Σινέ-MiC

Ό,τι αντιπροσωπεύουν στα καθ’ ημάς η Χερσόνησος, ο Λαγανάς και ο Κάβος, αυτό ακριβώς είναι η Μαγκαλούφ της Μαγιόρκας. Πηδημαγκαλούφ την λένε οι άγγλοι παρτάκηδες παραπέμποντας στις εκεί πλούσιες ξέφρενες ερωτικές τους νύχτες. Οι πιο σινεφίλ την ονομάζουν Τουίν Πικς των Βαλεαρίδων. Δρόμοι σκουπιδιάρηδες / κατουρλήδες και οικονομικοί τουρίστες [όπως λέμε οικονομικοί μετανάστες] μισόγυμνοι ή τσίτσιδοι, ντίρλα και διψασμένοι για σπέρμα. Στον αντίποδα, Ρώσοι λεφτάδες ψωνίζουν βιλάρες χωρίς παζάρια, με πισίνες και πριβέ γήπεδα γκολφ - το αγαπημένο τους σπορ ως γνωστόν. Dead pool κυριολεκτικά και σε όλο του το εμετικό μεγαλείο.

Τρεις κεντρικοί χαρακτήρες υφαίνουν τον σαθρό ιστό αυτής της μικρής υπερ-τουριστικής παρακμιακής πόλης. Η υπέρβαρη χήρα Μαρία-Τερέζα, φουγάρο και φαγάνα, που επικοινωνεί με το επέκεινα και με τον μηδιακό σωλήνα. Ο γέννημα-θρέμμα πηδημαγκαλουφιανός νεαρός Ρούμπεν, θε-να-γίνω-ηθοποιός αλλά το παίζω και μυστήριος. Και η ρωσίδα μεσίτρια Όλγα που οραματίζεται την αναβάθμιση του τόπου και εν παραλλήλω εν αγνοία την περαιτέρω υποβάθμισή του. Γύρω τους ανάλογοι δορυφόροι-χαρακτήρες που κρατάνε μπόσικα και ισορροπίες.

Ο σκηνοθέτης/μουσικός Μπλάνκα γνωρίζει καλά το θέμα του, χρησιμοποιεί κάθε πιθανή και απίθανη πηγή εικόνων και ήχου, συνθέτει ένα κολάζ σουρεαλιστικό τόσο μαστόρικα και γαργαλιστικά, όσο συμφύρονται τεκμηρίωση και φαντασία, αυτοσχεδιασμός και πλανοθεσία, δραματοποίηση και αυθορμητισμός. Στα θολά όρια και περιθώρια αυτού του παιχνιδιού ίσως να κρύβεται η γοητεία του αποτελέσματος. Ίσως πάλι η κάθαρση [τραγωδιακή ή πραγματική;] να είναι το ποθούμενο. Ποιος ξερ; Ίσως!