Ο μουσικός κώδικας του Michael Winterbottom
Για την καταφανή σχέση της μουσικής με τις, συχνά παράξενες, καταστάσεις των ταινιών του Michael Winterbottom έχω αναφερθεί και στο παρελθόν. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο πρώτο μου άρθρο γι' αυτόν, "Η χώρα των θαυμάτων του..." Από Michael Nyman [Wonderland, The Claim, Tristram Shandy] και Factory Records [24 Hour Party People] μέχρι και David Holmes [δες ωσαύτως την ποικιλομορφία του Code 46].
Κι όσο πλησιάζει προς την ωριμότητα, τόσο πιο πολύ διαποτίζει τις εικόνες του με ολοένα πιο άγριο και πιο μεθυστικό μουσικό χαρμάνι. Ενώ ο συνονόματός του Μίκαελ Χάνεκε ψάχνει ωσάν τυμβωρύχος για άγνωστους και καλά κρυμμένους κώδικες επικοινωνίας [Funny Games, Code Inconnu και Cache], ο Γουίντερμπότομ ιχνηλατεί τους μουσικούς διαδρόμους των ανθρώπινων σχέσεων, κοιτώντας στο άδηλο παρελθόν [Tristram Shandy: A Cock and Bull Story] στο πιθανό μέλλον [Code 46] ή στο απόλυτο παρόν [Nine Songs].
Αυτή η τελευταία του αμφιλεγόμενη ταινία είναι η τέλεια κινηματογραφική σπουδή μιας εφήμερης κατάστασης, πιο υβριδικής πιο ερωτικής πιο τολμηρής και πιο μουσικής. Τα εννιά ζωντανά, πληρωμένα στο χρόνο, τραγούδια του τίτλου κατακερματίζουν το χρονικό μιας εφήμερης σχέσης, με πολύ κοντινή ημερομηνία λήξεως. Η πορεία της σχέσης αυτής ανοίγει και κλείνει με τους Black Rebel Motorcycle Club [από το ερωτηματικό Whatever Happened To My Rock and Roll ως το ακριβή-μου-σοφία Love Burns].
Η έντονη σεξουαλική δραστηριότητα των δύο εραστών, εκτονώνεται ανάμεσα σε διεγερτικές ουσίες, οινοπνεύματα, αναβοσβήνουσες αναδρομές μνήμης και δυναμικές μουσικές εμπειρίες της british ποπ-ροκ εποχής μας [sex 'n' drugs 'n' rock'n'roll αναπαράσταση, μετάσταση ή μετάλλαξη]. Αμοιβαία συνεισφέρουν οι Von Bondies [C'mon C'mon], Elbow [Fallen Angel και I've Got Your Number], Primal Scream [Movin' On Up], Dandy Warhols [The Last High], Super Furry Animals [Slow Life] και Franz Ferdinand [Jacqueline και Michael], περι-γράφοντας με τα σκαμπανεβάσματα της ψηφιακής κάμερας στο χέρι, τα κυκλοθυμικά ή ψυχρά λελογισμένα κίνητρα της άμοραλ-Λίζα έναντι του άλλου Ματ [σε εννέα κινήσεις].
Στο τριπ συμμετέχουν ακόμη η παραγωγός Melissa Parmenter που παράγει επιπλέον και δυο πιανίσιμα [Sola & Platform], οι τροπικοί Salif Keita και Martin Solveig [Madan - Exotic Disco Mix] και η μεθυστική Alison Goldfrapp που κλείνει τους τίτλους [Horse Tears] μοιρολογώντας. Η τιμητική θέση ανήκει δικαιωματικά στον μινιμαλιστή Μάικλ Νάιμαν που γιορτάζει τα 60ά του γενέθλια ερμηνεύοντας Nadia και Debbie [γραμμένα για την ταινία Wonderland].
This is the Road to Nowhere. No-Where ή Now-Here; Έλα ντε! Λέτε η ταινία έκπληξη να είναι το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ The Road to Guantanamo (2005) γυρισμένο για το Channel 4; Υπομονή. Έρχεται Φεστιβάλ έρχεται ρετροσπεκτίβα κι εκεί θα τα [ξανά]δούμε όλα.
Οι ταινίες του αφιερώματος στο 46ο Φ.Κ.Θ.
Το Φιλί της Πεταλούδας / Butterfly Kiss, Μ. Βρετανία, 1995, 88'
Μείνε Μακριά μου / Go Now, Μ. Βρετανία, 1995, 81'
Τζουντ / Jude, Μ. Βρετανία, 1996, 123'
Καλωσήλθατε στο Σεράγεβο / Welcome to Serajevo, Μ. Βρετανία, 1997, 103'
I Want You, Μ.Βρετανία, 1998, 87'
Με ή Χωρίς Εσένα / With or Without You, Μ. Βρετανία, 1999, 93'
Η Χώρα των Θαυμάτων / Wonderland, Μ. Βρετανία, 1999, 108'
Στα Χρόνια της Απληστίας / The Claim, Μ. Βρετανία /ΗΠΑ, 2000, 120'
Στα Σύνορα του Κόσμου / In This World, Μ. Βρετανία, 2002, 88'
24 Hour Party People , Μ. Βρετανία, 2002, 107'
Κωδικός 46 / Code 46, Μ. Βρετανία, 2003, 92'
9 Songs, Μ. Βρετανία, 2004, 69'
Tristram Shandy: a Cock and a Bull S, Μ. Βρετανία, 2005, 91'
Πίσω έχει ο χειμώνας την ουρά