Οι νέες ταινίες (44η εβδομάδα)

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εβδομάδα, δεν ήταν και η καλύτερη όσον αφορα τις εξόδους των ταινιών. Τουλάχιστον υπήρχε και η ταινία...

Τα ημερολόγια της μοτοσυκλέτας. Του Βάλτερ Σάλες

Ο Σάλες γνωστός μας απο δουλειές όπως ο "Τελευταίος σταθμός", μας δίνει μία απο τις καλύτερες περιγραφές της πρώιμης ηλικίας του Ερνέστο Τσέ Γκεβάρα πρίν ακόμα αυτός γίνει ένας μεγάλος επαναστάτης και σίγουρα αρκετά πρίν μέσα στην έκσταση του ουτοπισμού του, επιχειρήσει μόνος και απομονωμένος με μια χούφτα άντρες και γυναίκες, να "εξάγει" την επανάσταση σε όλη την Λατινική Αμερική. Ατόπημα θα έλεγε κάποιος.Υπερβολικός ρομαντισμός θα έλεγε κάποιος άλλος! Το θέμα είναι πως αυτό το ύστατο εγχείρημα όπως φάνηκε και απο την παλιότερη ταινία με τον Ομάρ Σαρίφ δεν στέφθηκε από επιτυχία καθώς ο λαός, το "αδελφό" κομουνιστικό κόμμα, και η τύχη τον εγκατέλειψε οδηγώντας τον στο θάνατο. Στην ταινία του πολύ καλού Βάλτερ Σάλες, έχουμε όλα τα καλά στοιχεία της προηγούμενης περιγραφής όπως και εν' τα σπέρματι τα αρνητικά (Η ισχυρογνωμοσύνη του Γκεβάρα φαίνεται στην ταινία και ήταν μετ'έπειτα όπου ο χαρακτήρας του σχηματοποιήθηκε, παροιμιώδης).Ο
Σάλες δεν χαϊδεύει τους ήρωες του με την κάμερα, αλλά δείχνει κομμάτι κομμάτι την εξέλιξη αυτής της πολύπλοκης μορφής, από έναν ωραίο beatnik νεαρό που αρέσκεται μαζι με τον συνοδοιπόρο του να κυνηγάει κορίτσια, μέχρι τον γιατρό, ο οποίος είναι τόσο συγκλονισμένος από το δράμα και τον πόνο των απόκληρων, ώστε καταλήγει να μένει για να βοηθάει ιατρικά μια αποικία λεπρών.

Ωραία η δουλειά στο μοντάζ ενώ η ντοκιμαντεριστική σκηνοθεσία και η ανάλογη φωτογραφία που τονίζει κυρίως τις σκιές των σωμάτων και των προσώπων υπηρετεί το σκοπό της ταινίας ικανοποιητικά, αν και ο Σάλες μας έχει συνηθίσει και σε καλύτερες εικαστικά προσπάθειες!
* * *

Οι απίθανοι. Του Μπραντ Μπερντ

Μαζί με την ταινία του Σάλες πρόκειται φυσικά για τις ταινίες της εβδομάδας. Στα υπέρ αυτής της ταινίας συγκαταλέγεται φυσικά η πολύ έξυπνη χρήση της 3D animation τεχνολογίας καθώς και οι φωνές των -ανάμεσα σε άλλους - Χόλυ Χάντερ, Σάμιουελ Τζάκσον και Τζαίησον Λή! Ο κύριος απίθανος υπερήρωας, όπως και η οικογένεια του - σύζυγος, κόρη και παιδιά - ο καθένας τους με ξεχωριστές ιδιότητες που έχουν να κάνουν με τη μεταμόρφωση της ύλης, προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το προσωπείο μιάς κανονικής ζωής, τις υπερδυνάμεις τους μετά από τη σύσταση του προγράμματος προστασίας μαρτύρων. Η μοίρα όμως φέρνει έτσι τα πράγματα ώστε ο κύριος Απίθανος αναγκάζεται και εξαιτίας της αφόρητης πλήξης, να φορέσει ξανά τη στολή του για να σώσει την ανθρωπότητα! Φυσικά το μπλέξιμο που θα ακολουθήσει θα κάνει την οικογένεια του να φορέσει τις στολές της επίσης!
* * * (το στόρυ), * * * * (αισθητικά και τεχνικά)

Μετά ακολουθούν οι ταινίες της σειράς...

Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας. Του κάποτε πολύ Τζόναθαν Ντέμι, με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον

Διασκευή παλιότερης ταινίας μεταφέρει τη δράση της πρώτης από την Κορέα στον πρώτο πόλεμο του Ιράκ και δημιουργεί εξαιτίας του ενδιαφέροντος συνομωσιολογικού σεναρίου, τις προυποθέσεις για ένα, συμβατικό μέν, αλλά μεστό θρίλλερ πάνω σε υποτιθέμενα (;) πειράματα ψυχολογικού πολέμου του αμερικανικού στρατού. Ενδιαφέρουσα δουλειά με δυνατές σκηνές δράσης που καταφέρνει και κρατά το βλέμμα του θεατή.
* * *

Δεν μένουμε πια εδώ. Του Τζων Κάραν, με την αγαπημένη μας Ναόμι Γουάτς

Ενδιαφέρουσα ταινία πάνω στο θέμα της απιστίας και των ερωτικών σχέσεων με κάπως αργή σκηνοθεσία, καλό σενάριο αλλά όχι κάτι άλλο ιδιαίτερο απο σκηνοθετικής πλευράς. Ο αμερικανικός κινηματογράφος και ειδικά ο ανεξάρτητος μας έχει δώσει κατά καιρούς πολύ ωραίες και τρυφερές δουλειές πάνω στο θέμα των σχέσεων και της απιστίας. Φυσικά εδώ στερείται η ταινία της πρωτοτυπίας ενός πρώιμου Στήβεν Σώντερμπεργκ (Σεξ ψέματα και βιντεοταινίες) ή του ρομαντισμού ενός Λινκλέιτερ όλων των εποχών ("Before sunset", "Before sunrise"). Πάντως το άρτιον της προσπάθειας και του αποτελέσματος, μας κάνει να δώσουμε ένα χαριστικό τριαράκι με την καρδιά μας!
* * *

Ο Μικρός άνθρωπος. Του Εμπραχίμ Φαρουτζές

Το "νεανικό πλάνο" μας έχει συνηθίσει σε ταινίες για νέους και αυτή την φορά τα πράγματα δεν πάνε πίσω. Η ιστορία ενός μικρού παιδιού που σε μια δύσκολη στιγμή αναλαμβάνει τα ηνία της οικογένειας του ξεπερνώντας κάπως σκληρά αλλά γενναία τους σκοπέλους αυτού που λέγεται σχολείο και τρυφερή παιδική ηλικία Έρασιτέχνες ηθοποιοί - στα πρότυπα αυτού που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως ιρανικό "Νέο κύμα", της μεγάλης δηλαδή θεματουργικά, υφολογικά και αισθητικά, σχολής του ιρανικού σκηνοθέτη, του οποίου η πρώτη γενιά των Κιαροστάμι, Μαχμαλμπάφ, και Ματζεντί είναι ήδη καταξιωμένη! Τον δε Κιαροστάμι είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε και απο κοντά στο φετεινό αφιέρωμα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου παράλληλα με την παρουσία του απολαύσαμε και το σύνολο του έργου του! Ελπίζουμε να δούμε κάποτε και τον Φερουτζές σε κάποιο μελλοντικό αφιέρωμα στο εν' λόγω φεστιβάλ, (εάν τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη καταξιωμένων προσώπων του χώρου, επιτρέψουν οι μελλοντικές χρονιές να έχουν και την ίδια υψηλή αισθητικά και θεματουργικά ποιότητα). Πάντως αυτός ο κύριος και το μοντάζ, η διδασκαλία των ηθοποιών και ο εσωτερικός ρυθμός της ταινίας τον κάνουν μια πολλά υποσχόμενη ελπίδα για το μέλλον.
* * *

Χορεύετε; Συμπαθητικές ερμηνείες από Σούζαν Σάραντον και Ρίτσαρντ Γκήρ πάνω σε έναν μεσήλικα ευκατάστατο Αμερικανό οικογενειάρχη ο οποίος νοιώθει κάπως ερωτευμένος με μια γοητευτική καθηγήτρια χορού. Τελικά το μόνο που μαθαίνει είναι πως η ίδια η ζωή είναι ο μεγάλος χορός! Ενδιαφέρουσα αλλά άνευρη κομεντί.
* *

Και τώρα κυρίες και κύριοι...
Oι ταινίες που δέν θα θέλατε να δείτε!

Η μητέρα μου! Του Κριστόφ Ονόρ

Είναι κρίμα να βγαίνουν τέτοιες ταινίες έστω και κάτω από το πρίσμα μιας αισθητικής κινηματογραφικής προσέγγισης δημιουργών οι οποίοι διάβασαν Μπατάιγ και είπαν να τον χρησιμοποιήσουν κιόλας. Τί να πώ; Αν απεχθάνομαι κάτι είναι η ψευτοδιανουμενίστικη, πρόκληση για την πρόκληση. Τουλάχιστον η Ιζαμπέλ Υπέρ παίζει εξαιρετικά όπως πάντα αλλά η ταινία θα φάει τετράγωνο μόνο και μόνο γιατί κάπου ακούστηκαν αναφορές σε σχέση με την καταπληκτική "Δασκάλα του Πιάνου" του δασκάλου Χάνεκε. Αν είναι ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ!
<>

Dodgeball. Χα,χα,χα,χα,χα,αχ! (Πιάστηκε το σαγόνι μου από τα γέλια με αυτή τη μπούρδα!)
<>

Ανακόντα 2. Μαύρο φίδι να σας φάει! Εμπορίκλες. Που είναι το κουμπί για το τετράγωνο;
<>