Οι ταινίες της εβδομάδας (6-12/5)

Η εβδομάδα που μας έρχεται μοιάζει να είναι μια ανάσταση πραγματικά απέναντι στην κυριαρχία των μετριοτήτων που μας μαστίζουν τον τελευταίο καιρό. Ταινία της εβδομάδας, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το καταπληκτικό...

To βασίλειο των ουρανών (Kingdom of Heaven) του Ρίντλευ Σκoτ, με τον Ορλάντο Μπλουμ

Η ταινία σε αντίθεση με την ακραιφνή απολογία του δυτικού κόσμου, όπως μας είχε αφήσει να παρατηρούμε ανέκφραστα το "Μαύρο γεράκι, η κατάρριψη", έχει μια σαφή ματιά όπου δεν αφήνει κανένα περιθώριο για απολογία του δυτικού κόσμου της εποχής, ο οποίος πέραν κάποιων εξαιρέσεων παρουσιάζεται ρατσιστικός και μισαλλόδοξος. Σε σημεία μας θυμίζει βιβλία όπως το "Οι σταυροφορίες από την πλευρά των Αράβων", ενώ ο ηγέτης των μουσουλμάνων Σαλαντίν παρουσιάζεται - όπως και μάλλον ήταν ως ένας σοφός ηγεμόνας ο οποίος σύρεται ουσιαστικά στον πόλεμο από τις δολιοφθορές που του προκαλούν οι, πάρα ταύτα, παρακμασμένες σταυροφορικές δυνάμεις. Η ταινία αξιοποιεί όλα τα τερτίπια της σύγχρονης επικής κινηματογράφησης και ταυτόχρονα συνδυάζει κοντινές και μακρινές λήψεις καθώς και ένα καταιγιστικό μοντάζ το οποίο δεν χρησιμοποιεί πάντοτε την λογική της άμεσης gore περιγραφής των μαχών και των σκηνών βίας αλλά και πολλές φορές την υπόνοια ή το μετά της μάχης, όπου τα ίδια πλάνα που καλούνταν να επικροτήσουν τις σκηνές των πολεμικών προετοιμασιών έρχονται τώρα διαβρωμένα, σαν μέσα από την κόλαση του πολέμου την ίδια, να μας δείξουν την ήττα και την συντριβή των αλαζόνων σταυροφόρων.
**** Διάρκεια 145 λεπτά, διανομή Odeon

Dear Wendy, του Τόμας Βίντερμπεργκ

Σίγουρα εάν δεν υπήρχε ο Ρίντλευ Σκοτ και "Το Βασίλειο των Ουρανών" του θα είχαμε τοποθετήσει αυτό το εξαιρετικό φιλμ, ενός σκηνοθέτη που ούτως ή άλλως αγαπούμε πολύ, στην θέση της ταινίας της εβδομάδας. Μέσα από την διήγηση μιας ιστορίας πάθους απέναντι στην μεταφυσική σχεδόν σχέση μιας παρέας "ειρηνιστών" νεαρών απέναντι στα ίδια τους τα όπλα(!) ο Τ. Βίντερμπεργκ, δημιουργός του αριστουργήματος που ακούει στο όνομα "Οικογενειακή Γιορτή", συνδημιουργός μαζί με τον Λάρς Φόν Τρίερ του "Δόγματος 95", συνεργάζεται μαζί του έχοντας τον στο ρόλο του σεναριογράφου, για να δημιουργήσει μια δική του μετά το δόγμα αισθητική η οποία θα τους καλύπτει και τους δύο σε αυτό το μεγάλο εγχείρημα της κριτικής της αμερικανικής κοινωνίας και της κουλτούρας των όπλων, εκ των έσω και μέσα από το πρίσμα μιας ιστορίας νέων που καταλήγει σε ένα λουτρό αίματος.

Δεν μπορώ να πω πως σε αντίθεση με αρκετούς συναδέλφους, δεν εξεπλάγην από το μέγεθος και το βάθος της ευαισθησίας με την οποία προσεγγίζει το θέμα ο μεγάλος δημιουργός, καθώς αντιδιαστέλλει συνεχώς τον εμπνευσμένο αν και αφελή ρομαντισμό αυτής της παρέας παιδιών που απλά προσπαθούν να ζήσουν σε μια αμερικανική κωμόπολη την ζωή τους με τους όρους που οι ίδιοι θέτουν έστω και αν είναι κάπως ανορθόδοξοι, με τον ζοφερό κόσμο της εξουσίας και του φόβου, έτσι όπως προβάλλεται ο κόσμος των ενηλίκων, με επικεφαλής τον αρχικυνικό Μπίλ Πούλμαν στο ρόλο του σερίφη. Φυσικά και υπάρχει επίσης ένα έντονο αίσθημα προβολής και ανεκπλήρωτου - τουλάχιστον απέναντι σε ανθρώπινα όντα, ερωτισμού, ειδικά από την πλευρά του κυρίως πρωταγωνιστή Τζέινυ Μπέλ - όπως υπάρχει και μια πολύ ισχυρή δραματουργική κορύφωση όταν ο καθένας ξεχωριστά θυμίζοντας τους ήρωες ενός Πέκινπα σε μια "Άγρια Συμμορία", αποτίνει φόρο τιμής στον τρόπο ζωής του και πέφτει περήφανα από τις σφαίρες ενός αλλοτριωτικού και υποκριτικού κρατικού μηχανισμού (αλήθεια ποιοι νόμοι επέτρεψαν στον Τζέημυ και την παρέα του να έρθουν τόσο εύκολα σε επαφή με τα όπλα και να τα προμηθευτούν);
**** Διάρκεια 101 λεπτά, διανομή Playtime

Λέμονι Σνίκετ μια σειρά ατυχών γεγονότων (Lemony Snicket's a Series of Unfortunate Events) του Μπραντ Σίμπερλινγκ με τον Τζιμ Κάρευ, και τους Έμιλι Μπράουνινγκ και Λάιαμ Άικεν

Πολύ ενδιαφέρουσα μεταφορά των τριών από τα 10 βιβλία του Ντάνιελ Χάντλερ, ο οποίος πέτυχε να βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση πλέον σε επίπεδα πωλήσεων από την ίδια την δημιουργό του Χάρι Πότερ! Αυτήν την φορά έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιότυπο σουρεαλιστικό - γοτθικό περιβάλλον και αντί να έχουμε κάθε τρεις και λίγο κάποιο μαγικό συμβάν να μας εισάγει σε άλλες καταστάσεις συνείδησης, η μακιαβελική μηχανορραφία ενός κακού κόμη - εκπληκτικός ο Κάρευ για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια και ας λέγεται ότι είναι να λέγεται για αυτόν και τον φαινομενικά υπερβολικό τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει τους χαρακτήρες του - ο οποίος με διάφορα σκοτεινά και πονηρά κόλπα προσπαθεί να ενστερνιστεί την περιουσία των δύο ανήλικων παιδιών που μετά τον θάνατο των γονιών τους από πυρκαγιά περιέρχονται στην κηδεμονία του.

Δεν είναι τυχαίο πως τόσο ο σκηνοθέτης Μπραντ Σίμπερλινγκ όσο και αρκετά από τα μέλη του συνεργείου παραγωγής γνωρίζουν, εκτιμούν και έχουν συνεργαστεί κάποιοι με τον Τιμ Μπάρτον, ενώ ένα touch από την ιδιότυπα σκοτεινή ατμόσφαιρα του προηγούμενου μπορείς να το διαπιστώσεις σε πάρα πολλά σημεία. Εμάς πάντως όντας λάτρεις αυτού του ύφους που μεγαλούργησε και μεγαλουργεί είτε σκηνοθετικά είτε συγγραφικά στα χέρια ενός Μπάρτον ή ενός Κλάιβ Μπάρκερ, μας αφήνει απολύτως καλυμμένους.
**** Διάρκεια 108 λεπτά, διανομή u.i.p.

Πέρα από τη θάλασσα (Beyond the Sea) του Κέβιν Σπέισυ με μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών ανάμεσα τους ο Μπομπ Χόσκινς, η Γκρέτα Σκάκι, η Μπρέντα Μπλέθιν, η Κέητ Μπόσγουορθ και άλλοι

Η περιγραφή με πολύ όμορφο τρόπο από τον ίδιο τον Σπέισυ ως ηθοποιό και σκηνοθέτη της ζωής και του έργου του διάσημου τραγουδιστή της πρώιμης ποπ στις αρχές της δεκαετίας του 60, Μπόμπι Ντάριν καθώς και των καλλιτεχνικών του παθών - η εμμονή του με τους τρόπους του Ντίλαν από κάποια στιγμή και μετά - καθώς και του πρόωρου θανάτου του σε ηλικία 37 χρονών. Όμορφη δουλειά ενός χαμηλού μπάτζετ και δημιουργία αν και χωρίς να κινείται στα ίχνη κάποιου είδους πρωτοπορίας, ενός ηθοποιού και όπως φαίνεται και ανεξάρτητου δημιουργού που συμπαθούμε πάρα πολύ.
*** Διάρκεια 121 λεπτά, διανομή Playtime

Whisky του Χουάν Πάμπλο Ρεμπέλα και Πάμπλο Στρολ, με τους Αντρές Πάσος, Μιρέλα Πασκουάλ, Χόρχε Μπολάνι

Από την Ουρουγουάη που δίπλα σε μια πολιτική άνοιξη η οποία χαρακτηρίζεται από την αυτόνομη δράση του λαού της ενάντια στα κάθε είδους μονεταριστικά παιχνίδια, έρχεται όπως φαίνεται και μια καλλιτεχνική άνοιξη, με προπομπό πάντοτε την τέχνη της βιομηχανίας αλλά και των λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή τον κινηματογράφο. Έχοντας μια ακίνητη κάμερα που στα στατικά της πλάνα μοιάζει να πνευματοποιείται αλλά και να κλείνεται ο κόσμος, έχουμε εδώ μια δημιουργία χαμηλού προϋπολογισμού και τόνων εξωτερικά, με τεράστιες όμως εσωτερικές εντάσεις οι οποίες υλοποιούνται με αφαιρετικό και λιτό, χωρίς ίχνος περιττού στην σχέση των δύο αδερφών με την γυναίκα, ψευδοσύζυγο του ενός και στην πραγματικότητα υπάλληλο του. Ένα σινεμά έντονων υπόγειων αισθημάτων, τα οποία πλανιούνται ανάμεσα στις ιδιότυπες ψυχοσυνθέσεις τα βάρη και τις εμμονές των ηρώων φανταστικές ή πραγματικές. Όλα συνδέονται και ταυτόχρονα καταρρέουν μέσα από την συχνά επαναλαμβανόμενη φράση Whisky η οποία υπάρχει για να μας θυμίζει πως πολλές φορές το "χαμογελάστε παρακαλώ" ενός φωτογράφου ενώ ετοιμάζεται να πάρει μια φωτογραφία είναι εντελώς πλασματικό!
**** Διάρκεια 94 λεπτά, διανομή Rosebud

Τα κλειδιά του σπιτιού (Le Chiavi di Casa) του Τζιάνι Αμέλιο, με τους Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τζιάνι Ρόσι Στιούαρτ και Αντρέα Ρόσι

Συγκινητική ματιά πάνω στην αναπηρία από ένα δυνατό εκπρόσωπο της νέας ιταλικής κινηματογραφίας που όμως εμένα προσωπικά με όλη την συγκίνηση που μεταφέρει στον θεατή η ιστορία ενός πατέρα και του ανάπηρου έφηβου γιου του, δεν μπορεί να με πείσει. Παρά το δυνατό θέμα της επαναλαμβάνω πως τέτοιοι σκηνοθετικά δρόμοι δεν θα είναι εκείνοι που θα αναστήσουν από το τέλμα του το σε χρόνια κρίση ιταλικό σινεμά.
** Διάρκεια 105 λεπτά, διανομή Odeon

H ιστορία της Μαρί και του Ζιλιέν (Histoire de Marie et Julien) του Ζακ Ριβέτ, με την Εμμανουέλ Μπεάρ

Ότι είπαμε προηγουμένως για το ιταλικό σινεμά ευτυχώς δεν ισχύει για το γαλλικό όπου ακόμα και παλαίμαχοι ενός ιδιότυπου σινεμά του δημιουργού, με τελείως δικούς τους κώδικες κινηματογραφικής γραφής, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μικρά κομψοτεχνήματα. Μπορεί αυτό που θα στερήσει τα τέσσερα αστέρια από αυτήν την πολύ καλή δουλειά, τουλάχιστον στην περίπτωση του γράφοντος, να μην είναι τίποτε άλλο παρά η διανοουμενίστικη και εντελώς μέσα από τον κόσμο της αφαίρεσης, νοσηρότητα η οποία χαρακτηρίζει την εν λόγω ταινία. Πάρ'όλα αυτά το έργο του Ριβέτ αξίζει προσοχής και σίγουρα έχει μια υποβλητικότητα που ξεφεύγει από το συνηθισμένο, χαρακτηριζόμενο κιόλας από μια εντελώς καλλιτεχνική διάσταση της εμμονής (πρώτη φορά που επιχείρησε να πραγματώσει αυτήν την ιδέα ήταν με τον Άλμπερτ Φίνει και την Λέσλι Καρόν το 1975). Άρα αυτή η ιδιότυπη σχέση με το πραγματικό, έχοντας κιόλας ως όχημα μια τόσο γοητευτική και αισθησιακή γυναίκα όπως η Μπεάρ, όπως έκανε σε έναν άλλο δημιουργικό άξονα στο παρελθόν με την ίδια στην "Ωραία Καβγατζού", είναι λογικό να μας υποβάλλει και να μας μαγνητίζει!
*** Διάρκεια 152 λεπτά, διανομή playtime

Μις με το Ζόρι 2: Κυκλοφορεί και οπλοφορεί (Miss Congeniality 2; Armed and Fabulous) του Τζον Πάσκουην με την Σάντρα Μπούλοκ

Φυσικά δεν περιμένετε από έναν τύπο σαν και μένα να σας πει πως του άρεσε αυτή η "κωμική" απολογία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών! Η κυρία Μπούλοκ κάτι πρέπει να κάνει με τις επιλογές των ρόλων της (για να μην μιλήσουμε για τις παραγωγές της!)
Διάρκεια 116 λεπτά, διανομή Village films

Κωδικός Πιπίλα (The Pacifier) του Άνταμ Σάνκμαν, με τον Βιν Ντίζελ

Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες ενός καλού μου φίλου και συναδέλφου να αποχωρήσουμε από την αίθουσα και να πάμε για καφέ στην λιακάδα, τολμώ να πω πως άντεξα αυτήν την ανεπανάληπτη μπαλαφάρα που μόνο με ανεκδιήγητα δημιουργήματα σαν το "Άλι Τζι στην Βουλή" μπορεί να συγκριθεί. Δεν ξέρω εάν με ώθησε σε αυτή την πράξη η συμπάθεια που τρέφω για τον Βιν Ντίζελ ή η εν γένει σαδομαζοχιστική ανωμαλία που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω τα πλέον ανεκδιήγητα στην σκοτεινή αίθουσα. Πάντως αυτή η ταινία με την κρυπτοφασίζουσα μιλιταριστική νοοτροπία πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν για γενεές επί γενεών μελλοντικών κινηματογραφιστών.
βέβαια! 97 λεπτά (αφόρητης διάρκειας), διανομή ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Σαν μια εικόνα (Comme une Image) της Ανιές Ζάουι με την Μαριλού Μπερί, τον Ζaν Πιέρ Μπακρί και την Ανιές Ζάουι

Μια ανελέητη σάτιρα του κόσμου της γαλλικής διανόησης και ταυτόχρονα μια political correct τοποθέτηση στα πρότυπα αυτού που ονομάζεται σύγχρονη εκδοχή της γυναικείας ομορφιάς. Μπορεί ένας πετυχημένος διανοούμενος να είναι ταυτόχρονα και ένας πετυχημένος και στην ζωή καλός χαρακτήρας; Μπορεί μια χοντρούλα κοπέλα να ξεπεράσει τα κόμπλεξ που της έχει δημιουργήσει ο μπαμπάς της και μπορεί ένας άσημος συγγραφέας με τις σωστές δημόσιες σχέσεις να γίνει επώνυμος; Πολύ ενδιαφέρουσα και η μουσική της ταινίας!
*** Διάρκεια 113 λεπτά, διανομή Προοπτική

Ελ Σιντ ο Ιππότης (El Cid, la Heyenda)

Ενδιαφέρουσα ισπανική παραγωγή κινουμένων σχεδίων χωρίς όμως να καταφέρνει να υπερβεί τον χαρακτήρα του παιδικού. Αφορά την καταγραφή του Ρούιθ Ντίαθ ντε Βιβάρ, του ιππότη του οποίου οι προσπάθειες για την εκδίωξη των τελευταίων μαυριτανών από την ιβηρική χερσόνησο στέφτηκαν με επιτυχία.
** Διάρκεια 90 λεπτά, διανομή Σπέντζος

Λίστα αναμονής (Lista Espera)

Μέτρια κουβανο-ισπανική παραγωγή πάνω στα πρότυπα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και της κοινωνικής αλληγορίας. Πάρ' όλα αυτά ενδιαφέρουσα.
** Διάρκεια 96 λεπτά, διανομή Ama Films

Την άλλη εβδομάδα το πολύ καλό γαλλικό αστυνομικό φίλμ νουάρ "Βρώμικος Κόσμος" με τον Ντανιέλ Οτέιγ και "Ποιοι Καταραμένοι" με την Κριστίνα Ρίτσι. Yes!