Philip Tsiaras: αγαπώ το χρώμα τόσο που μού 'ρχεται να το φάω
Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συνεχίζει ακάθεκτο τις αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου των ελλήνων του κόσμου. Μετά τον ελληνοαμερικανό Χρήστο Γιανάκο και τον Άλκη Πιερράκο σειρά έχει ο άλλος ένας έλληνας κοσμοπολίτης, ο πολυπράγμων Φίλιππος Τσιάρας. Κατάγεται από λαρισινή οικογένεια αριστερών. Οι γονιοί του κατέφυγαν στην Αμερική τα χρόνια του εμφυλίου όπου και ρίζωσαν. Σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία με δάσκαλο τον Λουκά Σαμαρά. Ασχολήθηκε με ποίηση, λογοτεχνία και μεταφράσεις ελλήνων ποιητών [Ρίτσο, Καρυωτάκη, Καβάφη].
Κάποτε στράφηκε στη φωτογραφία κι από κει βούτηξε στα βαθιά νερά των εικαστικών τεχνών. Όντας κατά βάση αυτοδίδακτος, το έργο του είναι πολυποίκιλο, πολυσύνθετο, πολυχρωματικό, σωστή πανσπερμία ιδεών, τάσεων και τεχνικών. Καλλιτεχνική φωτογραφία [Οικογενειακό άλμπουμ γεμάτο αμήχανες στάσεις και χιουμοριστική διάθεση], ζωγραφική σε χαρτί ή καμβά [Λευκές ζωγραφιές, ακρυλικά άλογα, το παιδί-άλογο, σάντουιτς με τελάρα, πολύχρωμα βάζα], κεραμικά [βάζα και γοβάκια], τοπολογίες μεικτής τεχνικής [αεροπλανάκια, κεφάλια και βάζα], γλυπτά σε μπρούντζο [γοβάκια, πιστόλια, φιγούρες, έπαθλα] ή σε φυσητό γυαλί [βάζα με πιστόλια και γοβάκια, βάζα-φιγούρες].
Τα άλογα είναι ένα αγαπημένο του θέμα, μια που διαθέτει και το όνομα και τη χάρη του φιλίππου. Πέρα από τις ιστορικές αναφορές στο ρωμαλέο αυτό ζώο, τον γοητεύει πολύ η φυσική του ομορφιά, το αγέρωχο κεφάλι του, το περήφανο παράστημα, το πάθος και το αγωνιστικό του πνεύμα, αξίες που είχαν εκτιμηθεί αρχαιώθεν και από τους προγόνους μας.
Άλλα φετίχ της δημιουργίας του είναι το αεροπλάνο, τα όπλα, τα βάζα και τα γοβάκια. Τα δύο πρώτα παραπέμπουν άμεσα σ' ένα οικείο κι αποτρόπαιο κρυφοπολεμικό περιβάλλον και αντανακλούν την καταιγιστική βία που βομβαρδίζει καθημερινά τον καλλιτέχνη. Η σειρά του Ambiguous bomber [αεροσκάφη - αμφιταλαντευόμενοι βομβιστές] θεωρείται τώρα πια προφητική, μετά τα πασίγνωστα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Τα πιστόλια κολτ τα αντιλαμβάνεται ως εξευγενισμένα εργαλεία καταστροφής και τα χρησιμοποιεί σε διάφορες συνθέσεις.
Τα βάζα τα βλέπει ως δοχεία ηδονής ή συντήρησης των ανθέων του κακού, ως σαρκοφάγους ή σώματα του εγκλήματος, ως στάσεις ζωής ή ως ειρωνικές πόζες ατόμων. Μην ξεχνάμε και το τεράστιο δοχείο-έμβλημα της "κοινωνικής αναρρίχησης" που τοποθέτησε στο μεγάλο κανάλι της Βενετίας. Οι γυναικείες γόβες μεταφέρουν κάτι από τη χάρη, την κορμοστασιά, την κίνηση, το σκέρτσο αλλά και την επικινδυνότητα των απόντων [ωσεί παρόντων] γυναικείων μορφών που τα φορούν.
Η παρουσίαση των ελλήνων καλλιτεχνών της διασποράς συνεχίζεται το φθινόπωρο με το έργο του Κωνσταντίνου Ξενάκη.