Σινε-MiC

Ένας αιώνας κλείνει φέτος από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Την εκατονταετηρίδα της μεγάλης σοβιετικής ουτοπίας γιορτάζει ο κ. Λαμπρινός με αυτό το ιστορικό χρονολόγιο. Περιλαμβάνει εξαιρετικό, σπάνιο και ανέκδοτο αρχειακό υλικό που αναδεικνύεται ακόμη καλύτερα και συναρπαστικότερα μέσα από το σπουδαίο μοντάζ και το καλογραμμένο σενάριο.

Σίγουρα έχει προηγηθεί πολύ μεγάλη έρευνα και πολύχρονη συλλογή υλικού αν κρίνω από τον πιλότο για μια, αναλόγου περιεχομένου, τηλεοπτική σειρά 30λεπτων ντοκιμαντέρ που είχε παρουσιάσει στην ΕΡΤ το 1989 [Ένας Οκτώβρης 70 χρονών] χωρίς να πάρει έγκριση τότε. Η επισταμένη και ενδελεχής ενασχόληση με το θέμα αλλά και η ωριμότητα του ανθρώπου που ξεκίνησε την πορεία του με την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη [Εκατό ώρες του Μάη, 1963] φαίνεται να αποδίδουν επιτέλους καρπούς.

Η Μεγάλη Ουτοπία περιλαμβάνει επίσης αρκετά ενδιαφέρουσες αιρετικές απόψεις και μια νέα οπτική γωνία για την πορεία της επανάστασης που έγινε τελικά καθεστώς. Αναλαμβάνει δε ο ίδιος ο σκηνοθέτης την αφήγηση, για να φέρει, υποπτεύομαι, το βάρος των δικών του εκτιμήσεων οι οποίες δεν θα αρέσουν καθόλου στους εγχώριους πολιτικούς φορείς και οραματιστές εκ του Περισσού. Αυτό όμως είναι και η αχίλλειος πτέρνα του ντοκιμαντέρ, η κακόηχη και άχαρη φωνή του αφηγητή που υπονομεύει το περιεχόμενο. Ωστόσο η δύναμη των εικόνων μπορεί να σταθεί ικανή να υπερκεράσει το έλλειμμα.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας αυτής είναι, κατ’ εμέ, ο προσεταιρισμός των αγροτών οι οποίοι απαίτησαν εκλογές, ψήφισαν και ανέδειξαν μενσεβίκους εξαναγκάζοντας σε κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Το πλέον οξύμωρο και αξιοπερίεργο είναι ότι η δύναμη και η θέληση των πανίσχυρων και πολυπληθών αγροτών κάμφθηκε στρατηγικώς και πλαγίως, δια του πολέμου. Σκοτώθηκαν για να αποδείξουν τα πατριωτικά τους αισθήματα αλλά εντέλει πολέμησαν για να υποταχθούν!!

Η συνέχεια της ετεροτοπίας επί της οθόνης.

Βαθμός: επτά [7]