Μέλι

Το θέμα της ευθανασίας επανέρχεται σε αυτήν την ενδιαφέρουσα περιπέτεια, πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική απόπειρα της ελληνοϊταλίδας ηθοποιού Βαλέρια Γκολίνο.

Μια νέα γυναίκα, η Ειρήνη [Jasmine Trinca,] ζει διπλή ζωή. Στην κρυφή ζωή της έχει το ψευδώνυμο Μέλι και δραστηριοποιείται σε μια -ας την πούμε- οργάνωση που βοηθάει βαριά άρρωστους ανθρώπους να τερματίσουν αξιοπρεπώς τη ζωή τους. Ανώνυμα, με άκρα μυστικότητα και αμοιβαία εχεμύθεια.

Τα κίνητρά της είναι καθαρά ανθρωπιστικά, οπότε φέρει πολύ βαρέως την περίπτωση του υποψήφιου μελλοθάνατου Κάρλο Γκριμάλντι [Carlo Cecchi] που ζητάει τις υπηρεσίες της "άσκοπα". Δυστυχώς ανακαλύπτει την απάτη αφού του έχει παραδώσει ένα ακαριαία θανατηφόρο δηλητήριο. Η πίστη της κλονίζεται, νιώθει ενοχές, σπάει τους κώδικες ανωνυμίας και επιδιώκει σειρά συναντήσεων ώστε να πείσει τον καταθλιπτικό γοητευτικό, ώριμο άνδρα να μην προβεί στο απονενοημένο.

Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι αρκετά συναρπαστικό και ταξιδιάρικο, θέλοντας να μας βάλει μέσα στην καθημερινή πλευρά και στο χαρακτήρα αυτής της ιδιότυπης εκτελέστριας συμβολαίων θανάτου. Το ηθικό δίλημμα, με όλο το ειδικό του βάρος, αναδεικνύεται στο δεύτερο μισό. Εκεί λαμβάνει χώρα η αντιπαράθεση δύο κόσμων: ενός ανθρώπου που σφύζει από ζωή και θεωρεί ότι βοηθάει συνανθρώπους του κι ενός κουρασμένου και χορτάτου από τη ζωή που λειτουργεί, εκών-άκων, ως η Νέμεση του πρώτου και του συστήματος αξιών του.

Η Γκολίνο έχει το γνώθι σ' αυτόν για την ατέλειά της ως σκηνοθέτη. Δεν ηθικολογεί, αμφιταλαντεύεται αλλά δεν επιβάλλει απόψεις. Έχει κι έναν εξαίρετο ηθοποιό, τον Κάρλο Κέκι [δεν υποδύεται, είναι ο Γκριμάλντι], ο οποίος σηκώνει με αξιοθαύμαστη ισορροπία όλον τον προβληματισμό. Δίπλα του αναθαρρεύει και η Γιασμίν Τρίνκα αν και στην αρχή σκαμπανεβάζει μεταξύ μελί-μελό, Νικίτα και Μπέτι Μπλου. Το βάρος του θέματος είναι γλυκόπικρο χάρη στις εξαίσιες μουσικές που είναι λειτουργικό μέρος της ταινίας. Μια συλλογή μεγάλου εύρους, από διάφορες εποχές και ηλικίες. Σας ανθολογώ μερικές.

Talking Heads: (Nothing But) Flowers [1987]  
Georges Brassens: Les sabots d'Helene [1954]  
Marino Marini: io Sono il Vento [1959 cover]  
Caribou: Found Out [Swim, City Slang 2010]  
Thom Yorke: Skip Divided [The Eraser, 2006]  
Shearwater: Rooks [Rook, Matador rec 2008]  
The Shins: Sleeping Lessons [Sub Pop 2006]  
C. Rainer: Stranger [Turn Love to Hate, 2007]  

Βαθμός: 7,5