Ο Στάθης Σταμουλακάτος πίσω από τις θημωνιές

Αν και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή στα 25 του [1996] εντούτοις προτίμησε αντί να κάνει καριέρα να γίνει κουριεράς για πολλά χρόνια. Ως κομπάρσος πρωτοεμφανίστηκε [2005] σε μια βέλγικη δημοφιλή τηλεσειρά με θέμα τη διακίνηση γυναικών σε κυκλώματα πορνείας της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Στον κινηματογράφο είναι ανακάλυψη του Γιάννη Οικονομίδη: Τον είχα δει στο θέατρο και αμέσως μου κίνησε το ενδιαφέρον. Σπουδαίος ηθοποιός, με πολύ μεγάλο πάθος και ενέργεια και δύναμη και [τον απαραίτητο] τσαμπουκά. Και καλό παιδί. Ψυχούλα. Αμέσως τον οραματίστηκα ως Νίκο στον Μαχαιροβγάλτη [2010].

Ακολούθησαν μεγαλύτεροι ρόλοι στο βαρύ μεταλλικό σύμπαν του Οικονομίδη [Το μικρό ψάρι, Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς] ο οποίος τον αξιοποίησε δεόντως και στην πρώτη θεατρική του επιτυχία [Στέλλα κοιμήσου, Εθνικό Θέατρο 2016-2018 και ΚΘΒΕ / 52α Δημήτρια]. Στο νεονουάρ του Νικόλα Τριανταφυλλίδη Οι αισθηματίες [2014] είχε ρόλο συνεταίρου δίπλα στον «δάσκαλο» Τάκη Μόσχο. Στο Πρόστιμο [2020] του Φωκίωνα Μπόγρη έκλεψε άνετα την παράσταση και πήρε βραβείο Ίρις ερμηνείας Β' ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Δεύτερος ρόλος και στον Ράφτη [2020] κι ακόμη μικρότερος στο ελληνοϊσπανικό Mediterráneo [2021].

Στο συγκλονιστικό ακριτικό δράμα, της πρωτάρας Ασημίνας Προέδρου, Πίσω από τις θημωνιές [Behind the Haystacks, 2022 Ελλάς /Γερμανία /Β. Μακεδονία, 108λ] ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να δείξει το μέγεθος του και ως πρωταγωνιστής. Ως πατέρας αυστηρός [της επίσης πρωτάρας, αναπάντεχα καλής, Ευγενίας Λάβδα], ως σύζυγος της θεούσας Γεωργίας [Ντίνα Μιχαηλίδου], ως γρανάζι στα κόλπα του αγροτοπατέρα Δημήτρη [Πασχάλης Τσαρουχάς], ως μέλος μιας κοινότητας συνενόχων, συμποσιαστών και πανηγυρτζήδων της κακιάς ώρας. Σηκώνει στους ώμους του τη βαριά συνείδηση και την αισχύνη της σιωπηρής πλειοψηφίας, γίνεται «τραυματιοφορέας» και «τράγος» του χωριού και ποντίζει τον καημό και την πίκρα του Πίσω από τις θημωνιές της Δοϊράνης.

Ταυτόχρονα επιστρέφει τηλεοπτικά [Παγιδευμένοι, Αυτή η νύχτα μένει] και δρέπει νέες δάφνες στο θεατρικό έργο Κωλόκαιρος που έγραψε ο πολυσχιδής Αντώνης Τσιοτσιόπουλος [Θέατρο Τζένη Καρέζη]. Από το έντονο και δυναμικό θεατρικό του παρελθόν μνημονεύω ακόμη τον ρόλο του ως Άγριος σπόρος [Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ] σε εναλλασσόμενη διανομή με τον Τάκη Σπυριδάκη και αποκλειστικά μετά τον θάνατό του τελευταίου.