Ωδή στη Μπεάτα Ασημακοπούλου
Αφράτη λυγερόκορμη νταρντάνα και υπερήφανα αγέρωχη θα τη θυμόμαστε πάντα απ' τις ελληνικές ταινίες. Με την πρίμα φωνή της να κάνει περίεργα τσακίσματα άλλοτε παραπονιάρικα άλλοτε ναζιάρικα και κάποτε αθώα ερωτιάρικα πίσω από ένα γάργαρο γέλιο.
Το πενιχρό βιογραφικό της είναι ότι μας έχουν κληροδοτήσει οι Κοκκαλένιος & Κωνσταντινίδης μέσα από το σιντί τους "Ελληνικός Κινηματογράφος" [εθνοdata 1997], αυτό δηλαδή που οικειοποιούνται σχεδόν όλοι σε τέτοιες περιπτώσεις χωρίς καν να το αναφέρουν. Γεννημένη αθηναία με το βαφτιστικό όνομα Ευδοκία. Με σπουδές στη σχολή Τάκη Μουζενίδη και δασκάλους τη "μαντάμ αναντάμ παπαντάμ" Ελένη Χαλκούση, τον αέρινο χορευτή Γιάννη Φλερύ και την Ελένη Τσουκαλά, μεταξύ άλλων. Πρώτη θεατρική παράσταση το "Δημόσιο Σκάνδαλο" και πρώτη κινηματογραφική το μοδάτα κλαματερό "Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της" [1955].
Θυμηθείτε την ως μια όμορφη νεαρή κυρία του καλού κόσμου που ζητά να μάθει το σπίτι που βρίσκεται "Η καφετζού" [1956] Γεωργία Βασιλειάδου για να της πει τα μέλλοντα. Η καριέρα της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτήν του αντρός της, του σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκου [1908-1992], τον οποίο παντρεύτηκε το 1960. Έκανε μαζί του ένα γιο και 23 ταινίες σε μια ενδεκαετία [1958-1968]. Με αρχή τη δημώδη "Γερακίνα", τη δραματική "Μακρυά από τον κόσμο" και την κωμική "Η φτώχεια θέλει καλοπέραση" και τέλος τη γελαδερή θεατρική και σινεματική "Για ποιον χτυπά η κουδούνα".
Η πορεία της ήταν τοιουτοτρόπως μοιρασμένη ανάμεσα σε κωμωδίες, τραγωδίες και βουκολικά δράματα. Έμενα μου έμειναν οι [ως επί το πλείστον] οικογενειακές κωμωδίες: Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα, Οι χαραμοφάηδες, Φτωχαδάκια και λεφτάδες, Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος, Οι γυναίκες θέλουν ξύλο, Τρίτη και 13, Άλλος για το εκατομμύριο, Ο εαυτούλης μου, Κόσμος και κοσμάκης, Μπετόβεν και μπουζούκι, Ο ουρανοκατέβατος, Το πλοίο της χαράς, Ο χαζομπαμπάς. Οι οποίες προήλθαν κυρίως από θεατρικές λαϊκές επιτυχίες σε κείμενα των Τσιφόρου, Φωτιάδη, Λαζαρίδη, Ψαθά, Ασημακόπουλου, Κυριακού, Τραϊφόρου, Βασιλειάδη και Ρούσσου. Στις περισσότερες είχε για παρτενέρ είτε τον Μίμη Φωτόπουλο [10] είτε τον Νίκο Σταυρίδη [8].
Πέραν των 23 αξίζει να αναφέρουμε τον πρώιμο "Λεφτά" [1958] με τον Αυλωνίτη, την κοινωνική "Στουρνάρα 288" του Ντίνου Δημόπουλου, τον "Άνθρωπο για όλες τις δουλειές" [1966] του Γιώργου Κωνσταντίνου, τη σούπερ επιτυχημένη "Αγάπη μου Ουάουα" [1974] των Ρηγόπουλου / Αναλυτή και την όψιμη "Ελεύθερη Κατάδυση" [1995]. Να πούμε ακόμη ότι πρόλαβε και την εποχή της βιντεοκασέτας [Αυτό το κορίτσι ποιος θα το πάρει; / Βοήθεια Κλέφτες! του Γιώργου Λαζαρίδη, Θυμήσου τον Σεπτέμβρη / Ερωτικές Κόντρες του Κώστα Καραγιάννη, 1985]. Τελευταία κρέντιτς η τηλεοπτική "Λίστα Γάμου" [2003] και η τραγελαφική φάρσα "Κορόιδο εν τάξει" [2007].
