Σινε-MiC

Πρώτο πλάνο οι μαστοί της Μιριάνα, ντύνεται ενώ ετοιμάζεται για μια έξοδο με τον σύζυγο [Boris Isakovic]. Τολμηρό, σκέφτομαι, για μια τόσο σπουδαία ηθοποιό που τώρα προτάσσει τα στήθη της στην πρώτη σεναριακή και σκηνοθετική της απόπειρα. Το θέμα πολύ δυνατό. Ο θεσμός της οικογένειας έχει πληγεί από τον πόλεμο. Οι μισοί σέρβοι είναι ένοχοι, λέει ο σύζυγος. Η μικρή τσαχπίνα κόρη μ' έναν άξεστο και η άλλη [πιθανολογούμε διαφορετικών προτιμήσεων] μακριά από την πατρική εστία, στον αγώνα για την αποκάλυψη των εγκλημάτων πολέμου. Οι φίλοι, άλλοι φίδια κι άλλοι φύκια. Αλκοόλ και μοναξιά και κατάθλιψη. Τι να σε καλύψει; θάνατος και θλίψη.

Το δίλημμα είναι τριπλό, εσωτερικό, οικογενειακό και εθνικό. Οι προκαταλήψεις πολλές: ερωτικές, συντροφικές, ιατρικές, ιστορικές, πατροπαράδοτες. Η θρησκεία έντονα παρούσα [έκπληξη που... είναι και δεν είναι] αλλά η εξομολόγηση μοιάζει ανέφικτη. Δεν τολμά να το πει ούτε στον εαυτό της. Δεν τολμά να σκεφτεί το μετά. Οι εξελίξεις τρέχουν και τα γεγονότα προλαβαίνουν τις δεύτερες σκέψεις. Δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου, όπως συνήθως συμβαίνει και στη ζωή. Όμως η ταινία παίρνει το χρόνο της για να θέσει δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων.

Καιρός να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε με τα καθ' ημάς. Τι κάναμε με τους δωσίλογους; Αποκαλύφθηκαν; Παραπέμφθηκαν; Ζήτησαν δημόσια ή ιδιωτική συγνώμη; Τι κάναμε με τους βασανιστές της δικτατορίας; [Είναι όλοι ελεύθεροι!] Ζήτησαν ποτέ συγνώμη από τα εκατοντάδες θύματά τους; Τι κάναμε με όσους πλούτισαν από τον πόλεμο; Με όσους πλούτισαν από δημόσιες προμήθειες παίρνοντας μίζες; Με όσους διασπάθισαν δημόσιο χρήμα; Που είναι τα λεφτά; Τους καθίσαμε στο εδώλιο; Επαναπατρίσαμε τα χρήματα που έχουν στο εξωτερικό; Ξέρουμε ονόματα και δεν τα λέμε από λεπτότητα; Που είναι τα λεφτά; Γιατί δεν ασχολείται κανείς με τα λεφτά αυτά;

Τελευταίο πλάνο το απόστημα μαρκάρεται για εκτομή. Πέφτει η μάσκα της αναισθησίας μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η Σερβία τολμά να γιατρέψει έστω και καθυστερημένα τα τραύματά της. Εμείς τ' αφήσαμε στον πατριωτισμό των επιτρόπων και των ευρωθεσμών [χα χαχ χα]. Κι από πάνω μας εμπαίζουν για τη ραθυμία μας, την αβουλία μας και την αναποφασιστικότητά μας να αυτογιατρευτούμε. Κι ας είναι πανάρχαια παράδοσή μας η αυτοΐαση. Η αταραξία είναι το ζητούμενό μας, όχι τα φράγκα ούτε τα όβολα. Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Πληθυντικός και πληθωριστικός αριθμός, οι προλήψεις και οι προκαταλήψεις. Ανατοκισμός της πρόληψης με δομημένα βρομόλογα.

Βαθμός: επτάμισο [7,5]

Mirjana, στο πριν στο ποτέ στο μετά