Ψηλά στον Ουρανό
Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι "ο γέρος ο κόκορας έχει το ζουμί" αλλά είμαι σίγουρος ότι όποιος δει την ταινία UP θα περάσει πολύ ωραία. Και δεν είναι μόνο ότι η νέα καρτουνίστικη συνταγή της Pixar τα έχει όλα: ζωντανά χρώματα, φιγούρες παλλόμενες γεμάτες ανθρωπιά κι αδυναμίες, κωμικά ευρήματα, αναπάντεχες αλλαγές σκηνικού, περιπέτεια και δράση καθηλωτική, οπτικά εφέ και ήχο φαντα-πληκτικό, σενάριο με αναδιπλώσεις, "παράλληλο μοντάζ" και φλασμπάκ, τον μουζικάντη του "Ρατατούη", ντισκεϊκές και άλλες αναφορές, υψηλά ιδανικά και μηνύματα, συνείδηση και επιστροφή στις απαρχές του ονείρου. Είναι που η εταιρία αυτή ανταγωνίζεται ξανά τον εαυτό της και φτάνει στα ύψη του "Ψάχνοντας τον Νέμο" και του "WALL-E".
Δεν ξέρω, πάλι, πως θα βρείτε το μονοκόμματο βασικό χαρακτήρα Καρλ Φρέντρικσεν, που στο πρωτότυπο έχει τη φωνή του παλαιμάχου ηθοποιού Ed Asner [γεννημένου το 1929, αν σας λέει κάτι η σειρά "Λου Γκραντ" είναι αυτός]. Διαβάζω πως, εκτός του Άσνερ, δανείστηκε στοιχεία από τον Spencer Tracy και τον Walter Matthau, αλλά εμένα μου φέρνει κάπως περισσότερο σε Ζάχο Χατζηφωτίου. Βλοσυρός και άτολμος πλάι στη σύντροφο της ζωής του, αποφασίζει κάπως αργά [πολύ αργότερα] να κυνηγήσει το νεανικό τους [παιδικό πείτε το] όνειρο. Απογειώνει λοιπόν το σπίτι του που ασφυκτιά ανάμεσα στα μπετά και κατευθύνεται πειρατικά προς τα υψίπεδα της Βενεζουέλας με τους υψηλότερους καταρράκτες του κόσμου.
Ο παιδικός του ήρωας, Τσαρλς Μουντζ [με την φωνή του συνομήλικου Christopher Plummer], είναι το ίνδαλμα που πρόκειται να του σταθεί εμπόδιο. Βοηθός και συνοδοιπόρος ένα ευτραφές ασιατακί προσκοπάκι, ο Ράσελ [φωνή Jordan Nagai], που εκπροσωπεί τον ομογενοποιημένο, μαλθακό, καλοβολεμένο και επαναπαυμένο [παραπονεμένο] σημερινό κόσμο αλλά και τη μόνη του σωτήρια ελπίδα συγχρόνως. Οι αντιθέσεις και οι εναλλαγές ρόλων συνεχίζονται καθώς ο ανατροπέας παππούλης πετάει προς την κατάκτηση του ονείρου του. Τα ζώα αποκτούν κι αυτά φωνή για να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους από ένα ευαισθητοποιημένο και ανήσυχο κοινό, από τα παιδιά μας δηλαδή.
Πίσω, φυσικά, από την περιπέτεια ζωής του ήρωα φωλιάζουν σύμβολα, αρχές και πρότυπα, και γεννιούνται γόνιμοι οικο-βιοηθικοί προβληματισμοί, γλαφυρά και ηχηρά παραδείγματα, χώρος για σκέψεις και άκρες νημάτων για ανάληψη δράσεων. Τα καμπανάκια της ταινίας σκάνε σαν τα μπαλόνια που μεταφέρουν τον κόσμο μας σ' ένα καλύτερο ή σ' ένα χειρότερο αύριο. Η Ουτοπία και η Σανγκριλά του γέρο-Καρλ είναι προσβάσιμες αλλά χρειάζονται επιμονή και υπερπροσπάθεια. Η αισιοδοξία της ευτυχούς κατάληξης, έστω και πύρρεια ή συγκαλυμμένη, είναι ένα από τα ελάχιστα θετικά κληροδοτήματα προς όλους τους μικρούς και μεγάλους μας φίλους.
Στα συν και η γαργαριστή επένδυση του Michael Giacchino [γεν. το 1967] που, μετά τις μουσικές για πασίγνωστα βιντεοπαιχνίδια και τηλεοπτικά Lost, συνεχίζει από κει που σταμάτησε στον "Ρατατούη" κι ανεβαίνει ακόμη πιο "ψηλά στο ουρανό". Στην ελληνική εκδοχή θα βρείτε τις φωνές του Κώστα Βουτσά [γεν. το 1931] και του Γιώργου Κωνσταντίνου [γεν. το 1934]. Γερασμένες μα και αγέραστες.
