Οι νέες ταινίες (47η εβδομάδα)

H φτωχή κινηματογραφική εβδομάδα, αν εξαιρέσει κάποιος το καταπληκτικό "Ταξίδι στο Τόκιο", που είχαμε την ευκαιρία να ξαναπαρακολουθήσουμε την περασμένη εβδομάδα, παρότι δεν κατάφερε να κάνει για άγνωστους λόγους ένα δυνατό εισπρακτικά άνοιγμα, αυτή την φορά έχει πέντε ταινίες σε έξοδο για τις οποίες θα μπορούσαμε να αναφερθούμε παρακάτω πιο διεξοδικά.

Φεστιβάλ εξπρές του Μπομπ Σμίτον

Festival express Μια δυνατή ντοκιμαντεριστική καταγραφή της περίφημης περιοδείας - στον Καναδά το 1970, με μπάντες όπως αυτή της Janis Joplin, των Grateful Dead και των The Band. Είναι αλήθεια πως το περιφημο φεστιβάλ στο Άλταμοντ έχει ήδη συμβεί απο τον Δεκέμβριο του 1969 και το περίφημο "τέλος" των hippies είναι πλέον γεγονός μέσα σε μια θάλασσα από κρατική καταστολή και ωμή βία. Έξυπνα διοχετευμένα δίπλα στις ψυχεδελικές ουσίες και τα ελαφρά ναρκωτικά βρίσκονται για πρώτη φορά αυτή την περίοδο, η ηρωίνη, η κοκαΐνη και τα βαρβιτουρικά, ενώ διάφοροι hippies με όχι και τόσο ξεκάθαρους στόχους για την κοινωνική και την προσωπική αλλαγή - πάνω κάτω το ίδιο πράγμα συνέβη και στην ψυχεδελική χορευτική σκηνή και το κίνημα των rave μετά τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα - αποφασίζουν πως η καλύτερη "φάση" είναι να κάνουν τα φεστιβάλ και την επανάσταση μπίζνα, για να βγάλουν κάνα φραγκάκι βρε αδερφέ και να τονίσουν με φήμη και δύναμη, ακόμα περισσότερη τα υπερτροφικά από την κόκα εγώ τους! Αυτό φυσικά οδήγησε την περιοδεία και σε παροιμιώδεις συγκρούσεις με την αστυνομία, για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην δωρεάν είσοδο και χρήση των πολιτιστικών αγαθών μιας κουλτούρας που ούτως ή άλλως βγήκε μέσα από το κίνημα ενάντια στο σύστημα κυριαρχίας, καθώς και σε πολλά άλλα διαδικαστικά παιχνίδια ανάμεσα στους διοργανωτές και τους μουσικούς για την νομή των χρημάτων και της επιρροής στην μουσική βιομηχανία μετά. Ενδιαφέρον μεγάλο παρουσιάζει η παρουσίαση εξαιρετικών τζαμαρισμάτων ανάμεσα στους μουσικούς κατά την διάρκεια της περιοδείας καθώς και έντονες στιγμές από εμφανίσεις των Gratefull Dead και κυρίως της Janis Joplin.
* * * Διανομή Προοπτική.

Γη ποτισμένη με ιδρώτα του Μεχμπούμπ Κάν

Mother India Πολύ καλή και πασίγνωστη δουλειά η οποία έκανε μεγάλη αίσθηση στην εποχή της συνδυάζοντας λίγο από όλα τα κινηματογραφικά είδη και προβάλλοντας κι όλας έντονα την κοινωνική κριτική, χαρακτηριστική της στάσης της Ινδίας εκείνη την εποχή στα πλαίσια των κινημάτων ανεξαρτησίας του τρίτου κόσμου, κριτική συγκαλυμμένη όμως απο τη φόρμα του μιούζικαλ και του μελοδράματος. Μια μητέρα προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις ενός χωριού ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να μεγαλώσει τα παιδιά της μετά τον θάνατο του άντρα της.
* * * Διανομή Rosebud.

Μασσαλία, μακρινή κόρη του Μάρκ Γκαστίν

Eνδιαφέρον ντοκιμαντέρ πάνω στην ιστορία της Μασσαλίας, πόλης που είχε ιδρυθεί από Έλληνες αποίκους στην αρχαιότητα και που και τώρα, μετά από τις διάφορες εθνικές περιπέτειες, έχει πληθυσμό που κατάγεται απο Έλληνες και νιώθει δεμένος με την Ελλάδα! Κινούμενο ανάμεσα στην δραματοποιημένη καταγραφή και την θεατρική λογοτεχνική δομή η οποία αναφέρεται στο παρελθόν, την νοσταλγία της μυθοποιημένης πατρίδας και την θλίψη που φέρνει η συνειδητοποίηση του αμετάκλητου περάσματος του χρόνου και των παλαιότερων καταστάσεων, όπως στην περιγραφή της προσπάθειας για μια αποτυχημένη επανεγκατάσταση στην Ελλάδα. Μία από τις δύο αξιοπρεπείς στιγμές του φετεινού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! Και πιστέψτε με, η άλλη ΔΕΝ είναι οι νύφες!
* * * Διανομή Playtime.

Undertow, κύμα οργής του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκρήν

Undertow Το κυνήγι δύο αδελφών από τον αστυνομικό αδελφό και δολοφόνο του πατέρα τους, στη σύγχρονη επαρχιακή Αμερική. Εξαιρετικές ερμηνείες από τον Τζέιμι Μπέλ ("Μπίλι Έλλιοτ") και τον μικρό Τζέιμι Μπέλ. Αφαιρετική σκηνοθεσία έξυπνο μοντάζ και μια εξιστόρηση που οι απομονωμένες εντάσεις της μοιάζουν να έχουν βγει από την κόλαση. Μας αρέσει ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκρήν, χωρίς βέβαια να μπορούμε να τον συγκρίνουμε με "Μύθους" του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, όπως ο Χάρτλευ, του οποίου την νέα ταινία την περιμένουμε εναγωνίως καθώς είναι έτοιμη μετά από έξι χρόνια απουσίας. Πάντως είναι σημαντικό να υπάρχουν τόσο ενδιαφέροντες και νέοι σκηνοθέτες σαν τον Γκρήν, οι οποίοι διατηρούν ένα ενδιαφέρον προσωπικό στύλ και δεν αφήνονται στο να χάνονται μέσα στην αφηγηματική δυσθυμία και χλιαρότητα του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά των τελευταίων χρόνων.
* * * Διανομή Προοπτική.

Το παιδί που ήθελε να γίνει αρκούδα του Γιαννιό Χάστρουπ

The boy who wanted Ένα υπέροχο animation απο τον δημιουργό του Σίρκλιν και σε μουσική του Μπρούνο Κολέ των "Ταξιδιάρικων πουλιών". Χωρίς τα εμπορικά παιχνίδια εντυπωσιασμού των αμερικανικών καρτούν, η ιστορία μιας αρκούδας που υιοθετεί ένα παιδί Ινουίτ, είναι εδώ για να συγκινήσει το μικρό και το μεγάλο κοινό. Εξαιρετικά ενδιαφέρον εικαστικά και γενικότερα αισθητικά, το καρτούν αυτό αποτελεί μια πολύ όμορφη στιγμή για το σινεμά του χειμώνα και για τις δυναμικές του ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΠΛΑΝΟΥ που το διανέμει.
* * * (μπορεί και * * * *).