Serial-MiC

Μίνι σειρά πέντε πενηντάλεπτων επεισοδίων σε σκηνοθεσία Giuseppe Tornatore που γυρίστηκε το 1985 και βγήκε στον αέρα 38 χρόνια μετά, μόλις το 2023. Ο αστικός θρύλος και το μάρκετινγκ λένε ότι η Μαφία ήταν που την κράτησε τόσα χρόνια στο ντουλάπι και είναι μια λογική εξήγηση μια που πρόκειται για πολύ μεγάλη και ακριβή παραγωγή για να μείνει ακυκλοφόρητη. Παρόλο που ο αυθεντικός τίτλος είναι ‘Ο Άνθρωπος της Καμόρρα’, στον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε ως ‘Ο Καθηγητής’, μια που έτσι αποκαλείται ο πρωταγωνιστής.

Και τι πρωταγωνιστής. Ο τεράστιος Ben Gazzara (Γκατσάρα και όχι Γκαζάρα που τον λένε όλοι εδώ, μπορεί πολύ εύκολα να καταλάβει γιατί όποιος έχει φάει μια φορά στη ζωή του pizza) δίνει μια εκπληκτική ερμηνεία δείχνοντάς μας την κάθοδο του καθηγητή στην κόλαση μέσα από την σταδιακή εξέλιξη της σκληρότητας και της παράνοιας στις οποίες τον οδηγεί η δίψα του για εξουσία, πλούτο και εκδίκηση. Πολλά είναι τα παραδείγματα που θα μπορούσα να φέρω αλλά δεν θέλω να σποϊλάρω. Θα έλεγα ότι πρόκειται για την ερμηνεία της ζωής του, αν δεν επρόκειτο για έναν τόσο μεγάλο ηθοποιό.

Γιατί αξίζει να δω αυτή την σειρά λοιπόν όταν ξέρω απ’ έξω και ανακατωτά τον ‘Νονό’ και έχω δει το ‘Goodfellas’ και καμιά δεκαριά ακόμη κλασικές μαφιόζικες ταινίες; Πέρα από την προφανή απάντηση ότι είναι όλες αμερικάνικες, εντελώς άλλο πράγμα δηλαδή, υπάρχει και η πραγματική: ο ‘Καθηγητής’ αρχίζει από εκεί που σταματάνε όλα αυτά. Η βία και η σκληρότητα δεν δίνονται ούτε με στυλιζαρισμένο ούτε με καρτουνίστικο τρόπο αλλά με μια ωμότητα που σε κάνει να νιώθεις άβολα. Το έχουν αυτό οι Ιταλοί κινηματογραφιστές, όταν θέλουν να σε ταρακουνήσουν το κάνουν καλύτερα από οποιονδήποτε, και ένα ακόμη παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η σκηνή του σεξ στο ‘Δωμάτιο του Γιου μου’ του Νάνι Μορέτι που βγάζει όλη την απόγνωση των χαρακτήρων και τη μεταδίδει στον θεατή. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί ο ‘Νονός’ βγήκε με τις ευλογίες της Μαφίας και ο ‘Καθηγητής’ την ενόχλησε.

Είναι αδύνατο να μη γίνει αναφορά στη μουσική του Nicola Piovani που είναι υπόδειγμα soundtrack, ενισχύει την ατμόσφαιρα και δίνει βάθος στις σκηνές και τους χαρακτήρες. Στον Piovani άλλωστε έχω ιδιαίτερη αδυναμία λόγω της συνεργασίας του με τον Fabrizio De André στις αρχές των 70s, μέσα από την οποία έγινε ευρύτερα γνωστός.

Toν ‘Καθηγητή’ μπορείτε να τον δείτε στο Cinobo.