Νίκος Βασταρδής

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και διασκευαστής θεατρικών έργων, θιασάρχης, δάσκαλος και ιδρυτής του Θεάτρου Θεμέλιο το 1982. Γνωστός στο ευρύ κοινό από τις ιστορικές τηλεσειρές Εν Τούτω Νίκα, Πορφύρα και Αίμα, Ρωμανός Διογένης, Τερέζα Βάρμα Δακόστα.

Πειραιώτης, γεννημένος πρωτομαγιά του 1924 και σπουδαγμένος στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κουν όπου πρωτοεμφανίστηκε στην Αγριόπαπια του Ίψεν [1942]. Συνεργάστηκε επίσης με το Θέατρο Λαού, τους Ενωμένους Καλλιτέχνες και τους θιάσους Παππά και Λογοθετίδη.

Το 1953 συγκρότησε μουσικό θίασο ανεβάζοντας οπερέτες και μουσικές επιθεωρήσεις. Επέστρεψε στην πρόζα [1956] και συνέπραξε με Κατράκη και Βεργή [περιοδεία στην Ευρώπη με αρχαίο δράμα], Ρηγόπουλο κι Αναλυτή, τα Θέατρα Πορεία, Κάβα, το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο και το Εθνικό σε κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο. Από το 1973 δημιούργησε προσωπικό θίασο κάνοντας περιοδείες μέχρι και το 1981. Καθηγητής υποκριτικής στη Σχολή Θεοδοσιάδη ως το 1992 οπότε ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή μέσα στο Θεμέλιο της οδού Λέσβου.

Κινηματογραφικά τον πρωτοβλέπουμε στην κωμωδία Έλα στον θείο... [1950] δίπλα σε λαμπρό καστ, στους Κυριακάτικους Ήρωες [1956] του Βασίλη Γεωργιάδη και στο Τεμπελόσκυλο [1963]. Από το 1971 μπαίνει στη φάση των πατριωτικών δραμάτων: Υποβρύχιον Παπανικολής, Ιπποκράτης και Δημοκρατία, Παύλος Μελάς, Δολοφονήστε τον Μακάριο, με μόνη διαφυγή την αρχαιοπρεπή παρωδία Μπουμ Ταρά!!! Τα Τζουμ!!! [1972].

Πέρασε από το Θέατρο της Δευτέρας [Ο ανθός του κάκτου, 1977], τον αστυνόμο Λέκκα [Μια παράξενη δολοφονία, 1985], συνεργάστηκε τηλεοπτικά με τον Μποστ [Ο ήρωας της Κολομβίας, 1994] και την κόρη του Άννα Ανδριανού [Όσο υπάρχει αγάπη]. Τελευταία περίοδος αυτή των δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ [Oλυμπιάδα 448 π.Χ., Αλέξανδρος ο Μέγας, Από τον Αριστοτέλη στον Χόκινγκ].

Μετά από πολύμηνα προβλήματα υγείας κατέληξε στις 18 Μαρτίου, λίγο πριν κλείσει τα 88.