Σινε-MiC

Μια Γιολάντα μοιραία, θλιμμένη ντίβα γενναία. Μια σύγχρονη Δαλιδά που ξεπέρασε τη βιβλική, καταστρέφοντας 3-4 Σαμψών και εντέλει τον εαυτό της. Μια γυναίκα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, που έμεινε άτεκνη για χάρη της τέχνης της, χάρη και χάρισμα στην καριέρα της.

Αυτή η ταινία δεν είναι μια τυπική βιογραφία. Δεν ακολουθεί αυστηρή χρονολογική σειρά. Δεν αναφέρεται στο σύνολο της πορείας της ούτε ανθολογεί όλες τις γλώσσες και της επιτυχίες της [μην περιμένετε ντιρλαντά]. Φέρνει στο προσκήνιο το προσωπικό δράμα σε αντιδιαστολή με τη λαμπερή και δοξασμένη πορεία της.

Η τραγική ιστορία της ξετυλίγεται μελωδικά μέσα από κάποια χαρακτηριστικά τραγούδια της, τα οποία αποτυπώνουν το καθένα συγκεκριμένη φάση ή κατάσταση ή τραυματική παιδική ανάμνηση. Το ειδικό βάρος κάθε τέτοιας επιτυχίας αποτυπώνεται με εικόνες πάνω στην ιδιωτική ζωή της και τούμπαλιν, τόσο που δεν ξεχωρίζει η ζωή από την τέχνη και η τέχνη από τη ζωή που περνάει και χάνεται.

Η γαλλομαροκινή σκηνοθέτις Λίζα Αζουέλος έκανε πολύ καλή δουλειά αξιοποιώντας δυναμικά το βιβλίο του επιζήσαντος αδερφού της Δαλιδά, Ορλάντο [Bruno Gigliotti], του οποίου τη διπολική προσωπικότητα υποδύεται ο Riccardo Scamarcio. Η ενσάρκωση της κοσμοπολίτισσας ιταλογαλλίδας αοιδού με την αιγυπτιώτικη φινέτσα ανατέθηκε στην ιταλοϊσραηλινή μοντέλα Sveva Alviti κι αυτή ανταποκρίθηκε με συνέπεια ξεπερνώντας εαυτόν.

Ωστόσο, φαν μη ων ούτε της βιβλικής ούτε και της σύγχρονής μας, δεν μπορώ να πω ότι βγήκα λυτρωμένος «την των τοιούτων παθημάτων [μη] κάθαρσιν».

Βαθμός: εξίμισο [6,5]