Ο 2006ος χρόνος και ο 007 σε φλας ρουαγιάλ

You φάουλ;

Κακή χρονιά για δικτάτορες μα για τους πράκτορες παίζεται. Εξαιρετική σίγουρα για τους νέους γερμανούς δημιουργούς, για τους δανούς και για τους βρετανούς. Η σειρά παράθεσης των κάτωθι είναι οπωσδήποτε τυχαία. Εκεί που δεν διαφαίνεται χρονιά, νοείται η παρελθούσα. Εκ των ουκ άνευ θα ήθελα να σας αναφέρω μια σπουδαία παράσταση που μας έφερε η Θεατρική Άνοιξη στο Αμαλίας, τον "Μυστικό Δείπνο" της ομάδας Sinequanon [Δε 15/05/2006]. Εκτός σειράς... και το τερραίν του παραδείσου όπου θα παίζουν κρίκετ οι οπαδοί σου... της Μαρίας Βουμβάκη [Σείριος]. Μεταξύ Χατζηδάκι και Πλάτωνος με στίχους ι-δανεικούς. Δι' απαγγελίας, δι' ελέους και φόβου.

Το επετειακό Time ανέδειξε πρόσωπο της χρονιάς τον κάθε "You." μες από μια οθόνη Apple καθρέφτη-καθρεφτάκι. Εμάς δηλαδή τους youφτους του διαδικτύου και του αυριανού Web 2.0, το αληταριό. "You φάουλ;" όπως είχε αναρωτηθεί κάποτε για τον εαυτό του κι ο Αργύρης Καμπούρης (ή μήπως ο Βαμβακούλας;). Το δαγκωμένο μήλο της γνώσης κλείνει φέτος 30 χρόνια. Η μήλοtv το 802.11n και το iPhone therefore I am βρίσκονται προ των ηλεκτρονικών πυλών. I buy therefore I am malakas. Το χάφτω, το τρώω, το καταπίνω, το αγοράζω.

Κι εγώ, ο κάθε εγώ, ένας ρομαντικός, ένας ονειροπόλος, ένας [ιπ]πότης για μια βασούλα [υποκοριστικό της βάσης] χωρίς πανοπλία. Everybody needs somebody / Everybody needs somebody to love (someone to love) / Sweetheart to miss (sweetheart to miss) / Sugar to kiss (sugar to kiss) / I need you you you / I need you you you / I need you you you in the morning / I need you you you when my soul's on fire. Οι αδερφοί Θλιμμένοι στέκουν τεθλιμμένοι.

Είδα κι ανέβλεψα [με ένα αδιόρατο ερωτηματικό]

00. Κληρονομιά [Arven, Δανία / Σουηδία 2003, 115'] του Per Fly
Μια τρανταχτή ταινία από μια δυνατή τριλογία και μια δυναμική σχολή. Δεν πειράζει που άργησε τρία χρόνια, αρκεί που ήρθε. Ούτως ή άλλως είναι χρόνια, δεκαετίες μπροστά από κάθε ελληνική προσπάθεια.

01. Άρωμα: το πορτρέτο ενός δολοφόνου [Perfume: The Story of a Murderer, Γερμανία / Γαλλία / Ισπανία, 147'] του Tom Tykwer
Είναι μερικοί που πιστεύουν ότι από ένα καλό βιβλίο δε μπορεί να ξεπηδήσει μια καλή ταινία. Είναι κι άλλοι που δεν αναγνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην ιδιωτική προσωπική σχέση μας με τα βιβλία και την ανοιχτή ομαδική εμπειρία του σινεμά. Η θλιβερή διαπίστωση της σταδιακής απώλειας της από κοινού κινηματογραφικής απόλαυσης ίσως να έχει σχέση με κάποια από τα παραπάνω. Έγιναν όλα πια απολαύσεις του καναπέ και του υπολογιστή;

02. Οι ζωές των άλλων [Das Leben der Anderen, Γερμανία, 137'] του Florian Henckel von Donnersmarck
Προχτές στο Φρουτότυπο ανταλλάξαμε αποκαλύψεις με το φίλο μου τον Δημοσθένη. Ο ανατολικογερμανός και πρωταγωνιστής Ulrich Muhe δήλωσε σε συνέντευξη ότι το 2001 [που ανοίχτηκαν τα αρχεία της Στάζι] ανακάλυψε έκπληκτος πως η τότε σύζυγός του ηθοποιός Jenny Grollmann [1947-2006] τον κατασκόπευε [κι αυτόν και άλλους ηθοποιούς] επί μια δεκαετία [1979-1989]. Ο δε σκηνοθέτης πρόσθεσε πως "υπάρχει φάκελος 254 σελίδων που καταδεικνύει με λεπτομέρειες την ανάμειξή της".

Η Grollmann κατέφυγε στα δικαστήρια και ορκίστηκε ενώπιόν τους πως όλ' αυτά ήταν πλαστά. Οι ένορκοι δέχτηκαν τον όρκο της και υπαγόρευσαν στον πρώην σύζυγο να πάρει τα λόγια του πίσω. Λίγο μετά η αποκατεστημένη Jenny πέθανε από καρκίνο. Η κόρη τους Anna Maria Muhe είναι επίσης ηθοποιός [Der Lebensversicherer, 2006]. Κι όσο για την "προδότρια" Martina Gedeck [1961], ήταν παντρεμένη με τον αυτόχειρα ηθοποιό Ulrich Wildgruber [1937-1999] και τώρα συζεί με τον σκηνοθέτη ελβετό Markus Imboden [1955].

03. Shortbus [ΗΠΑ 2006, 101'] του John Cameron Mitchell
Τολμηρή ιδεολογικά, μορφολογικά, ψυχολογικά, υφολογικά και μελαγχολικά. Είμαστε όλοι μας άτομα με ειδικές ανάγκες που όσο περνούν τα χρόνια θα γίνονται ολοένα και ειδικότερες. Ελπίζω...

04. Ο δρόμος για το Γκουαντάναμο [The Road to Guantanamo, ΗΒ, 95'] του Michael Winterbottom
Ράμσφελντ, Σβάρτζκοπφ, Γουάινμπέργκερ, ο Γιόχαν ο Βίλλυ κι ο Φραντς ξανάσμιξαν πάλι στο κεφάλι μου. Αυτοί οι ανδρείκελοι κακοί βόες, γύπες και κροταλίες δεν τελειώνουν ποτέ. Δεν εκσπερματώνουν ποτέ τους. Η Κοντολίζα θα μας φάει ζωντανούς. 05. Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου [De battre mon coeur s'est arrete, Γαλλία 2005, 108'] του Jacques Audiard
Νουάρ της κλασικής μουσικής, της πτώσης και της ανάτασης. Καθόλου κλασικό μα και πολύ οικείο. Επιστροφή στο μέλλον ενός άλλου σινεμά.

06. Σύρριζα [Jarhead, ΗΠΑ 2005] του Sam Mendes
Συνέχεια από το 04 για όσον καιρό ακόμα θα υπάρχουν μπουζουκοκέφαλοι. Για όσον καιρό ακόμη θα στέλνονται οι μη έχοντες στα πεδία των ηττών για να έχουν "δουλειές" οι πολλά κατέχοντες.

07. Η κα Χέντερσον παρουσιάζει [Mrs. Henderson Presents, ΗΒ 2005, 103'] του Stephen Frears
08. Breakfast on Pluto [ΗΒ 2005, 135'] του Neil Jordan
09. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι [The wind that shakes the barley, HB, 127'] του Ken Loach
Επίσης μια κραταιή και άκρως προβληματισμένη κινηματογραφία που εκπροσωπείται από δυο εγγλέζους [τρεις με τον Winterbottom] κι έναν ιρλανδό. Και οι τρεις κάνουν βουτιά στο παρελθόν, του μουσικού θεάτρου, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της ιρλανδέζικης διχοτόμησης τύπου διαίρει και βασίλευε. Και οι τρεις βγαίνουν στην επιφάνεια μ' έναν μικρό θησαυρό.

10. Η μυστική ζωή των λέξεων [La vida secreta de les paraules, Ισπανία 2005] της Isabel Coixet
Las palabras de amor / Let me hear the words of love / Despacito mi amor / Let me know, this night and evermore / This room is bare / This night is cold / We're apart and I'm growing old / But while we live, we'll meet again / So then my love we may whisper once more / It's You I adore. Τα λόγια της αγάπης από μια τετραμελή Βασίλισσα της μουσικής.

11. Ευχαριστώ που καπνίζετε [Thank you for smoking, ΗΠΑ 2005, 92'] του Jason Reitman
Ανεξάρτητο κι εξαρτημένο ταυτόχρονα και ταυτόσημα. Διότι έβγαλε "Οφσάιντ" [Offside, Ιράν, 93'] τον Jafar Panahi, αφόπλισε "Το τόξο" [Hwal, Κορέα 2005, 90'] του Ki-duk Kim.

Είδες 47ο Φεστιβάλ; Είδα και δεν οίδα.

Φανταστείτε το καλύτερο φαγητό σας [γεμιστά φερειπείν] σε μια υπερβολική ποσότητα. Διακόσια ογδόντα κομμάτια ας πούμε, σε διάφορες παραλλαγές: με ρύζι, με κιμά, ντομάτες, πιπεριές, κολοκύθια, με ή χωρίς ρίγανη. Πολλές παραλλαγές ώστε σπάνια να είναι δυο ίδια. Αρκετά καλομαγειρεμένα κι άλλα κακά και άνοστα ή αδιάφορα. Πόσα γεμιστά μπορείτε να φάτε στην καθισιά; Τέσσερα; Πεντέξι; Επτά, οκτώ; Πόσες συνεχόμενες μέρες μπορείτε να τα τρώτε χωρίς να τα σιχαθείτε; Δέκα; Κι όλα εκείνα τα μεζεδάκια [masterclasses, γνωριμίες, παρουσιάσεις, εκθέσεις, δρώμενα, πάρτι] που τα βλέπετε στον κατάλογο αλλά δεν υπάρχει χώρος για να τα φάτε;

Σκεφτείτε τώρα κι έναν αθηναίο συνδαιτυμόνα σας. Φιλοξενείται όσες μέρες θέλει και επιλέγει ένα χαλαρό μενού χωρίς βαρυστομαχιές και καταπόσεις χωνευτικών. Τα χώνει επιπλέον στους διοργανωτές διότι κατάρτισαν έναν τόσο βαρύ κατάλογο. Γιατί τρώει χαλαρά; θα αναρωτηθείτε. Γιατί μετά το μενού σπάει σε αρκετά υπομενού και κατεβαίνει στα καλά εστιατόρια της Αθήνας σε πιο φυσιολογικές δόσεις και ρυθμούς. Ο φίλος σας, λοιπόν, ξέρει ότι έτσι γίνεται εδώ και χρόνια και δεν πλακώνεται, ούτε κάνει διαγωνισμό σαβουροφαγίας τύπου Taxidermia. Απλά κάνει λίγη υπομονή.

Σα να μην έφτανε αυτό, το μενού που προσπαθήσατε να φάτε κάνοντας μαραθώνιους, τελείωσε πια. Ήταν μόνο για δέκα μέρες. Ο μάγειράς του πήγε στην Αθήνα και τα τέσσερα από τα έξι εστιατόρια έκλεισαν ενώ τα άλλα δύο υπολειτουργούν. Όλον τον υπόλοιπο χρόνο τη βγάζετε στη δίαιτα, μηρυκάζοντας, από το δεύτερο στομάχι που αποκτήσατε, τα τρελά και μεγάλα φαγοπότια των δέκα εκείνων ημερών. Κι επιπλέον, νοιώθετε ευγνωμοσύνη, διότι αν δεν ήταν αυτό το υπερπλούσιο μενού θα είσαστε υποχρεωμένοι να ζήσετε με τα πλαστικά φαγητά των μούλτιπλεξ φαστφουντάδικων.

Το δικό μας σπιντάτο πολυφαγείο-ταχυφαγείο έχει τουλάχιστον καλύτερα εδέσματα. Μας αφήνει βέβαια μια βαρυστομαχιά, κάτι ξινίλες και κάτι καούρες, αλλά χαλάλι του. Α, να μην παραλείψω και το εξής πολύ προχωρημένο: το φεστιβάλ έχει έδρα την πόλη μας, αλλά τα αρχεία των ταινιών του [σε dvd ή βίντεο] βρίσκονται στην Αθήνα. Δηλαδή οι εκεί μπορούν χαλαρά να φάνε σχεδόν ότι θέλουν, ακόμη και απ' τα μενού των προηγουμένων χρόνων και με την άνεσή τους.

01. Τρέλα [Sileni, Τσεχία 2005, 118'] του Jan Svankmajer
02. Ταρίχευση [Taxidermia, Ουγγαρία, 91'] του Gyorgy Palfi
03. Αβίδα [Avida, Γαλλία, 83'] των Benoit Delepine & Gustave Kervern
04. Η Μπαομπέρ ερωτεύεται [Lian'aizhong de Baobei, Κίνα, 99'] της Li Shaohong
05. Ο Ξενιστής [Gue-mool, Ν. Κορέα, 119'] του Bong Joon-ho
06. Ο Ασφαλιστής [Der Lebensversicherer, Γερμανία, 97'] του Bulent Akinci
07. 4:30 [Σιγκαπούρη, 93'] του Royston Tan
08. Το Βιολί [El violin, Μεξικό, 98'] του Francisco Vargas
09. Θεού θέλοντος [Om Gud Vill, Σουηδία, 85'] του Amir Chamdin
10. Ο άνθρωπος που έκανε φωτοτυπίες [Homem que Copiava, Βραζιλία 2003, 124'] του Jorge Furtado
11. Μαγικό μάτι [Magic eye, Αλβανία, 93'] του Kujtim Cashku
12. Tertium non datur [Τρίτο δεν έχει, Ρουμανία, 39'] του Lucian Pintilie
13. Περασμένη Ευτυχία [Old joy, ΗΠΑ 2005, 76'] της Kelly Reichardt
14. Γέννημα-Θρέμμα [Nacido y criado, Αργεντινή, 100'] του Pablo Trapero
15. 15 [Ετών δεκαπέντε, Σιγκαπούρη 2003, 90'] του Royston Tan
16. Φτιάχνοντας μια Χαλασμένη Ποντικοπαγίδα [Building a broken mousetrap, ΗΠΑ, 62'] του Jem Cohen
17. Cut [Κομμένο, Σιγκαπούρη 2004, 13'] του Royston Tan
18. Μετά το Γάμο [Efter Brylluppet, Δανία, 122'] της Susanne Bier
19. Ο Συνταγματάρχης [Mon Colonel, Γαλλία, 111'] του Laurent Herbiet
20. Ιδιωτική Περιούσια [Nue propriete, Βέλγιο, 95'] του Joachim Lafosse
21. Επικίνδυνη Ομορφιά [Kraska v nesnazich, Τσεχία, 110'] του Jan Hrebejk
22. Τρανσυλβανία [TranSylvania, Ρουμανία / Γαλλία, 103'] του Tony Gatlif

Είδα από το 8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Ok. Το Φεστιβάλ μας δίνει άλλο ένα δεκαήμερο επειδή είμαστε καλά παιδιά όλον τον υπόλοιπο χρόνο και δε γκρινιάζουμε ούτε μεμψιμοιρούμε. Είναι η γιορτή του σινεμά τεκμηρίωσης, εικόνες του 21ου αιώνα. Και μην ξεχνάμε πως υπάρχει και το Σινεάκ για μικρούς και μεγάλους.

00. Svyato [Σβιάτο, Ρωσία 2005, 45'] του Victor Kossakovsky
01. Workingman's Death [Ο θάνατος του εργάτη, Αυστρία 2005, 122'] του Michael Glawogger
02. Ο επιούσιος [Unser Taglich Brot, Αυστρία 2005, 90'] του Nikolaus Geyrhalter
03. Επανάσταση στη φαβέλα [Favela Rising, Βραζιλία 2005, 78'] των Jeff Zimbalist & Matt Mockary
04. Λευκός άνδρας αγνώστων στοιχείων [Unknown White Male, Μ. Βρετανία 2005, 88'] του Rupert Murray
05. Χώμα αγαπημένο [The Real Dirt on Farmer John, ΗΠΑ 2005, 83'] του Taggart Siegel

06. Bullshit [Κουράδες, Σουηδία 2005, 79'] των Pea Holmquist & Suzanne Khardalian
07. Το κορίτσι απ' το Άουσβιτς [Flickan Fran Auschwitz, Σουηδία 2005, 76'] του Stefan Jarl
08. Οργισμένος μοναχός [Angry Monk: Reflections on Tibet, Ελβετία 2005, 97'] του Luc Schaedler
09. Το ταξίδι ενός Χεβιμεταλά [Metal: A Headbanger's Journey, Καναδάς 2005, 96'] του Sam Dun
10. Το θαύμα του Καντεάλ [El Milagro de Candeal, Ισπανία 2005, 124'] του Fernando Trueba
11. Γκίτμο, οι νέοι κανόνες του πολέμου [Gitmo, the new rules of war, Δανία 2005, 58'] των Erik Gandini & Tarik Saleh

Είδα Βιβλία / είχα έρωτες

Από την "Τέχνη του στίχου" ψάρεψα το εξής παράξενο τετράστιχο του Gongora: Como suele tejer / Barbara aldea / Soga de perros / Contra forastero [όπως συνηθίζει να πλέκει / ένα βάρβαρο χωριό / μια αρμαθιά από σκύλους / ενάντια στον ξένο]. Σας θυμίζει κάτι; Μήπως το Dogville του φον Τρίερ; Κουφάλα δήμιε και δημιουργέ!

00. Γιώργου Βέλτσου Ποιήματα (1993-2005) [ίνδικτος]
01. Τα ανάλεκτα του κυρίου Schott - Ben Schott [Κασταλία]
02. Ασκήσεις Ελευθερίας - Νίκος Δήμου [τυπωθήτω - αντιρρήσεις]
03. Τρεις δεκάρες και άλλα αφηγήματα - Ε. Χ. Γονατάς [στιγμή]
04. Η αυτοβιογραφία του φωτός - Γιώργος Γραμματικάκης [Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2005]
05. Miles Davis, the man with the horn - Barry McRae [Απόπειρα, 2005]
06. Ο Μεσημβρινός και άλλα πεζά - Πάουλ Τσέλαν [άγρα]
07. Είκοσι τέσσερα σονέτα - Α. Τ. Ινφλουέντζας & Σ. Μαρκένσες [kalokerisapilas]
08. 24 φωτογράμματα για τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και 11 νυχτερινές φωτογραφίες - Α. & Μ. Ταμπούκι [άγρα]
09. Η τέχνη του στίχου - Χόρχε Λουίς Μπόρχες [Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης]
10. Υποθέσεις Αληθείας - Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος [Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης]
11. Γιώργος Ιωάννου 1927-1985 Λόγος και Μνήμη - Γιώργος Αναστασιάδης [University Studio Press]

Είδα και DVD στο σαλόνι

"Η τεχνολογία δεν πρόκειται ποτέ να πάρει κεφάλι εφόσον ο άνθρωπος συνεχίσει να τη χρησιμοποιεί λανθασμένα. Θα βρίσκει -έτσι- μια καινούργια χρήση της ολότελα απρόσμενη ακόμη κι απ' τον ίδιο τον περίεργο εφευρέτη ή τους παραγωγούς της" δηλώνει με επίγνωση και άγνοια ο ψηφιο-αφουγκρασθείς Erkki Kurenniemi, ένας πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής τέχνης, εμπνευστής και κατασκευαστής των Dimi.

01. Inside man [ΗΠΑ, 129'] του Spike Lee
02. Περ' απ' το φράχτη [Over the Hedge, ΗΠΑ, 83'] κινούμενο των Tim Johnson & Karey Kirkpatrick
03. Η συλλογή Ζακ Τατί [Ημέρα γιορτής (1949), Ο θείος μου (1958) & Play Time (1967)]
04. The Dawn of Dimi [Φιλανδία 2002, 52'] ντοκιμαντέρ του Mika Taanila
05. Bruce Haack, the King of Techno [ΗΠΑ / Καναδάς 2004, 70'] ντοκιμαντέρ του Philip Anagnos
06. Outfoxed: Rupert Merdoch's war on journalism [ΗΠΑ 2004, 75'] ντοκιμαντέρ του Robert Greenwald
07. Sun Ra, Space is the Place - director's cut [ΗΠΑ 1974/2003, 82'] ντοκιμαντέρ του John Coney
08. Transamerica [ΗΠΑ 2005, 103'] του Duncan Tucker
09. Crash [ΗΠΑ / Γερμανία 2004, 113'] του Paul Haggis
10. Waking Life [ΗΠΑ 2001, 99'] του Richard Linklater
11. Farrebique [Γαλλία 1946/2001, 90'] ιδιο-οικογενειακό ντοκιμαντέρ του Georges Rouquier

Give the rest in peace a chance

Ελλάς ανάπαυσον. Ο γεροχρόνος που έφυγε πήρε μαζί του τους βετεράνους Αλέξη Δαμιανό [Αθήνα 1921] και Μαρία Πλυτά [Θεσσαλονίκη 1915], τον και μεταφραστή και κριτικό Μάριο Πλωρίτη [Πειραιάς 1919], τον πεζογράφο κι ακαδημαϊκό Τάσο Αθανασιάδη [Μικρά Ασία 1913], τους ηθοποιούς Ιάκωβο Ψαρρά [Νάξος 1936], Στέφανο Στρατηγό [Αθήνα 1923] και Κούλα Αγαγιώτου [1915] και τον κατσέρ καλτ καρατερίστα Απόστολο Σουγκλάκο [Μανιάτικα Πειραιά 1950]. "Ευδοκία" και "Κάλπικη λίρα" τιμήθηκαν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ ο Απόστολος είχε τιμηθεί πέρσι από το Φεστιβάλ Καλτ Σινεμά του Νικόλα Τριανταφυλλίδη.

Η ελονοσία έχασε τον γιατρό της Αθανάσιο Μαντέκο [1903], η τούμπα τον Γιάννη Ζουγανέλη της [Κοκκινόβραχος Αμφιάλης 1938], η πολιτική τους Γεώργιο Ράλλη [1918], Νώντα Ζαφειρόπουλο [1932] και Αντώνη Δροσοσγιάννη [1922]. Η βιομηχανία στερήθηκε τους Γεράσιμο "ΑΒ" Βασιλόπουλο [1917], Χρήστο Γιώτη [1930] και Eλευθέριο "Πεταλούδα" Μουζάκη [1915] και ο τύπος τον πρωτο-τύπο Χρήστο Τεγόπουλο [1920].

Στην διεθνή αρένα, κάνανε παρέα στον παλιό το χρόνο οι διαβόητοι Slobodan Milosevic [1941], Caspar Weinberger [1917], Bulent Ecevit [1925], Saparmurat Niyazov [1940], Augusto Pinochet [1915], Abu Musab al-Zarqawi [1966], και Saddam Hussein [1937]. Κι ενώ οι άλλοι "δεν πρόλαβαν" να πληρώσουν για τα κρίματά τους [τους πρόδωσαν (;) καρδιά, κυκλοφορικό, φίλοι και αναπνευστικό] ο κακομοίρης ο Σαντάμ απαγχονίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Άτυχος και ο τσετσένος ηγέτης Shamil Basayev [1965] που πήγε από βόμβα αλλά κι ο ιρλανδός Tony Banks [1943] που υπέκυψε από εγκεφαλική αιμορραγία. Κυρίως άτυχος ο Steve Irwin [1952] που γλίτωσε απ' τους κροκόδειλους και πήγε από δάγκωμα φιδιού.

Από φυσικά αίτια πεθαίνουν μόνον οι κατάσκοποι, όπως ο γερμανός Markus Wolf [1923] ή ο βιετναμέζος Pham Xuan An [1927]. Κι ακόμη πιο φυσικά οι οικονομολόγοι John Kenneth Galbraith [1908] και Milton Friedman [1912]. Κι ο Gerald Ford [1913] στο ράντσο του. Δεν ισχύει το ίδιο για τον επιχειρηματία sir Freddy Laker [1922], ούτε για τη Δούκισσα του Bedford [1917], για τον λαστιχά Edouard Michelin [1963] και τον νιούζ-κάστερ Ronn Iverson [1941], για την Coretta Scott King [1927] σύζυγο Martin Luther ή -τι ειρωνεία;- για τον γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Lee Jong-Wook [1945].

Τα σπορ στερήθηκαν του πολυπρωταθλητή δρομέα Istvan Gyulai [1943] και του πρώτου ισπανόφωνου ολυμπιονίκη Paco Fernandez Ochoa [1950] και το ποδόσφαιρο τους Tele Santana [1931], Kazimierz Gorski [1921], Giacinto Facchetti [1942] και Ferenc Puskas [1927]. Το μπάσκετ τον Red Auerbach [1917], το γκολφ τον "Lord" Byron Nelson [1912] και το μποξ βαρέων βαρών τον δις πρωταθλητή Floyd Patterson [1935]. Η Φόρμουλα 1 εκτός του Μισελέν που βούλιαξε με το σκάφος του είχε κι άλλο τραγικό θύμα. Ο Clay Regazzoni [1939], που είχε μείνει ανάπηρος σε κάποιον αγώνα και έκανε σχολιασμούς ταχυτήτων από την πολυθρόνα του, κατέφερε εντέλει να σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Οι τέχνες πλούτυναν λόγω των πιονιέρων Nam June Paik [1932], Allan Kaprow [1927], Gordon Parks [1912], Bill Rice [1932] και Muriel Castanis [1926], οι οποίοι δυστυχώς αναχώρησαν δια παντός. Ο "πάπας του γαλλικού σανσόν" Pierre Delanoe [1918] άφησε πίσω του 5.000 άσματα, τραγουδισμένα από την Edith Piaf μέχρι τον Johnny Hallyday. Τα γράμματα, οι νουβέλες και τα σενάρια αποχωρίστηκαν τους Stanislaw Lem [1921], Naguib Mahfouz [1911], Jurgen Thorwald [1915], Mickey "pulp" Spillane [1918], Enzo Siciliano [1934], William "sophie's choice" Styron [1925], Oriana "a man" Fallaci [1929], Peter "jaws" Benchley [1940], Mamoru "shinjuku" Sasaki [1936], Zola Levitt [1938] και Joao Bethencourt [1924].

Από τους σκηνοθέτες οι μόνοι που τερμάτισαν ευδοκίμως ήταν ο άγριος Richard "Κόναν" Fleischer [1916] και ο ούριος Gerard "rabbi jacob" Oury [1919]. Καρδιές, καρκίνοι, αυτοκίνητο και το ίδιο του το χέρι μας στέρησαν από τους Gillo "queimada" Pontecorvo [1919], Walerian "εμμανουέλλα" Borowczyk [1923], Francis "L627" Girod [1945], Fabian "9 βασίλισσες" Bielinsky [1959] και τους οτέρ Shohei "μαύρη βροχή" Imamura [1926], Robert "στιγμιότυπα" Altman [1925], Valeri "barak" Ogorodnikov [1951], Daniel "τέλος εποχής" Schmid [1941] αλλά και Cristian "marilena" Nemescu [1979] και Juan Pablo "whiskey" Rebella [1974].

Και τώρα η ώρα του stuff. Φυσιολογικό θάνατο είχε μόνο ο Joseph Barbera [1911] της Hanna-Barbera Productions. Εγκεφαλικά, άσθματα, καρκίνος και αφασία κατέληξαν τους παραγωγούς Aaron Spelling [1923], Leo Pescarolo [1935] και William Aldrich [1944], τον μάγο διευθυντή φωτογραφίας και σκηνοθέτη Sven Nykvist [1922], τον μόδιστρο Oleg Cassini [1913], τον στάντμαν καρατέκα Alan Jordan [1948] και τον Bill "tron" Kovacs [1948] συνιδρυτή της Alias Wavefront.

Εκεί όμως που έκανε περίπατο ο μεγάλος θεριστής ήταν στις τάξεις των ηθοποιών. Μόνοι τους ή και οικειοθελώς τον ακολούθησαν οι Lidia Wysocka [1916] και Hanka Bielicka [1915], οι Amzie Strickland [1919], Shelley Winters [1920], Paul Valentine [1919], Moira Shearer [1926], Rhoda "Drizella" Williams [1930], Kenneth Griffith [1921], Brendan Cauldwell [1922], Frank Campanella [1919], η αινιγματική Alida Valli [1921] και ο γέρο-καουμπόη Jack Palance [1919].

Στον αστερισμό του καρκίνου αποδήμησαν οι Elizabeth "be with me" Choy [1910], Andreas "διασταύρωση μηλόπιτας και μπακλαβά" Katsulas [1946], Dennis Weaver [1924], οι και τραγουδιστάδες Lou Rawls [1933] και Jack Wild [1952], και ο κομψός κύριος Philippe Noiret [1930]. Η μάστιγα της εποχής μας φαίνεται να θέρισε μόνον τον πορνοστάρ Johnny Rey [1963], ενώ κάποιος "απέναντι" στραγγάλισε στο μπάνιο της την άτυχη Adrienne Shelly [1966].

Καρδιά, εγκέφαλος, πλεμόνια και νεφρά πρόδωσαν τους Anthony Franciosa [1928], Chris Penn τον μεγαλόκαρδο [1965], Maureen Stapleton [1925], Joop Admiraal [1937], Martine "splendor in the grass" Bartlett [1925], Lilia Prado [1928], Paul Gleason [1939], Armando "Cholito" Soler [1925], June Allyson [1917], Jack Warden [1920], Glenn "gilda" Ford [1916], Pat Corley [1930], Tina Aumont [1946] και Peter "frankenstein jr " Boyle [1935].

Κι ένα μακάβριο αστείο. Η Nellie Connally κοιμήθηκε και δεν ξαναξύπνησε σε ηλικία 87 ετών. Ποια ήταν όμως; Η σύζυγος του κυβερνήτη του Τέξας που είχε γυρίσει στο πίσω κάθισμα και είχε πει στον JFK "κύριε πρόεδρε, μη μου πείτε πως δεν σας αγαπάει το Ντάλας". Κάποιες στιγμές αργότερα τρεις σφαίρες έδειχναν την αγάπη τους, κυρίως στον πρόεδρο Κένεντι. Βέβαια, το ανέκδοτο συνεχίζεται με το "γεγονός" ότι αυτές οι τρεις σφαίρες εξοστρακίστηκαν δεκαοκτώ φορές στα εσωτερικά τοιχώματα της αλεξίσφαιρης ανοιχτής λιμουζίνας.

Πρωτοχρονιά του 007 [καλή χρονιά] κι ο 98 ετών έλληνας χολιγουντιανός σεναριογράφος A. I. "Buzz" Bezzerides πήγε να βρει τον Mickey "kiss me deadly" Spilane για να κουβεντιάσουνε περί του φιλμ νουάρ. Πάει κι ο Κάρλο Πόντι. Κι η φίλη μας η Μιραντολίνα έκανε το θαύμα της κι έγινε η πρώτη blogbuster blogbraker στην ιστορία.

blogtrotters

Οι ντίβες του σινεμά
Τούμπα τούμπα τούμπαλα
Ονειρεύομαι τον Ούλριχ