Σινε-MiC
Εκείνη η σκληρή και βασικά ανεξιχνίαστη εποχή αμέσως μετά το τέλος του Πολέμου έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μας με ασπρόμαυρο ρεαλισμό.
Οι δοκιμασμένοι κώδικες του γουέστερν σε συσκευασία ανατολικού μπλοκ. Ρατσιστές, δωσίλογοι, ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, μειοδότες, καταδότες, ρωσόφιλοι, μασόνοι και... οι απαραίτητες Ερινύες να τους κατατρύχουν. Ο χρόνος διαστέλλεται και σχεδόν αγγίζει το σήμερα.
Την 12η Αυγούστου του ’45, εν μέσω ρωσικής κατοχής, δυο μυστηριώδεις ξένοι, εμφανώς εβραίοι, αποβιβάζονται στον σιδηροδρομικό σταθμό με δυο μεγάλα κιβώτια και καπαρώνουν έναν καροτσέρη να τους τα πάει στο χωριό ενώ οι ίδιοι ακολουθούν τελετουργικά με τα πόδια. Τα νέα φτάνουν γοργά [με μαυρόασπρο χιούμορ] στην κοινότητα που ετοιμάζεται για τον γάμο του γιου του μεγαλο-καταστηματάρχη, ενώ αριβάρει από την αιχμαλωσία κι ο πρώην αρραβωνιαστικός της μελλόνυμφης.
Ο άνεμος χορεύει στα κριθάρια κι ο αέρας μυρίζει προπολεμικές ενοχές και μεταπολεμική εκδίκηση που σερβίρεται ζουμερή και καλοψημένη σε σιγανή φωτιά. Το τρένο σφύριξε τρις και πάει. Όλα βγαίνουν αργά και βασανιστικά στο φως και γίνεται το μη σώσαι. Κάθε πόρτα και μια εσωτερική προσωπική μονομαχία στον καυτό ήλιο. Ωστόσο τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Το είναι και το φαίνεσθαι απέχουν όσο η διάρκεια μιας ταινίας.
Ο Φέρεντς Τόροκ είναι μεγάλη μαστοράντζα. Εξαίρετος χορδιστής, τρομερός δυναμιτιστής, σπουδαίος διαχειριστής ηθοποιών και ρόλων, γεννημένος το 1971 στη Βουδαπέστη. Έχει τιμηθεί για την καλλιτεχνική του αξία με το βαρύτιμο βραβείο στη μνήμη του Béla Balázs. Κι αν αυτό δεν σημαίνει κάτι, μην αφήσετε αυτήν την ταινία να σας φύγει. Μην αφήσετε ούτε τη μουσική της, γραμμένη από έναν πολύ υποψιασμένο τύπο [Tibor Szemzö] που συγκίνησε παλιότερα και τον Τέρενς Μάλικ [Το δέντρο της ζωής, Βαλές κούπα].
Βαθμός: παρά κάτι εννιά [8,95]
