Μέλι

Πρόκειται για το τρίτο μέρος της "τριλογίας του Ιωσήφ" [Γιουσούφ]. Στο πρώτο που λεγόταν Αυγό [Yumurta, 2007, 97λ.] ο ποιητής Γιουσούφ επιστρέφει στο χωριό μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας που μεσολάβησαν από το θάνατο της μητέρας του. Στο δεύτερο, Γάλα [Sut, 2008, 102λ.], δε μπορεί να περάσει στο πανεπιστήμιο και αμφιβάλει για την αξία της προσωπικότητας, του γάλακτος και της τέχνης του.

Στο παρόν τρίτο μέρος βρίσκεται ακόμη πιο βαθιά στο παρελθόν του. Είναι πιτσιρικάς, είναι δυσλεκτικός κι αμίλητος, είναι μέτριος μαθητής, αλλά αφουγκράζεται το τροπικό δάσος, το άγριο τοπίο, τα καλέσματα της μητέρας και της φύσης, το δράμα των μελισσών και της φτωχής του οικογένειας. Και μαζεύει ερεθίσματα, παρατηρεί και ζει όλα αυτά που θα καθορίσουν μεθαύριο τον ίδιο και την ποίησή του. Τα τρία αυτά αγνά υλικά ζυμώνουν την πίτα για την επιστροφή του πατέρα και οδηγούν αναπόφευκτα στο δύσκολο μοναχικό μονοπάτι της ενηλικίωσης.

Οι τρεις ιστορίες είναι σύγχρονες [παροντικές] κι ας έγιναν σε άλλους χρόνους διαφορετικούς. Όλες μαζί και καθεμιά από μόνη της περιγράφουν με ζωηρές εικόνες άγριας ομορφιάς την ορεινή αγροτική ζωή και το πέρασμα του ήρωα μέσα από αυτή. Εδώ πια ο διάλογος δεν είναι αναγκαίος, η μουσική ακούγεται σε πανηγύρια και σε χορούς κυκλωτικούς, στο πέταγμα των εντόμων, στο κάλεσμα του γερακιού. Κι ο φακός [μέσα από τα μάτια του Γιουσούφ] ταξιδεύει στον ουρανό, στους κορμούς και τις κορυφές των πανύψηλων δέντρων, στις κερήθρες, στο κουρμπάνι, στη γυναικεία σύναξη ανάγνωσης του κορανίου, στις λάσπες και στο παχνί.

Κι εμείς ανακαλύπτουμε μια άλλη ενδοχώρα εύθραυστη και ευαίσθητη αλλά ανοιχτή και συνάμα κλειστοφοβικά κλειστή.

Χρυσή Άρκτος στην 60η Μπερλινάλε