Σινέ-MiC
Σαν βγεις στον πηγαιμό για την... Αλάσκα να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Του Κώστα Καρδερίνη
Αλλιώτικη ιστορία μετανάστευσης, μετάλλαξη του νόστιμου ήματος.
Το προοίμιο της ιδιόμορφης περιπλάνησης της Λίλαν [Patrycja Planik] είναι αρκούντως παράξενο. Η βίζα της στη χώρα του ονείρου έχει πια λήξει και μας το γνωστοποιεί κάνοντας οντισιόν σε στούντιο παραγωγής πορνοταινιών. Ο κουλάτος τύπος που την συνεντευξιάζει της λέει ότι δεν μπορεί να την προσλάβει διότι... δεν μιλάει λέξη αγγλικά!!! Μετά από αυτό το άκρως κουφό και παλαβό σκετς, τα πράματα στρώνουν και η Λίλιαν παίρνει χαλαρά τον δρόμο της επιστροφής προς τη χώρα της.
Δρόμο παίρνει - δρόμο αφήνει κυριολεκτικά κι αποφασίζει να πάει με το πόδι μέχρι... πάνω ψηλά. Τουτέστιν θέλει να βαδίσει από τη Νέα Υόρκη μέχρι τον ποταμό Γιούκον για να περάσει απ’ τον Βερίγγειο Πορθμό στην πατρίδα της. Μια ραδιοφωνική εκπομπή παρλάρει διαρκώς τις συνθήκες και τις αλλαγές του καιρού και των εποχών. Άνθρωποι την βοηθούν, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, άλλοι την κυνηγούν, κάποιοι την απειλούν. Οι εκπλήξεις καραδοκούν. Θα τα καταφέρει ή θα τα παρατήσει;
Μιλάμε για στεριανή / ηπειρωτική οδύσσεια με τα όλα της. Μήπως να την λέγαμε διηπειρωτική; Κάπου εδώ, στον πηγαιμό για την Ιθάκη της, υπεισέρχεται και ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Ο ντοκιμαντερίστας και δεινός φωτογράφος από το Σαλισβούργο, Αντρέας Χόρβαθ, άνθρωπος τα-κάνω-όλα-μόνος-μου, ντοκουμεντάρει την οδοιπορία της Λίλιαν με τρόπο καθηλωτικό και ποιητικό. Παράλληλα σχολιάζει την ιδέα και την πράξη της μετανάστευσης από άλλη οπτική γωνιά, δίνοντάς μας σαφείς νύξεις για ανθρώπινες αξίες και απαξίες.
Το όνομα του Ulrich Seidl ως παραγωγού είναι ακόμη μια ένδειξη για το ποιόν του έργου αυτού.
Βαθμός: εννιά [9]
ΥΓ: Στην εισαγωγή της Οδύσσειας ο Όμηρος άδει: "αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ."