Μπρους Μάγιερς - Ντιμπούκ (θέατρο)
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών - Νέο Υπερώο / Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Πέντε χρόνια μετά το Από Μηχανής Θέατρο, το Ντιμπούκ ανεβαίνει στο ΚΘΒΕ στα πλαίσια του αφιερώματος "Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών - 2011 Μέση Ανατολή".
Ένα ιουδαϊκό Σάββατο σε κάποιο σπίτι πριν το δείπνο, ένας άνδρας έχει ερωτικές διαθέσεις και η γυναίκα του για να τον κρατήσει φρόνιμο του αφηγείται μια ιστορία αγάπης τύπου Ρωμαίος και Ιουλιέτα αλά εβραϊκά, μετά πνευμάτων αδίκως τετελειωμένων. Ξαφνικά το ανύπαρκτο σκηνικό της οικίας μεταστοιχειώνεται σε οίκο του θεού, ομοίως φανταστικό.
Οι δυο ηθοποιοί μπαίνουν αμέσως στο πετσί των νέων τους ρόλων και ζουν μαζί μας την αφήγηση. Γίνονται κι άλλοι χαρακτήρες: γιαγιά, πατέρας, φίλος, ραβίνος, ντιμπούκ. Χορεύουν με χάρη ή με δαιμονισμένη μανία, μας τραγουδάνε και μας ψέλνουν τη μοίρα δυο αιώνια ερωτευμένων. Ιδιαίτερα εκείνη που κουβαλάει μέσα της τη δεύτερη βασανισμένη ψυχή του ιδανικού ανέραστου εραστή της, αναδεικνύοντας την οικουμενικότητα και την παγκοσμιότητα ενός θλιμμένου ισραηλίτικου μύθου.
Τόρα, ταλμούδ και καμπάλα / γίντις, εβραϊκά κι ελληνικά / παράδοση, νόθα παράδοση και αίρεση / πρόσθεση, διαίρεση κι αφαίρεση. Κατά έναν ανεξήγητο και μυστηριακό τρόπο αναγνωρίζουμε πολλά στοιχεία του σημερινού μας τρόπου συμπεριφοράς και ζωής, την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας, της θρησκείας και της πολιτικής. Είναι συναρπαστικό και καθηλωτικό, οδυνηρό και τραγελαφικό, ψυχαγωγικό και σοκαριστικό.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται η σκηνοθεσία και ο καβαλιστικός χορός των αντικειμένων γύρω από τα πρόσωπα. Υπηρετούν όλα, λες, μια ακροβατική ιεροτελεστία, έναν εκμαυλιστικό εξαγνισμό, μια ακροτελεύτια κάθαρση. Τα εύγε στον κο Χατζάκη και στους δυο ηθοποιούς του. Όμως... τρία εύγε και κι ένα ζήτω αξίζουν στη μουσική, τη φωνή και τη φωνητική διδασκαλία της Σαββίνας Γιαννάτου. Της αποδίδω κυρίως την ελληνικότητα και τη διεθνικότητα του έργου τούτου. Σ' αυτήν εξίσου οφείλουμε και το χορταστικό πλούτο μιας παράστασης για δύο μόνο ερμηνευτές.
Η περιοδεία στη Μόσχα και στην Αθήνα σχηματίζει ένα μακρύ τρίγωνο που μοιάζει με ξίφος, με την αιχμή του να δείχνει στο Κρεμλίνο.
Μτφ: Λουΐζα Μητσάκου, σκηνοθ. & σκηνικός χώρος: Σωτήρης Χατζάκης, κοστ.: Έρση Δρίνη, μουσική: Σαββίνα Γιαννάτου, φωτ.: Αντώνης Παναγιωτόπουλος, βοηθ. σκηνοθ.: Βίκη Χατζοπούλου, οργ. παραγ.: Ροδή Στεφανίδου. / Παίζουν (αλφαβ.): Δέσποινα Κούρτη (Γυναίκα), Δημήτρης Παπανικολάου (Άνδρας). Η διδασκαλία του καμπαλιστικού περιεχομένου του κειμένου έγινε από τον καθηγητή Στέφανο Ροζάνη.
Το κείμενο είναι βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Shalom Ansky (Rappoport), στα πλαίσια του αφιερώματος Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών - 2011 Μέση Ανατολή. / Τε & Κυ: 19.00 / Πέ, Πα, Σά: 21.00 / Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών - Νέο Υπερώο (25/12/2011 - 05/02/2012) / Ρωσία, Μόσχα, Θέατρο Μάλι (16/03/2012 - 17/03/2012) / Θέατρο του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης" (21/03/2012 - 01/04/2012)
[Bruce Myers, A Dybbuk for Two People, 1980]
The Dybbuk: ιστορική διαδρομή του έργου
Ρωμαίος και Ιουλιέτα των πνευμάτων
