Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
  • BAND LIST
  • ΕΛΛΗΝΙΚΑ
  • ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΕΣ/ΕΣ
  • AUDIO / VIDEO
  • WEB RADIOS
  • MUSIC BLOGS / SITES
  • BANDCAMP / SOUNDCLOUD
  • LIVE DATES
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αρχική
  • ΔΙΣΚΟΙ
  • ΘΕΜΑΤΑ
  • ΣΤΗΛΕΣ
  • LIVE REVIEWS
  • BE MY GUEST
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΕΙΔΗΣΕΙΣ
  • ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
  • ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ
  • ΒΙΒΛΙΑ

Ο ήχος της σιωπής

του Joachim Trier
Louder Than Bombs [2015, Νορβηγία /Γαλλία /Δανία, 109λ] Γιοακίμ Τρίερ

Οι ξένοι διαβάζουν τίτλο των Smiths, οι Έλληνες των Simon & Garfunkel. Θαύμα! Του Κώστα Καρδερίνη

Η επανένωση της οικογένειας γίνεται αναγκαστικά με αφορμή την αναδρομική έκθεση στο έργο της μαμάς, της διάσημης και τολμηρής φωτογράφου Ιζαμπέλ [Huppert], βραβευμένης φωτορεπόρτερ σύγχρονων πολέμων, η οποία όμως έχει σκοτωθεί τρία χρόνια πριν σε αυτοκινητιστικό. Η έστω και προσωρινή συγκατοίκηση του χήρου πατέρα [Gabriel Byrne] και των δυο αγοριών, του καθηγητή Τζόνα [Jesse Eisenberg] και του βενιαμίν Κόνραντ [Devin Druid], κάτω από την ίδια πάλαι πότε οικογενειακή στέγη, θα πυροδοτήσει βραδυφλεγείς εξελίξεις και θα βάλει αργά ή γρήγορα στο κύκλο των χαμένων κρίκων και των συνάδελφο της εκλιπούσης και επιμελητή της έκθεσης, Ρίτσαρντ [David Strathairn].

Ο ήχος της σιωπής είναι βαρύς κι ασήκωτος παρά τις στιβαρές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών. Η μη γραμμική αφήγηση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, καθώς και οι περίτεχνοι σκηνοθετικοί χειρισμοί αυτού που θέλει εμφατικά να αποδείξει την αξία του σε ένα αγγλόφωνο κοινό, διαχειριζόμενος βιρτουόζικα ένα ηχηρό καστ. Όμως τι είναι αυτό που ακούγεται πιο δυνατά και πιο εκκωφαντικά από τις βόμβες;

Οι δυο γιοι δε μοιάζουν καθόλου φυσιογνωμικά με τους γονείς. Είναι άλλοι αντί άλλων. Είναι του κουμπάρου και της κουμπάρας. Ένας μεταφυσικός μανδύας δηθενιάς σκεπάζει όλες αυτές τις ασήμαντες λεπτομέρειες που πρέπει να αγνοήσουμε για να πιστέψουμε ότι είναι οικογένεια όλοι αυτοί. Τελικά ποιος ξέρει αυτήν τη γυναίκα; Ο άνδρας της, ο ρεπόρτερ της, ο γιος της ή ο άλλος ο μικρότερος; Ο τελευταίος από διαίσθηση την οποία χαραμίζει σε μαζορέτες της κακιάς παράδοσης.

Την παράσταση κλέβει σαφώς η μπελ Ιζαμπέλ, η οποία έχει αφήσει πίσω της το ανορεκτικό πελιδνό προφίλ. Εδώ είναι αγνώριστα και απερίγραπτα αφράτη και ροδομάγουλη, τόσο που μας αποσπά την προσοχή από όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα και γεγονότα, τόσο που να αδιαφορούμε σχεδόν για ότι διαδραματίζεται εν τη απουσία της. Ωστόσο η εντυπωσιακή της παρουσία δεν είναι ικανή να κατασβέσει τις αμετροέπειες, παρά την αρωγή του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Eskil Vogt.

Βαθμός: έξι [6]

04/05/2016
Κώστας Γ. ΚαρδερίνηςΚλέφτης Εικόνων

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Σινέ-MiC Πέρα από τον τοίχο, του Vahid Jalilvand

ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ

Σινέ-MiC Λουνάνα, ένα γιακ μέσα στην τάξη, του Pawo Choyning Dorji

ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ

Σινέ-MiC Έμμονες ώρες στον τόπο της πραγματικότητας, της Ρέα Βαλντέν

ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ

Σινέ-MiC Σεζάρια Έβορα, της Ana Sofia Fonseca

ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ

Σινέ-MiC Συνθετικοί: Ένα φιλμ για κάτι, του Βαγγέλη Τσάκα

ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

RECOMMENDED

Κάτι καλό να ακούσω; Απρίλιος 2020

ΣΤΗΛΗ
Medicine To the happy few

Medicine To the happy few

ΔΙΣΚΟΣ

Γιάννης Παπαϊωάννου (Mechanimal) H μουσική που γράφω είναι ο ήχος των σιωπηλών ονείρων μου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
22ο έτος
  • ΔΙΣΚΟΙ
  • ΘΕΜΑΤΑ
  • ΣΤΗΛΕΣ
  • LIVE REVIEWS
  • BE MY GUEST
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΕΙΔΗΣΕΙΣ
  • ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
  • ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ
  • ΒΙΒΛΙΑ
  • BAND LIST
  • ΕΛΛΗΝΙΚΑ
  • ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΕΣ/ΕΣ
  • AUDIO / VIDEO
  • WEB RADIOS
  • MUSIC BLOGS / SITES
  • BANDCAMP / SOUNDCLOUD
  • LIVE DATES
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Copyright © 2000-2021 MiC, All rights reserved. Designed & Developed by E-Sepia