Ορκισμένη Παρθένα
Πολλές παράλληλες ομοιότητες με το "Ηφαίστειο" του Μπουσταμάντε στο πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο της Μπισπούρι. Του Κώστα Καρδερίνη
Οι βουνίσιοι της αλβανικής ενδοχώρας έχουν έναν ιδιαίτερο "κανόνα" ως άγραφο νόμο. Αν μια γυναίκα δεν θέλει να παντρευτεί αυτόν που της δίνει η οικογένεια, μπορεί να ορκιστεί ισόβια παρθενία, να μεταμορφωθεί ριζικά σε ισότιμο άντρα και να απαρνηθεί για πάντα τη φύση της. Το σκληρό κακοτράχαλο αυτό μονοπάτι επιλέγει η ατίθαση Χάνα που εταστρέφεται σε Μαρκ, παίρνει όπλο και τα βουνά της μοναξιάς, της αποξένωσης, του αγριμιού, του ερημίτη κοσμοκαλόγερου. Δέκα χρόνια θα παλέψει ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό χωρίς να δείχνει σε κανένα τα σημάδια αυτής της τιτάνιας εσωτερικής σύγκρουσης.
Υπάρχει όμως και δεύτερο μέρος. Σε δεύτερο χρόνο βλέπουμε πια πόσο σπουδαία είναι η ταινία και η ερμηνεία της Αλμπα Ρορβάκερ. Αυτοεξόριστη στον εαυτό της/του, μοιρολατρικά ομφαλοσκοπούσα και θρηνούσα χωρίς να κλαίει, στα όρια του αρχαίου δράματος, ο ανδρόγυνος Χάνα/Μαρκ θα αποφασίσει, σε μια από μηχανής στιγμή λυτρωτικής εξαλλοσύνης, να κάνει την υπέρβαση. Η παραφροσύνη του είναι εξωστρεφής αλλά εκρήγνηται μόνον πέραν της Αδριατικής, σε ένα ιδιώνυμο μιράκολο στο Μιλάνο, γεμάτο επώδυνες παλινδρομήσεις.
Η σκηνοθέτισσα Λάουρα Μπισπούρι κάνει ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο επιστρέφοντας στην ευρύτερη οδυνηρή οικογενειακή παράδοση. Από κάθε άποψη υπάρχουν εδώ πολλές παράλληλες ομοιότητες με το Ηφαίστειο του Μπουσταμάντε. Εντυπωσιακά πολλές μάλιστα, δεδομένου ότι αναφέρονται σε αντίποδες χώρες και αντιδιαμετρικές κουλτούρες. Και είναι πολύ εποικοδομητικοί, πιστεύω, οι ασυμπτωτικοί παραλληλισμοί τους. Η Γουατεμάλα του Μουσταμάντε φαντάζει τόσο εξωτική και άγνωστη όσο και η ορεινή Αλβανία που είναι δίπλα μας αλλά παραμένει αθέατη και άξενη. Παρά μόνον ίσως [ανα]ψηλαφείται σχεδόν στα τυφλά, στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης ιστορίας μιας δεδομένης αφηγηματικής ταινίας. Ή κι ενός βιβλίου.
Βαθμός: επτά μισό [7,5]