Οι Νέοι Ορίζοντες...
του 41ου φεστιβάλ κινηματογράφου
Για άλλη μια χρονιά το ενδιαφέρον μας στρέφεται στους 'νέους ορίζοντες' που έχουν αποδειχτεί το πιο πλουραλιστικό και πιο ανταποδοτικό τμήμα του φεστιβάλ. Ρίχτε μια ματιά στις ταινίες του φετινού προγράμματος και δείτε τι σας περιμένει.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ ΑΠ'ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Morir (o no) του καταλανού Ventura Pons, 7 παρ' ολίγον θάνατοι, 7 ξανακερδισμένες ζωές. Suzhou river του Lou Ye στις φτωχογειτονιές της Σαγκάης με επιρροές από νουβέλ βαγκ. Faithless (Trolosa) της Liv Ullman, το τελευταίο και πιο προσωπικό σενάριο του Μπέργκμαν. The circle (Daryereh) του ιρανού Jafar Panahi, που τολμάει να χειριστεί θέμα ταμπού και νικάει. Songs from the Second Floor (Sanger Fran Andra Vaningen) του Roy Andersson, ένα πρελούδιο στο χάος. Possible worlds του καναδού θεατρικού συγγραφέα Robert Lepage με την αγαπημένη μας Tilda Swinton. L'Amour, l'argent, l'amour του τρομοκράτη Philip Groning, μια ταινία δρόμου κι επιβίωσης στον κρύο χειμώνα. Angels of the Universe (Englar Alheimsins) του ισλανδού Fridrik Thor Fridriksson, μην το χάσετε. The wrestlers (Uttara) του ινδού Buddhadeb Dasgupta, μια ιστορία τόσο παλιά και τόσο σημερινή.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ (στο βλέμμα και στο πνεύμα).
101 Reykjavik του ηθοποιού Baltasar Kormakur, με μουσική από τον Damon Albarn των Blur. Eu, Tu, Eles (Me, you, them) του βραζιλιάνου Andrucha Waddington, ένα θέμα γυναικεία παράξενο. Thomas est amoureux (Thomas in love) του Pierre-Paul Renders, όπου το διαδίκτυο βασιλεύει και κατακτά καρδιές. Alaska.de της γερμανίδας Esther Gronenborn, για τους σλάκερς του ανατολικού Βερολίνου. Krampack του ισπανού Cesc Gay, ο τίτλος σημαίνει "αμοιβαίος αυνανισμός" κι ο νοών νοείτο.
ΝΕΟ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟ ΣΙΝΕΜΑ (μια ήρεμη δύναμη).
The stranger (Die Fremde) του Gotz Spielmann, ένα ταπεινό αριστούργημα. With closed eyes (Mit geschlossenen Augen) του πέρση Mansur Madavi, ένα σουρεαλιστικό "αυτόματο". Holdup (Der Uberfall) του αυστριακού Florian Flicker, μικροκοσμικό και κλειστοφοβικό, ειρωνικό και μακάβριο. Code unknown (Code inconnu) του πρωτομάστορα του χάους Michael Haneke, καλειδοσκοπικό και πολυμορφικό. The virgin (Die jungfrau) του Diego Donnhofer, όπου "οι τζάνκις είναι πιο τίμιοι από μας".
ΝΕΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ.
Under the sand (Sous le Sable) του γάλλου ελιτιστή Francois Ozon, μια πικρή ειρωνία για τη κρίση του aids. Ouch (Aie) της πανέξυπνης Sophie Fillieres, η γοητεία βρίσκεται στην απαλότητα του αγγίγματος. Une vraie jeune fille της πολυσυζητημένης πέρσυ, "ρομαντικής" Catherine Breillat. Samia του Philippe Faucon, η Αλγερία στην Μασαλία και μια σπουδαία ερμηνεία. Come undone (Presque rien) του Sebastien Lifshitz, η εφηβία και η σεξουαλική αφύπνηση.
ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΥ PAULO BRANCO.
Captive (La Captive) της πάντα απρόβλεπτης Chantal Akerman, παράξενα γοητευτική. Fidelity (La Fidelite) του μονίμως αμφιλεγόμενου Andrzej Zulawski, σε θέμα κλασσικό με την Σοφί Μαρσώ. The letter (A Carta) του αειθαλούς Manoel de Oliveira, στο ίδιο θέμα με την προηγούμενη. The rose king (Der Rosenkonig) του θουρίγκιου Werner Schroeter, με υπνωτικές ερμηνείες. Far from one's eyes (Longe da vista) του Joao Mario Grilo, μια ιστορία αλλαγής ταυτοτήτων και μοναξιάς.
ΣΚΙΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ (για τους άυπνους).
Scarlet diva της κορούλας του Dario, Asia Argento, ξεδιάντροπα αυτοβιογραφική. The isle (Seom) του νοτιο-κορεάτη Kim Kiduk, μια παράξενα "διαστροφική" ερωτική ιστορία. Skin flick του Bruce LaBruce, που κατάφερε να κάνει το gay σινεμά δημοφιλές και πιο s/m. Phantom (O fantasma) του ποτρογάλου Joao Pedro Rodrigues, που προκάλεσε σοκ στη Βενετία. Good housekeeping του Frank Novak, του θριαμβευτή στο φεστιβάλ του Slamdance.
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΘΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΝΟΥΒΕΛ ΒΑΓΚ AGNES VARDA.
Cleo de 5 a 7 (του 1961), η Κλεό σ' έναν κόσμο αλλιώτικο από το δικό της. L'une chante l'autre pas (του 1976), η μία τραγουδάει η άλλη όχι και οι δυο δίνουν μια γυναικεία μάχη. Sans toit ni loi (του 1985), δίχως στέγη, δίχως νόμο, ένας αναμενόμενος θάνατος. The gleaners and I (Les glaneurs et la glaneuse), η τελευταία της για τους ρακοσυλλέκτες.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ (για όλους).
Tsatsiki, Mum and the Policeman (Tsatsiki, Morsan och Polisen) της Ella Lemhagen, παιδικό αλλά καλόοοο.
