Oι ταινίες της εβδομάδας (7-13/1)

Οι ταινίες και αυτής της εβδομάδας χαρακτηρίζονται από μετριότητα. Πάντως αυτή τη φορά την κατάσταση σώζουν δύο ταινίες εκ' των οποίων η εξής μία... έχουμε και λέμε λοιπόν:

Ταινία της εβδομάδας!

Η θάλασσα μέσα μου (Mar adentro) του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, με τον Χαβιέ Μπέρντεμ

Ο Αμενάμπαρ, γνωστός μας από εξαιρετικές δουλειές όπως το "Άνοιξε τα μάτια σου" και το θρίλερ "Οι άλλοι", επιστρέφει με ένα δυνατό δράμα πάνω στην ιστορία του συγγραφέα Ραμόν Σομπρέρο ο οποίος εξαιτίας της τριαντάχρονης παράλυσής του από ένα δυστύχημα επιλέγει τον δρόμο της διεκδίκησης της ευθανασίας, ενός κάπως ακραίου αιτήματος ακόμα και για τις προοδευμένες δυτικές κοινωνίες.

Με ευαισθησία, η κάμερα του Αμενάμπαρ, καταγράφει την παρουσία και την εξαιρετική ερμηνεία του Χαβιέ Μπέρδεμ, του πρωταγωνιστή της ταινίας και καταφέρνει με ένα πολύ καλό εσωτερικό ρυθμό και μοντάζ, να μας βάλει κυριολεκτικά στο άλγος του ήρωα μεταφέροντας με πειστικό τρόπο τις θέσεις και τις αντιφάσεις του αιτήματος του!

Η διεισδυτική ματιά του σκηνοθέτη ανιχνεύει ταυτόχρονα τις παράλληλες σχέσεις του ήρωα - όπως για παράδειγμα με την δικηγόρο η οποία προωθεί το αίτημα του - και επιχειρεί να μας φέρει με ένα ιδιότυπο τρόπο αντιμέτωπους με το ερώτημα "τι είναι στην πραγματικότητα μια κοινωνία που εξορκίζει με τόσο υποκριτικό τρόπο το θέμα του θανάτου, όταν υποτίθεται πως η βάση της κιόλας είναι η ελευθερία της επιλογής.

* * * 1/2 διάρκεια 125 λεπτά, διανομή Playtime.

Άλλες ταινίες:

Άλφυ (Alfie), του Τσαρλς Σάιερ, με Τζουντ Λο, Σούζαν Σάραντον, Μαρίζα Τομέι

Ποιος είναι ο Άλφυ τελικά; Είναι ο χαρακτήρας που υποδειγματικά έχει ερμηνεύσει ο Μάικλ Κέιν στην ομώνυμη ταινία του 1966, δηλαδή ένας σκληρός και κυνικός απέναντι στις πράξεις του ήρωας; Ή μήπως είναι αυτός ο αφελής, κάπως εαυτούλης ήρωας ο οποίος ερμηνεύεται από τον Τζουντ Λο και που στο τέλος της ταινίας μένει σαν ένας ιδιότυπος ήρωας μιας σαιξπηρικής τραγικοκωμωδίας, να αναρωτιέται για την ταυτότητα του και το νόημα της ύπαρξης του ίδιου και των πράξεων του; Μάλλον και τα δύο, με την ταινία του Γκίλμπερτ να υπερισχύει σε πολλά σημεία, αλλά ταυτόχρονα και οι ταινία του Σάιερ να μην μας αφήνει παρά με ισχυρά αισθήματα συμπάθειας. Ο Άλφυ του Σάιερ γίνεται με τη χρήση μοντέρνων μεθόδων αφήγησης (ομιλία σε πρώτο πρόσωπο προς τους θεατές, ανάπτυξη υπο-θεμάτων με την μορφή παρουσίασης φωτογραφιών σε Split screen) ένα είδους ψυχαναλυτικού συμβόλου της ανευθυνότητας ενός μέρους του αντρικού φύλου και ταυτόχρονα ο κινηματογραφικός καθρέφτης των ασυνείδητων εικόνων του ίδιου του κοινού στο οποίο μιλάει σε όλη την διάρκεια της ταινίας, απευθείας ο Άλφυ.

Σε όλες τις περιπτώσεις, η ομορφιά της αφήγησης και των υπόγειων νοημάτων μας κάνει να βάζουμε ένα ωραίο τριαράκι σε αυτήν την ταινία!

*** διάρκεια 103 λεπτά, διανομή U.I.P.

Xωρίς αναστολές (Wicker park), του Πωλ Μακ Κίγκαν με τους Τζος Χάρτνετ, Πόυζ Μπερν και Νταιάν Κρούγκερ

Όταν ο βασικός πληθυσμός των γυναικείων πρωταγωνιστών της Τροίας εμφανίζεται σε μια ταινία (Οι Κρούγκερ και η Μπερν ερμήνευαν την ωραία Ελένη και την Βρισηίδα της Τροίας, αντίστοιχα), εμάς τουλάχιστον μας κάνει να ρίξουμε ένα βλέφαρο παραπάνω σε αυτήν την ταινία τουλάχιστον για να δούμε πλέον αυτές τις πολύ συμπαθητικές ηθοποιούς να ερμηνεύουν απλούς καθημερινούς ανθρώπους αντί για μυθικές ηρωίδες. Το αποτέλεσμα τελικά μπορεί να είναι άνισο, παρά την ενδιαφέρουσα μορφή ενός μοντάζ με διαρκή flash back ή την χρήση του split screen, αλλά τουλάχιστον παρά τις αδυναμίες του σεναρίου, οι ερμηνείες τόσο των γυναικών όσο και του Ματ του Τζος Χάρτνετ, του ήρωα ο οποίος βρίσκεται χαμένος μέσα στις δολοπλοκίες μιας παράφορα ερωτευμένης με αυτόν και μάλιστα μυστικά μιας και είναι φίλη της κοπέλας του, την οποία υποδύεται η Νταιάν Κρούγκερ, Ρόουζ Μπερν, μας αφήνουν εν'τέλει ικανοποιημένους. Ικανοποιημένους; Μα όχι μόνον αυτό αλλά και σώζουν το ατελές σενάριο από την πλήρη κατακρήμνιση στο βάθος των ασαφειών και των αντιφάσεων του.

** διάρκεια 115 λεπτά, διανομή από την Odeon

Πετώντας στα τυφλά (Die blindganger) του Μπερντ Σάλινγκ με τους Ρικάρντα Ράμουνκε, Μαρία Ρόθερ και Όλεγκ Ράμπουκ

Το Νεανικό πλάνο μας έχει συνηθίσει σε ταινίες ποιότητας που απευθύνονται σε παιδιά ή νέους πρώτα από όλα και γι' αυτό άλλωστε κάποια πράγματα τα οποία σε ένα άλλο είδος σινεμά θα τα βρίσκαμε ατελή (όπως οι απότομες εναλλαγές ρυθμού, μικροάλματα στην αφήγηση) εδώ μας βρίσκουν ανεκτικούς. Στο Πετώντας στα σύννεφα έχουμε λοιπόν την συγκινητική ιστορία των πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων ενός τυφλού δεκατριάχρονου κοριτσιού το οποίο μεγαλώνει σε ένα οικοτροφείο στην Γερμανία. Αντικείμενο του έρωτα της μικρής γίνεται ένας ρώσος λαθρομετανάστης ο οποίος κρύβεται στο ορφανοτροφείο και που ψάχνει μια διέξοδο για να ξεφύγει από την αστυνομία. Αυτή η απλή συγκινητική ιστορία περιγράφεται με απλότητα και ένταση ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με την όμορφη δουλειά στην φωτογραφία και στην ανάπτυξη του θέματος, κερδίζει επάξια τρία ωραία αστεράκια.

* * * διάρκεια 87 λεπτά, διανομή από το Νεανικό πλάνο

Και τώρα ήρθε η ώρα για την πατάτα της εβδομάδας!

Μα φυσικά το Λουκουμάδες με μέλι της Όλγας Μαλέα, με Χρήστο Λούλη, Φαίη Ξυλά, Παύλο Χαϊκάλη, Σοφία Φιλιππίδου

Ω Θεέ μου! Πώς θα μπορούσε να διανοηθεί κάποιος να "παίξει" με τον σουρελισμό ενός Κουστουρίτσα, έχοντας ως όχημα την μουσική μιας δημοτικής μπάντας, ένα γουρουνάκι και την πινελιά του - όντως πολύ σοβαρού - θέματος της παιδεραστίας; Μα καλά βρε παιδιά για τόσο υπανάπτυκτους θεατές μας έχετε; (Για να μην μιλήσω για το μοντάζ, τις περισσότερες ερμηνείες, τη σκηνή του τσιφτετελιού και τα λοιπά και τα λοιπά!)
<> διανομή Προοπτική, διάρκεια 90 λεπτά

Blade Trinity του Ντέιβιντ Γκόγιερ, με τον Γουσλί Σνάιπς

Παρότι τα δύο προηγούμενα Blade μου είχαν φανεί ενδιαφέροντα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παντελώς προσχηματική σκηνοθεσία η οποία επαφίεται πολύ, μα πάρα πολύ, στην σεναριακή ιδέα της ανάδυσης του Πρώτου των αρχαίων βρυκολάκων Δράκουλα, ο οποίος έχει όπως και ο Blade το πλεονέκτημα να μπορεί να κυνηγάει στο φως της ημέρας. Απο 'κεί και πέρα όμως τίποτα δεν σώζει την ταινία ούτε τις προβλέψιμες σκηνές δράσης, ούτε τους χάρτινους δεύτερους χαρακτήρες. Με το ζόρι

* μιας και μας αρέσει το role playing Vampire! Διανομή Village films, διάρκεια 113 λεπτά

Σε λίγες μέρες ακολουθούν τα: Το νόημα της ζωής και πως να το χάσετε, Πλαγίως του Αλεξάντερ Πέιν, Στα ίχνη του χαμένου θησαυρού, Το τελευταίο φιλί, ο κλασσικός Κλέψας του κλέψαντος του Μονιτσέλι και το σε επανέκδοση ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ (και προκαταβολικά γράφουμε πως θα είναι η ταινία της εβδομάδας) Χαρακίρι του Κομπαγιάσι.