επεισόδιο των "Simpsons" (1989) όπου δανείζει την φωνή του
Hard Core Logo (1996) του Bruce McDonald
We're Outta Here! (1997) doc του Kevin Kerslake
"In Ramada Da Vida" (προβολή 30/9/1998) επεισόδιο του "The Drew Carey Show" (1995)
Final Rinse (1999) του Robert D. Tucker
Πηγαίες σελίδες
Rock 'n' Roll High School fan site
Rock 'n' Roll at Austin Chronicle
Rock 'n' Roll at GeoCities
Rock 'n' Roll High School στο imdb
Πως έγινε η ταινία Roadkill
Roadkill στο imdb
1991: The Year Punk Broke στο imdb
Hard Core Logo on UpComming Movies
Hard Core Logo στο imdb
We're Outta Here! στο imdb
Final Rinse official site
Final Rinse στο imdb Drew Carey Show official Warner site
Being Joey Ramone
Joey days
ΥΓ1: "I Wanna be Your Joey Ramone" τραγουδάνε οι Sleater-Kinney, στον δίσκο "Call the Doctor" (1996), αλλά και στο soundtrack της ταινίας "All Over Me".
ΥΓ2: Το κομμάτι "Chop Suey" δεν υπάρχει σε κανένα δίσκο τους. Το soundtrack είναι εξαντλημένο. Μπορείτε όμως να προσπαθήσετε να κατεβάσετε το mp3 από το geocities κάνοντας κλικ εδώ ή να παραγγείλετε το βιβλίο-CD "Ramones - Leathers From New York" που το περιέχει, κάνοντας κλικ εδώ.
ΥΓ3: Στο "Charles Manson Is Coming to Town" (αλλιώς Live Freaky, Die Freaky, 1999) του John Roecker φέρεται επίσης να δανείζει την φωνή του μαζί με τους Henry Rollins, Jane Wiedlin (πρώην Go-Go Girl), Exene Cervenka, J. των White Zombie, Donita Sparks των L7, Ann Magnuson, Viggo Mortensen, Tim Armstrong & Matt Freeman των Rancid, και Keith Morris των Circle Jerks.
