Ο ήχος της σιωπής
Οι ξένοι διαβάζουν τίτλο των Smiths, οι Έλληνες των Simon & Garfunkel. Θαύμα! Του Κώστα Καρδερίνη
Η επανένωση της οικογένειας γίνεται αναγκαστικά με αφορμή την αναδρομική έκθεση στο έργο της μαμάς, της διάσημης και τολμηρής φωτογράφου Ιζαμπέλ [Huppert], βραβευμένης φωτορεπόρτερ σύγχρονων πολέμων, η οποία όμως έχει σκοτωθεί τρία χρόνια πριν σε αυτοκινητιστικό. Η έστω και προσωρινή συγκατοίκηση του χήρου πατέρα [Gabriel Byrne] και των δυο αγοριών, του καθηγητή Τζόνα [Jesse Eisenberg] και του βενιαμίν Κόνραντ [Devin Druid], κάτω από την ίδια πάλαι πότε οικογενειακή στέγη, θα πυροδοτήσει βραδυφλεγείς εξελίξεις και θα βάλει αργά ή γρήγορα στο κύκλο των χαμένων κρίκων και των συνάδελφο της εκλιπούσης και επιμελητή της έκθεσης, Ρίτσαρντ [David Strathairn].
Ο ήχος της σιωπής είναι βαρύς κι ασήκωτος παρά τις στιβαρές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών. Η μη γραμμική αφήγηση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, καθώς και οι περίτεχνοι σκηνοθετικοί χειρισμοί αυτού που θέλει εμφατικά να αποδείξει την αξία του σε ένα αγγλόφωνο κοινό, διαχειριζόμενος βιρτουόζικα ένα ηχηρό καστ. Όμως τι είναι αυτό που ακούγεται πιο δυνατά και πιο εκκωφαντικά από τις βόμβες;
Οι δυο γιοι δε μοιάζουν καθόλου φυσιογνωμικά με τους γονείς. Είναι άλλοι αντί άλλων. Είναι του κουμπάρου και της κουμπάρας. Ένας μεταφυσικός μανδύας δηθενιάς σκεπάζει όλες αυτές τις ασήμαντες λεπτομέρειες που πρέπει να αγνοήσουμε για να πιστέψουμε ότι είναι οικογένεια όλοι αυτοί. Τελικά ποιος ξέρει αυτήν τη γυναίκα; Ο άνδρας της, ο ρεπόρτερ της, ο γιος της ή ο άλλος ο μικρότερος; Ο τελευταίος από διαίσθηση την οποία χαραμίζει σε μαζορέτες της κακιάς παράδοσης.
Την παράσταση κλέβει σαφώς η μπελ Ιζαμπέλ, η οποία έχει αφήσει πίσω της το ανορεκτικό πελιδνό προφίλ. Εδώ είναι αγνώριστα και απερίγραπτα αφράτη και ροδομάγουλη, τόσο που μας αποσπά την προσοχή από όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα και γεγονότα, τόσο που να αδιαφορούμε σχεδόν για ότι διαδραματίζεται εν τη απουσία της. Ωστόσο η εντυπωσιακή της παρουσία δεν είναι ικανή να κατασβέσει τις αμετροέπειες, παρά την αρωγή του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Eskil Vogt.
Βαθμός: έξι [6]