Salvo
Ο ήλιος μαστιγώνει αλύπητα το Παλέρμο και κάποιοι στοχευμένοι πυροβολισμοί αποτυγχάνουν να βγάλουν από το παιχνίδι τον βαρόνο της μαφίας [Mario Pupella]. Αυτός στέλνει στο κατόπι τους τον αδίστακτο σωματοφύλακά του, Σάλβο [Saleh Bakri], που οδηγείται στο σπίτι του εγκεφάλου της δολοφονικής απόπειρας [Luigi Lo Cascio]. Πλην του μελλοθάνατου υπάρχει στο οίκημα και μια τυφλή αδερφή [Sara Serraiocco]. Η αόμματη Ρίτα ψυχανεμίζεται την εισβολή του ψυχρού θεριστή αλλά κι εκείνος κινείται σαν αίλουρος στο απόλυτο σκοτάδι της. Η βέβηλη συνύπαρξη προώρισται να αλλάξει καθοριστικά το μέλλον και των δύο αυτών υπάρξεων.
Δεν είναι όμως τόσο απλά και επιγραμματικά όσα ακούγονται. Ο σικελικός εσπερινός μετατρέπει αργά και μεθοδικά αυτόν τον μελβιλικό δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο σε έκπτωτο άγγελο με τα φτερά του έρωτα στην πλάτη. Τα πλάνα αργοσέρνουν, οι διάλογοι φειδωλοί, η φωτογραφία έντονα μεσογειακή και αντιθετική υμνεί τη μαυρόασπρη αμφιλύκη. Η ατμόσφαιρα σιγοβράζει βασανιστικά, η μουσική απουσιάζει εποικοδομητικά, οι ερμηνείες τονίζουν τραγελαφικά τη ματαιότητα των πρώιμων πράξεων. Ο Μάριο Πούπελα είναι η οργή του θεού Κλάους Κίνσκι. Ο Μπακρί είναι άτλας, σφύρα, άκμων και αναβολέας του σισιλιάνικου αυτού νουάρ.
Οι "πρωτόπλαστοι" Πιάτσα & Γκρασαντόνια κάνουν αξιοθέατο ντεμπούτο σε ένα πεδίο που θεωρούσαμε κορεσμένο, το σύγχρονο ευρωπαϊκό φιλμ νουάρ. Διαθέτουν αισθητικό μινιμαλισμό, εξαιρετικό χρονισμό, κοινωνικό πεσιμισμό, δυϊκό ρομαντισμό, ιδιωτικό πολιτισμό. Η παραβολή τους αγγίζει τη μοναξιά του συνειδητοποιημένου ανθρώπου απέναντι στο εξοντωτικό σύστημα, το δεδομένο κατεστημένο και τη μεσαιωνική αυθεντία. Η επανεκκίνηση είναι αναπόφευκτη και προβλέψιμη όσο και η Έξοδος του Μεσολογγίου. Η μπονιουελική γοητεία της ήττας σκοντάφτει τραγικά στην κατάκτηση της ευτυχίας.
Βαθμός: 8