Ο βασιλιάς μου
Η ιστορία ενός τρικυμιώδους έρωτα που μπορεί και να σε χαλάσει. Του Κώστα Καρδερίνη
Η ιστορία ξεκινά από το τέλος. Η Τονί [Emmanuelle Bercot] βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης μετά από ένα χιονοδρομικό ατύχημα. Ήταν ατύχημα όμως; Ενώ αποκαθίσταται το πόδι της, εμείς βλέπουμε φλασμπάκ τη ζωή των τελευταίων 10 χρόνων με τον, μεσογειακού ταμπεραμέντου, απόλυτο έρωτά της, ονόματι Τζόρτζιο [Vincent Cassel]. Ο Τζόρτζιο παραμένει σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της ενώ το ζεύγος πλησιάζει απανωτά μέχρις ηφαιστειακής έκρηξης και απομακρύνεται απανωτά μέχρις αηδίας. Κι εκείνη παραμένει ένα απάνεμο λιμάνι, ίσως - λέμε.
Ο τίτλος είναι παρμένος από το τραγούδι Toi Mon Toit (1986) της Elli Medeiros, αλλά η υπόθεση θυμίζει Ingmar Bergman [Σκηνές από ένα γάμο, Σαραμπάντα] και το δωρικό δίδυμο Liv Ullmann - Erland Josephson. Το ίδιο θέμα έγινε πικρή κωμωδία από τον Paul Mazursky [Σκηνές έρωτα και απιστίας] με τους Bette Midler και Woody Allen, έγινε ιταλική θεατρική τηλεταινία [Scene da un matrimonio] από τον ηθοποιό-σκηνοθέτη Gabriele Lavia και ξαναέγινε ριμέικ [ωραίο ε;] με το ντουέτο Ryan Gosling και Michelle Williams [Blue Valentine, 2010].
Στη γαλλική βερσιόν η Εμανουέλ Μπερκό δίνει τα ρέστα της και μοιάζει άλλο εγώ της σκηνοθέτισσας. Ο Βενσάν Κασέλ είναι άνετος και κινείται στα κυβικά του, σα να είναι ο εαυτός του ένα πράμα. Περιφερειακά, ο Λουίς Γκαρέλ και η αδερφή της σκηνοθέτισσας Ιζίλντ λε Μπεσκό, είναι αυτοί που χρειάζεται η εξέλιξη του ζοφερού αυτού παραμυθιού.
Ωστόσο εμένα με χάλασε άσχημα αυτή η ταινία. Αν ήξερα τι βάσανο με περιμένει δε θα την επέλεγα. Όλος αυτός ο κατακερματισμός του χρόνου, τα απανωτά ρησέτ, μηδενίζω και ξαναφτάνω να ξανακάνω την ίδια διαδρομή, το πρώτο κλεφτό βλέμμα που επανέρχεται και η υπόσχεση μιας νέας οδύσσειας στη γυναικεία λίμπιντο... Χαλασιά μου χαλασιά μου, ζωντανή είσαι χωρισιά μου. [παραδοσιακό]
Βαθμός: άντε... έξι και μισό [6,5]