Οι ταινίες της εβδομάδας (25 - 31/3)

Πλούσια σε ποσότητα η κινηματογραφική εβδομάδα, αν και σε ποιότητα δεν υπάρχει κάτι το οποίο να μπορεί να φτάσει στα επίπεδα της ταινίας 'Πτώση' που τόσο μας είχε συναρπάσει την περασμένη εβδομάδα.

Ταινία της εβδομάδας:

Θα μπορούσε να είναι το πολύ ενδιαφέρον 'Μελίντα και Μελίντα' του Γούντυ Άλλεν, αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο Γούντυ, ενώ κάνει ένα πολύ καλό άνοιγμα, δεν βλέπω τελικά σε αυτήν τη δουλειά τη δύναμη ενός φινάλε το οποίο θα λειτουργούσε με κλασικό τρόπο. Οπότε, ταινία της εβδομάδας δεν είναι άλλη από το 'Hotel Rwanda' εξαιτίας της τεράστιας δύναμης της μαρτυρίας του πάνω στο εύρος και την έκταση μιaς μεγάλης γενοκτονίας -η οποία αποτέλεσε - και μία από τις σημαντικότερες αποτυχίες της κυβέρνησης Κλίντον, μαζί με μια ανάλογη κατάσταση η οποία είχε επίσης σηματοδοτηθεί ως αποτυχία της επέμβασης της εν λόγω κυβέρνησης στην περίπτωση της Σομαλία!

'Hotel Rwanda', του Τέρυ Τζώρτζ με τους Ντον Τσίντλ, Γιοακίν Φοίνιξ, Σόφι Οκενόντο και Νικ Νόλτε

Στη Ρουάντα ο διευθυντής ενός ξενοδοχείου κατά την διάρκεια της εμφύλιας σύγκρουσης - και γενοκτονίας - ανάμεσα στους Τούτσι και στους Χούτου, φροντίζει και φυγαδεύει τελικά πάνω από χίλια άτομα τα οποία ανήκουν στη μειονότητα η οποία σφαγιάζεται και μάλιστα σε ένα τέτοιο επίπεδο αλτρουισμού, ώστε φτάνει στο σημείο να κινδυνέψει πάρα πολύ και ο ίδιος αλλά και ολόκληρη η οικογένεια του. Μοντέρνα κινηματογράφηση που παρότι δεν ξεφεύγει από τους θεματικούς και αφηγηματικούς άξονες που κινείται το Χόλυγουντ, καταφέρνει να μας κρατάει σε διαρκή ένταση, χρησιμοποιώντας μάλιστα και με πολύ έξυπνο τρόπο το στοιχείο της ανατροπής και να μεταφέρει όλο αυτό το κλίμα μιας διαρκούς αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και την κοινωνία του καθώς και σε έναν άνθρωπο και τον ίδιο του τον εαυτό! Με δυνατές ερμηνείες και έμμεσες πολιτικές αναφορές στην περιρέουσα ατμόσφαιρα ενός "βρώμικου" ιστορικού συμβάντος το "ξενοδοχείο" γίνεται ένας συμβολικός μικρόκοσμος μιας εποχής και ενός αιματοβαμμένου θεάτρου του παραλόγου στο οποίο ο θεατής μένει, φορές φορές, εντελώς αποσβολωμένος μπροστά στο μέγεθος της φρίκης!
*** Διάρκεια 110 λεπτά, Διανομή: Playtime

Άλλες ταινίες:

Melinda and Melinda του Γούντυ Άλλεν, με Ράντα Μισέλ, Κλόε Σαβινύ, Γουίλ Φέρελ, Αμάντα Πητ

Ο Άλλεν εδώ επιχειρεί έναν στοχασμό πάνω στις δύο αντίθετες τάσεις που υπάρχουν στην ζωή και έχουν να κάνουν με την βαθύτερη υπόσταση της και το ερώτημα αν αυτή τελικά η βαθύτερη υπόσταση έχει τραγικό ή κωμικό περιεχόμενο. Ο Άλλεν μας κλείνει το μάτι σκιαγραφώντας, με αφορμή την συνάντηση σε κοσμικό εστιατόριο της Ν. Υόρκης ενός σεναριογράφου που ειδικεύεται σε κωμωδίες και ενός συναδέλφου του που ειδικεύεται σε δράματα, βάζοντας μας να σκεφτούμε σοβαρά τι είναι περισσότερο κοντά στην αλήθεια. Έτσι έχουμε την υλοποίηση μιας ιδέας η οποία διασπάται δραματουργικά σε δύο παράλληλες υποθέσεις αφηγήσεις οι οποίες εκτυλίσσονται παράλληλα και έχουν ως κεντρικό ήρωα την Μελίντα, μια νέα γυναίκα της οποίας η σχέση διαλύεται και στην μια περίπτωση έχουμε την καταγραφή της ιστορίας της ως τραγωδία και την άλλη ως κωμωδία. Και οι δύο ιστορίες στέκονται, χωρίς όμως να μας πείθει η δραματική εκδοχή, εξαιτίας των υπερβολών της πως δεν είναι μια καρικατούρα της - ομολογουμένως πιο πετυχημένης - κωμικής εκδοχής. Η ιδέα της αφήγησης και της δημιουργίας μέσα από την σύγκρουση απόψεων κατά την διάρκεια της αφήγησης μας φέρνει στο μυαλό ανάλογη δημιουργία του πολύ αγαπημένου μας Γάλλου δημιουργού Ρομπέρ Γκεντιγιάν. Πάντως θα μπορούσαμε δικαίως να μιλήσουμε για μια εξαιρετική δουλειά, εάν η δυναμική εισαγωγή στις δύο παράλληλες αφηγήσεις δεν έμενε μετέωρη από σεναριακές αδυναμίες και αδυναμίες στο μοντάζ ενώ η ερμηνεία της Ράντα Μισέλ είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα τελικά πτυχή αυτής της ιστορίας η οποία καταλήγει σε μια διαπίστωση πικρή γύρω από την ένωση τόσο του στοιχείου της τραγωδίας όσο και αυτού της κωμωδίας μέσα από το αμετάκλητο γεγονός του θανάτου!
*** Διάρκεια 100 λεπτά, Διανομή: Odeon

To Ποτάμι του Φόβου - Mean Creek, του Τζέικομπ Άαρον Έστες, με τους Ράιαν Κάλκιν, Ράιαν Κέλι, Σκοτ Μέκλοβιτς, Τρέβορ Μόργκαν, Τζος Πεκ, Κάρλι Σέντερ

Δυνατή ανεξάρτητη παραγωγή, με θέμα την πίεση της εφηβείας και την συμβολική μύηση σε μία ανώτερη διάσταση κατανόησης των πραγμάτων. Αυτή η παρέα των παιδιών που ετοιμάζεται να βγάλει τον "φίλο" της για βόλτα, με σκοπό να τον διαπομπεύσει, για την βίαιη του συμπεριφορά του στο σχολείο, δεν μοιάζει να είναι στην πραγματικότητα σε μια πολύ καλύτερη θέση από εκείνον, καθώς μετατρέπεται σε αυτόκλητο κριτή και μοιάζει να συμπυκνώνει, όλες τις αντιφάσεις αυτού που αργότερα θα είναι η συγκαλυμμένη θεσμική βαρβαρότητα που βρίσκεται μέσα στην κοινωνία των ενηλίκων. Ο κατά λάθος θάνατος του νεαρού μαθητή με τα ψυχολογικά προβλήματα ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για την παρέα των εν λόγω μαθητών, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες αυτής της καθάρσιας πράξης η οποία έφερε στο φως, όλες τις εσωτερικές τους αντιφάσεις και εφιάλτες. Οι ερμηνείες είναι συγκλονιστικές και παρότι η ταινία έχει ως κύρια αδυναμία της την ίδια αδυναμία που έχει και η ταινία του Γούντυ Άλεν στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως, δηλαδή την αδυναμία να διατηρήσει, εξαιτίας κάποιων απότομων αφηγηματικών αλμάτων στη διαμόρφωση του σεναρίου, τον εσωτερικό της ρυθμό έως το τέλος με αποτέλεσμα αυτό το τέλος να έρχεται κάπως... απότομα. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει ούτε μία από τις ερμηνείες των παιδιών η οποία να μην αποδεικνύεται τουλάχιστον εξαιρετική και η ένταση μιας ατμόσφαιρας η οποία, με όλα της τα μικροπροβλήματα κλιμακώνεται προοδευτικά, κάνει αυτήν την παραγωγή ένα από τα πιο όμορφα νεότερα διαμαντάκια του αμερικανικού ανεξάρτητου κινημτογράφου.
*** Διανομή Odeon, Διάρκεια 87 λεπτά

Hitch - ο Μετρ του Ζευγαρώματος, σε σκηνοθεσία Άντι Τέναντ, με τους Ουίλ Σμιθ, Εύα Μέντες, Άμπερ Βαλλέτα, Κέβιν Τζέημς

Συμπαθητική κομεντί παρεξηγήσεων, όπου τα ζευγάρια Σμίθ - Μέντες και Τζαίημς - Βαλλέτα επιδίδονται σε μια σειρά από προσπάθειες ενορχηστρωμένες από τον Σμιθ, αλλά και από την καρμική δύναμη των περιστάσεων, ώστε να φτάσουν σε ένα σημείο ικανό να κερδίσει τις καρδιές των αγαπημένων τους. Μέσα σε αυτήν την κομεντί της ίντριγκας, εμείς θα έλεγα πως περάσαμε πάρα πολύ καλά, χωρίς βέβαια οι καλές στιγμές της ταινίας να είναι κυριευμένες από κάποια μεγάλη πρωτοτυπία. Σίγουρα έχουμε δεί αρκετές κλασσικές ταινίες της δεκαετίας του τριάντα και του πενήντα που να έχουν επιχειρήσει να φτάσουν σε ανάλογα κωμικά ευρήματα και διαπιστώσεις, Πάντως δεν μας άφησε αδιάφορους και με τη χαριτωμένη ελαφρότητα της μας κέρδισε.
** 120 λεπτά διάρκεια (επιτέλους και μια σωστή διάρκεια σε πρόσφατη αμερικάνικη κωμωδία), Διανομή Προοπτική

Στράιπς, ο Πρωταθλητής - Racing Stripes

Συμπαθητικό καρτούν από τους δημιουργούς του πολύ επιτυχημένου 'Μπέιμπ', το οποίο κινείται σε παρόμοια πλαίσια και είναι μια από τις νεότερες δημιουργίες, του Φρέντερικ Ντου Τσάο και είμαστε βέβαιοι πως οι στόχοι της έχουν επιτευχθεί. Πολύ ενδιαφέρουσα η παραλλαγή του στόρυ, με πρωταγωνιστή μια ζέβρα αυτήν την φορά.
** Διάρκεια 84 λεπτά, Διανομή Προοπτική

Saw - Σε Βλέπω, του James One, με τους Κάρυ Έλγουις, Λι Γούντλ, Ντάνυ Γκλόβερ

Ένας άντρας απάγεται και η δράση μεταφέρεται από τον χώρο της επιτυχημένης εργασίας του, σε ένα ανήλιαγο μπάνιο όπου βρίσκεται όταν συνέρχεται δεμένος με μια αλυσίδα στο πόδι, δίπλα σε έναν επίσης δεμένο με αλυσίδα στο πόδι άντρα. Αυτή είναι η κατάσταση. Την ίδια στιγμή κάποιος μοιάζει να τους παρακολουθεί από κάποιο αόρατο τερματικό και με εργαλεία την θέα ενός καταματωμένου πτώματος δίπλα τους, ένα κινητό το οποίο μπορεί μόνον να λαμβάνει κλήσεις και τις κρυμμένες ενοχές και των δύο τους κατευθύνει σε ένα αλλόκοτο δραματικό φινάλε. Από την άλλη μεριά, έχω κουραστεί από την κλασική δομή του αμερικανικού φιλμ τρόμου με ανατροπές και εδώ πιστεύω πως τρόπο τινά το στυλ υπερτερεί της ουσίας. Είναι μια απλή διαστροφή αυτή που ωθεί τον "παρατηρητή" ή είναι μια συμβολική εμμονή του σκηνοθέτη πάνω στην έννοια του κρυμμένου και της αποκάλυψης; Από την ταινία δεν γίνεται ξεκάθαρα αυτό. Βέβαια η ταινία δεν χάνεται σε μια χρυσή μετριότητα, παραπλανώντας μας πολλές φορές με έξυπνο τρόπο. Αλλά... απλώς η επανάληψη ενός τετριμμένου ύφους με έχει, όπως είπα, κουράσει...
** Διάρκεια 103 λεπτά, Διανομή Village films

Η τελευταία λέξη της Τζούλια - Being Julia, του παλαίμαχου Ιστβάν Ζάμπο, με μια εκπληκτική Ανέτ Μπέννινγκ, και τους Τζερεμυ Άιρονς, Λούσι Παντς, Σον Ήβανς

Η Τζούλια μια σαραντάρα ηθοποιός το σωτήριο έτος 1938, εμπλέκεται με ένα χωρίς προηγούμενο για την συναισθηματική ζωή της νέο, ο οποίος όμως απλώς θέλει να πάρει από αυτήν ό,τι μπορεί και να φύγει με... πολύ νεότερες επιλογές. Λίγο αργότερα ο προοδευτικός σύζυγός της εμπλέκεται σε σχέση με μια νεαρή ηθοποιό που είναι ταυτόχρονα και ερωμένη του εραστή της γυναίκας του. Καλά όλα αυτά και ομολογουμένως οι ερμηνείες υπερβαίνουν την οποιαδήποτε θεατρική δομή, για να αγγίξουν μια τέλεια διαμορφωμένη κινηματογραφικά ματιά σε αυτό το μυθιστόρημα ηθογραφίας του Σώμερσετ Μωμ, αλλά σίγουρα θα θέλαμε μια πιο ανατρεπτική και λιγότερο κλασική σκηνοθεσία. Από την άλλη μεριά ειδικά στην σκηνή της "τελικής" μάχης, επί της σκηνής ευτυχώς, ανάμεσα στην Μπέννινγκ και την αντίζηλό της είναι εξαιρετική και φέρνει στον νού απόηχους από τον Κασσαβέτη των "Νυχτών Πρεμιέρας". Χρειάζεται όμως κάτι περισσότερο από την ερμηνεία της Μπέννινγκ που της χάρισε την χρυσή σφαίρα, αλλά όχι το Όσκαρ, για να μπορέσουν τα θετικά στοιχεία της ταινίας να μεγαλουργήσουν πάνω από τις ατέλειες της.
*** Διάρκεια 105 λεπτά, Διανομή Προοπτική