Οι ταινίες της εβδομάδας (10-16/2)

Πλούσια η συγκεκριμένη εβδομάδα τόσο σε κινηματογραφικές όσο και σε άλλες εκδηλώσεις, στις οποίες θα αναφερθούμε εκτεταμένα και πιο κάτω. Εσείς κρατήστε το όνομα μιας ταινίας η οποία θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή στις ελληνικές αίθουσες. Πρόκειται φυσικά για το μετά σκοτσέζικο αριστούργημα του Cooler. Είναι μια ταινία με θέμα την τύχη αλλά και την πορεία ενός ανθρώπου από την απόλυτη πτώση στον σωτηρία. Ο Άλεκ Μπόλντουιν και ο Ουίλιαμ Μέισυ δίνουν τις ερμηνείες της ζωής τους.

Κατά τα άλλα:

Η δική μας μουσική
Notre musique
Απλώς του Ζαν Λικ Γκοντάρ!

Ο Γκοντάρ στις τελευταίες του δουλειές στρέφεται σιγά σιγά σε έναν κινηματογράφο περισσότερο στεγνό και δοκιμιακό, αφαιρώντας αρκετά κομμάτια από αυτό που θα χαρακτηρίζαμε σουρεαλιστικό - μαγικό στοιχείο στον παλαιότερο Γκοντάρ. Φυσικά η μόνιμη εμμονή του των τελευταίων χρόνων είναι η Αμερική με την οποία όπως και οι περισσότεροι γάλλοι διανοούμενοι κρατάει μία ιδιότυπη σχέση αγάπης μίσους (μην ξεχνάμε τις επιδράσεις από κινηματογραφικά είδη, όπως το φιλμ νουάρ που στιγμάτισαν την καριέρα του και ταινίες όπως το Με κομμένη την ανάσα και το Αλφαβίλ. Από την άλλη μεριά η κριτική αν και παραμένει πολύ υψηλή σε συνδυασμό με την καλλιτεχνική φόρμα, πρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι η πλέον γόνιμη. Το ότι είχε ιστορία, δεν εμπόδισε την Γαλλία να είναι η πρώτη δύναμη που είχε επιχειρήσει έναν ιμπεριαλισμό νέου τύπου, ήδη από την περίοδο της γαλλικής επανάστασης και μάλιστα όπως και οι σημερινές Η.Π.Α. στο όνομα της ελευθερίας! Επίσης με το να εστιάζει κάποιος απλώς στα κακώς κείμενα της Αμερικής, καταλήγει σε έναν λαϊκισμό των ελίτ, αφού οι Η.Π.Α. είναι τόσο η χώρα του Τζωρτζ Μπους (του νεότερου και του πρεσβύτερου), αλλά είναι ταυτόχρονα η πατρίδα πολύ μεγάλων θεωρητικών όπως ο Θόρροου, ποιητών όπως ο Γκίνσμπεργκ, ή κινημάτων στην ουσία τους ελευθεριακών όπως οι Χίππυς! Κατά τα άλλα η ταινία είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να δείξει ως φόρμα ο Γκοντάρ τα τελευταία χρόνια και παρά τις αντιρρήσεις απέναντι στις εμμονές του που προαναφέραμε, παραμένει αδιαφιλονίκητα, η ταινία της εβδομάδας!
**** Διανομή Playtime

Tα παιδιά της χορωδίας
Les choristes
ΤουKκριστώφ Μπαρατιέ, με τους Ζεράρ Ζινιώ, Ζaκ Περέν, Φρανσουά Μπερλεάν

Μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια που χωρίς να είναι ένα αριστούργημα μας κρατάει την προσοχή, με την βοήθεια της όμορφης μουσικής της, καθώς και την πολύ καλή ερμηνεία του Ζεράρ Ζινιώ από τον οποίο μάλιστα είχαμε εκμαιεύσει μερικές πάρα πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για το νόημα της υποκριτικής τέχνης και το πως συνδέεται με το ιερό κατά την διάρκεια συνέντευξής μας πέρυσι. Η ταινία διηγείται τα έργα και τις ημέρες ενός δασκάλου μουσικής ο οποίος στην Γαλλία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αναγκάζεται να πιάσει δουλειά σε ένα αναμορφωτήριο ως επιτηρητής. Εκεί αγωνίζεται να μεταδώσει στους τρόφιμους του ιδρύματος την αγάπη για την μουσική και να δημιουργήσει παρά τις αντιξοότητες μιαν χορωδία. Η ταινία χωρίς κατά την γνώμη μου να υπερβαίνει μια καλή αφηγηματική κινηματογραφική προσπάθεια, κατάφερε να γίνει στην Γαλλία, μια πάρα πολύ μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
*** Διανομή Rosebud

Senso
του Λούκινο Βισκόντι, με τους Αλίντα Βάλει, Φάρλευ Γκρέυντζερ

Μια αληθινή τραγωδία η οποία μάλιστα εάν δεν θεωρούσαμε τον αφηγηματικό κινηματογράφο του Βισκόντι κάπως ξεπερασμένο θα την είχαμε βάλει ταινία της εβδομάδας. Η έρευνα του Βισκόντι πάνω στον συνδυασμό του μελοδράματος, της όπερας και του κινηματογράφου φτάνει εδώ σε μια δημιουργική κορύφωση δημιουργώντας έναν αληθινά μπαρόκ κινηματογράφο (από την πλευρά κυρίως των λεπτομερειών αλλά και της δραματικής ανάπτυξης της ιστορίας), τον οποίο κάποιοι άλλοι ίσως να τον χαρακτήριζαν μνημείο ρομαντισμού, αλλά εμείς θα επιμείνουμε! Το φιλμ είναι εξαιρετικά ογκώδες σε εντάσεις και η κάθε εικόνα μοιάζει να είναι φορτωμένη με δεκάδες χρωματικές και ηχητικές λεπτομέρειες. Ο φόντος της Ιταλίας κατά την διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού της κινήματος κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1860, αποτυπώνεται επίσης με έντονο τρόπο, ενώ την ίδια στιγμή αυτός ο φόντος αποτελεί έναν συμβολικό καθρέφτη για τα πάθη των ηρώων.
**** διανομή ΑΜΑ FILMS

Πεθερικά της συμφοράς
Meet the Fockers
του Τζέυ Ρόουτς, με τους Μπεν Στίλερ, Μπλάιθ Ντονέρ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ντάστιν Χόφμαν, Μπάρμπαρα Στρέιζαντ

Ευχάριστη κωμωδία με τα ευτράπελα του πρώτου φίλμ (Γαμπρός της συμφοράς) να μεγεθύνονται και έτσι να μαθαίνουμε πως στην πραγματικότητα ο Μπεν Στήλερ δεν είχε αδερφή ούτε και ...άρμεγε την γάτα του, αλλά πως αντιθέτως έχει ένα ζευγάρι απίθανους φιλμικούς γονείς. Σίγουρα μια κωμωδία με νεύρο και μια πολύ αστεία σύγκρουση του πατέρα της νύφης, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον πατέρα του γαμπρού Ντάστιν Χόφμαν!
** Διανομή U.I.P

Αγγίζοντας το κενό
Touching the void
ΤουΚέβιν Μάκντόναλντ με τους Μπρένταν Μάκκέι, Τζο Σίμσον, Νίκολας Άιρον

Συμπαθητική περιπέτεια με ορειβάτες, οι οποίοι επιχειρούν να ανέβουν τις περουβιανές Άνδεις αλλά η κατάληξη της προσπάθειας είναι τραγική. Παρά την πολύ δυνατή και σχεδόν ντοκιμαντερίστικη καταγραφή που επιχειρείται από το φιλμ δεν υπήρχε σε αυτήν την ταινία η ρεαλιστική ένταση της αγριότητας ενός Άγριου Ωκεανού. Το ενδιαφέρον σε αυτήν την ταινία είναι πώς οι Σίμσον και Γέητς, οι οποίοι αφηγούνται την ιστορία είναι δύο από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Παρόλα αυτά κάτι στην ανάπτυξη και τον ρυθμό αυτής της ταινίας, δεν μου κολλάει!
** Διανομή προοπτική

Μετριότητα της εβδομάδας...
Η σκόνη που πέφτει
του Τάσου Ψαρά

Συγγνώμη, αλλά νομίζω πως η ήττα της αριστεράς στον εμφύλιο πόλεμο, δεν χρειάζεται άλλη μια τηλεοπτικής φύσης, ακαδημαϊκή, δραματουργική προσέγγιση.
Το mic, κύριε Ψαρά λέει πως λυπάται πολύ...
* Διανομή New star

Την επόμενη φορά, έχουμε τις ταινίες Ψάχνοντας την χώρα του ποτέ με την Κέητ Ουίνσλετ και τον Τζόννυ Ντεπ, τα πάρα πολύ καλά The Cooler και Εξ επαφής καθώς και την ταινία Επίθεση στον σταθμό 13 και το δράμα Πίσω από τους τοίχους.