Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης, 2010-2011

Με φόρα αλλά χωρίς βιασύνες ξεκινά η φετινή κινηματογραφική χρονιά της Λέσχης. Το μεράκι, η υψηλού επιπέδου ψυχαγωγία, το πάθος για καλό σινεμά και η απαραίτητη κοινωνική διάσταση χαρακτηρίζουν ακόμη πιο έντονα και τις φετινές επιλογές. Το πρόγραμμα ξεκινά τη Δευτέρα 1 Νοεμβρίου, στις εννιά όπως συνήθως, στον κινηματογράφο Φαργκάνη, στον μυχό του πάρκου της οδού Ιασωνίδου.

Οι 11 δευτεριάτικες βραδινές προβολές περιλαμβάνουν εννέα ευρωπαϊκές παραγωγές, μία από τη Μέση Ανατολή και μία από την Άπω. Όλες ταινίες της τελευταίας δεκαετίας με ιδιαίτερη αισθητική που ενδεχομένως να μας ξέφυγαν κατά την πρώτη τους προβολή ή που θα θέλαμε να τις ξαναδούμε και να τις ξανακουβεντιάσουμε σε μια ευρύτερη σινεφίλ παρέα.

Είναι όμως πολύ σημαντικό για τη συνέχιση της δράσης της Λέσχης και η προσέλκυση μελών. Η εγγραφή σας δίνει δύναμη και τη χρειαζούμενη οικονομική στήριξη, ώστε να γίνεται πάντα ο καλύτερος προγραμματισμός. Μέλη μπορείτε να γίνετε επικοινωνώντας στο cinelesxithess@gmail.com είτε στα τηλέφωνα: 6945 552017 [Τασία Σέμψη] και 6974 992220 [Νέλλα Ταμπουρή].

Ας δούμε όμως αναλυτικά το πρόγραμμα και τις ενότητες.

METANΑΣΤΕΣ: Μια ενότητα που δεν είναι απλά επίκαιρη και ζέουσα αλλά και παγκόσμια. Η οικονομική μετανάστευση είναι εν μέρει ευπρόσδεκτη αλλά και δημιουργεί διαρκώς πονοκεφάλους στις κυβερνήσεις και δη στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

01/11/2010: Welcome [2009, 110λ.] του Philippe Lioret

Το Καλαί είναι ένα λιμάνι σαν την Πάτρα που βλέπει απέναντί του το μεγάλο βρετανικό νησί. Ο διάπλους της Μάγχης δεν αποτελεί μόνο ένα γραφικό σπορ του βορρά αλλά και απόλυτη δοκιμασία για όσους θέλουν να βρεθούν στην άλλη πλευρά μιας καλύτερης ζωής. Εδώ τελειώνει μια ιστορία αγάπης [του Σιμόν και της Μαριόν] και μια άλλης προσπαθεί ν' αρχίσει [του Μπιλάλ και της Μίνα]. Είναι το πείσμα και το όραμα αυτού του μικρού κούρδου που ήρθε απ' το πουθενά διανύοντας χιλιάδες μίλια και θέλει να κολυμπήσει τα 32 χιλιόμετρα που τον χωρίζουν από την ευτυχία του, κόντρα στις προβλέψεις, τις αντοχές και τις πολιτικές των Σαρκοζίδων.

29/11/2010: Το ποτάμι ανάμεσα [2009, 87λ.] του Rachid Bouchareb

Εδώ περάσαμε ήδη στην άλλη πλευρά... Ο αλγερινής καταγωγής Ρασίντ Μπουσαρέμπ κρατά πολύ χαμηλούς τόνους και χτίζει αργά αλλά ρεαλιστικά τη σχέση των δύο πρωταγωνιστών που [συμπτωματικά;] παλεύουν κι δυο με τη γη. Χωρίς εξάρσεις και διακυμάνσεις ο στόχος επιτυγχάνεται, ο προβληματισμός μεταφέρεται και η ποιοτική διασκέδαση είναι εξασφαλισμένη. Παρά το αβανταδόρικο του θέματος, δε θα δείτε εξτρεμιστικές ενέργειες παρά μόνο ανθρώπινες σχέσεις και σπουδαίες ερμηνείες...
Περισσότερα εδώ

TΣΕΧΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ: Μια κινηματογραφία παράλληλη, με έντονη δυναμική και ταυτότητα. Και πάντα με διαστροφικό χιούμορ. Εδώ έχουμε έναν παλαίμαχο εκπρόσωπο [Μέντζελ] κι έναν νεότερο [Γιαν Χρζέμπεικ]. Ισχύς εν τη ενώσει.

13/12/2010: Υπηρέτησα το βασιλιά της Αγγλίας [2006, 118λ.] του Jiri Menzel

Παράλληλα, έχουμε τη χαρά και την ηδονή να απολαύσουμε μια γιορτή εικόνων. Εικόνες γεμάτες χάρη και πικρές αλήθειες. Τα πάντα διαποτίζονται με μπίρα [λεφτά, έρωτες, όνειρα και θέατρο του παραλόγου]. Η κάμερα κάνει έξοχα ταξίδια πάνω από τραπέζια και πιατέλες γεμάτα εδέσματα. Όμορφα κορίτσια [συχνά γυμνά σαν πίνακες] χαριεντίζονται ή λούζονται με κάθε λογής υγρά. Συνδαιτυμόνες χορεύουν εκστασιασμένοι, κλασικές μουσικές παιανίζουν σχεδόν ακατάπαυστα. Ντελίριο κυριεύει και τους θεατές κι όλα γύρω είναι "εύθυμα" και ισορροπούν μαστόρικα ανάμεσα χαρμολύπης και κλαυσίγελου...
Περισσότερα εδώ

10/01/2011: Παιχνίδια διχασμού και εγκυμοσύνης [2000, 120λ.] του Jan Hrebejk

Ιδιαίτερα θα ήθελα να σταθώ στην κινηματογράφηση και τη φωτογραφία της ταινίας, που επιχειρεί να κάνει νέα τομή και να προτείνει νέους τρόπους εγκλωβισμού του θεατή μέσα στα πλάνα. Η κάμερα τρέμει σα να τρέχει ο ίδιος ο θεατής μέσα στους χώρους που κινούνται οι ήρωες. Η φωτογραφία αλλάζει χρώματα από πλάνο σε πλάνο, παρακολουθώντας από κοντά τις ραγδαίες εξελίξεις και συμβάλλοντας δραματουργικά. Υπάρχει διάχυτος ένας έντονος "νατουραλισμός του ανατολικού μπλοκ" και μια "ναζιστική πατίνα" εποχής, ώστε να δίνεται η αίσθηση του "είμαι εκεί και τότε" ή του "ζω και γω τα γεγονότα" με ένταση ανάλογη των εμπλεκομένων σε αυτά...
Περισσότερα εδώ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Θεσμός σε κρίση και θεσμός σε ανασύνταξη. Η γαλλική εκδοχή πιο φευγάτη, η γιαπωνέζικη το ίδιο κουλ αλλά με τάσεις επιστροφής.

24/01/2011: Η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής σου [2008, 114λ.] του Remi Bezancon

Ένα οικογενειακό ημερολόγιο γεμάτο ανατροπές σε πορεία ζωής και θανάτου. Ένα εξελισσόμενο εκτυλισσόμενο φωτογραφικό άλμπουμ, κάποιες ερασιτεχνικές οικογενειακές λήψεις κι ένα μαξιλαράκι αέρος γεμάτα αναμνήσεις. Οι αγάπες για τις τέχνες, τον πολιτισμό, τη μουσική [είτε παλαιά και φορτισμένη είτε νέα και πρωτότυπη] και το καλό κρασί δεν κρύβονται. Η ποιότητα ζωής και σχέσεων προβάλλεται εξόχως έξοχα, το χιούμορ σώζει καταστάσεις και κάνει το ταξίδι ακόμη πιο ενδιαφέρον...
Περισσότερα εδώ

21/02/2011: Μια μέρα του καλοκαιριού [2008, 114λ.] του Hirokazu Kore-eda

Η απώλεια [μνήμης, ζωής, αισθημάτων, αισθήσεων] εξακολουθεί να είναι η κινητήριος δύναμη. Το ανακάτεμα μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης είναι πάντα δημιουργικό και αξεδιάλυτο στα σενάριά του. Εδώ πρυτανεύουν οι διάλογοι και απουσιάζει το έντονο φλερτ με τις αρχές του δανέζικου "δόγματος". Η μόνη σταθερή αξία είναι ο θάνατος. Που όμως αναμοχλεύει τη δίψα για ζωή. "Η μητέρα μου, η προσωπικότητα και το λεξιλόγιό της, στοιχειοθετούν το χαρακτήρα της μαμάς του πρωταγωνιστή. Ήθελα να κάνω μια ταινία όπου θα μπορούσα να [ανα]γνωρίσω μέσα απ' αυτήν τη μητέρα μου. Όχι για να θρηνήσω την απώλειά της. Αλλά για να γελάσω με την ανάμνησή της"...
Περισσότερα εδώ

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: Δυο ταινίες του ίδιου μιλανέζου σκηνοθέτη με διαφορά οκτώ ετών και κοινή συνισταμένη τον δευτεραγωνιστή Giuseppe Battiston.

21/03/2011: Ψωμί και τουλίπες [2000, 112λ.] του Silvio Soldini

Εδώ δεσπόζει το άστρο της Licia Maglietta, αγαπημένης ηθοποιού του σκηνοθέτη, η οποία τραγουδά και παίζει φυσικά και έξοχα [με ταμπεραμέντο αλά Σοφία Λόρεν και Τζουλιέτα Μασίνα]. Είναι το οδοιπορικό μιας γυναίκας και η βενετσιάνικη περιπέτεια της που μας χαρίζει μια υπέροχη συναισθηματική εμπειρία μέσα από τη γνωριμιά της με τον αναρχικό ανθοπώλη, την τσαχπίνα μασέζ και τον ισλανδό σερβιτόρο που μιλά δικά του ιταλικά [ο Μπρούνο Γκανζ].

04/04/2011: Συννεφιές με λιακάδα [2007, 118λ.] του Silvio Soldini

Ο τίτλος αναφέρεται στις δοκιμασίες ενός νεαρού ζεύγους [Έλσα και Μικέλε] όταν αυτός εξωπετιέται από τη φίρμα που ο ίδιος ίδρυσε συνεταιρικά και εκείνη έχει μπροστά της μια ανερχόμενη καριέρα συντηρητού τέχνης που έχει ν' αντιμετωπίσει το φλερτ του εργοδότη της. Η οικονομική κρίση και η απόκρυψη των συνεπειών της διχάζει την οικογένεια κι ο Σολντίνι καταφέρνει να διαφοροποιηθεί από τον "Ελεύθερο ωραρίου" χάρη στη γενουάτικη καταλυτική ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Μια επιλογή που θα ξαφνιάσει όλους όσοι δεν την έχουν δει με τη διεισδυτικότητα, τη διορατικότητα και τη στιβαρή ματιά του μεγάλου δημιουργού μέσα και έξω απ' το πανί.

18/04/2011: 12 / Δώδεκα [2007, 159λ.] του Nikita Mikhalkov

Οι συγκυρίες είναι βολικές: πριν 50 χρόνια ο Sidney Lumet έκανε ένα δικαστικό δράμα [12 Angry Men / Οι 12 ένορκοι, 1957] και πριν 10 χρόνια ο William Friedkin το μετέγγραψε επιτυχώς σε τηλεδράμα [1997]. Εν έτει 2007 ο Mikhalkov το αποστεώνει και κρατά 12 συγκλονιστικούς μονόλογους με κορυφαίο και διπλά ανατρεπτικό τον δικό του. Παράλληλα φαζάρει και σπάει τη θεατρικότητα του κλειστού χώρου με εμβόλιμα σπαράγματα από το παρελθόν και το παρόν του κρινόμενου. Αυτός ο νεαρός δεν είναι παρά η ίδια η χώρα...
Περισσότερα εδώ

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ: Χιούμορ εύγευστο και μεταφυσικό μετά μουσικής. Η μουσική γιορτάζει κι οι άνθρωποι ζουν, επικοινωνούν κι επαναστατούν μέσω αυτής.

02/05/2011: Rumba [2008, 77λ.] των Dominique Abel, Fiona Gordon & Bruno Romy

Είναι τόσο πυκνή και χαριτωμένη η δράση, "απλή και παγκόσμια", που χρειάζομαι πολλές σελίδες για να την περιγράψω. "Την ίδια στιγμή είναι πολύ μεγάλη η πρόκληση του ηθοποιού να βγάλει όλη τη χορογραφία σε μονοπλάνα χωρίς κοψίματα στο μοντάζ και χωρίς περιθώρια για λάθη". Κι όλα είναι προορισμένα να αναδείξουν το μεγαλείο της ζωής και της αγάπης. Ακριβώς όπως κι εκείνο το ταπεινό κι εμβληματικό "Sea of Love" που τραγουδάνε ντουέτο οι δυο τους πλάι στη φωτιά. Αυτή που καίει το παρελθόν και τους ανοίγει ένα απρόβλεπτο μέλλον...
Περισσότερα εδώ

16/05/2011: Η επίσκεψη της μπάντας [2007, λ.] του Eran Kolirin

Άλλη μια ταινία που βλέπει με χιούμορ το ζήτημα της αναγκαστικής συνύπαρξης είναι "Η επίσκεψη της μπάντας" του Εράν Κοριλίν. Κοινή συνισταμένη και των τριών [Η επίσκεψη της μπάντας / Το αλάτι αυτής της θάλασσας / Ο χρόνος που απομένει] ο ηθοποιός Saleh Bakri που πρωτοδιαλέχτηκε από την Τζασίρ για έναν χαρακτηριστικό δεύτερο ρόλο [στο "Αλάτι αυτής της θάλασσας"] πριν καν συμμετάσχει στην "Μπάντα" της συμφιλίωσης και της συνύπαρξης...
Περισσότερα εδώ