Σινέ-MiC

Έλλην νεότερος σκηνοθέτης ανακαλύπτει τη βιντεοκασέτα Η Ταξιτζού [1970] με την Δέσποινα Στυλιανοπούλου. Την παραβάλλει, παράλληλα μοντάροντάς την, με σύγχρονη, υποαμειβόμενη, πλήρους υπερωριών, βιοπαλαίστρια που γίνεται μοντέρνα ταξιτζού για εταιρία παραγωγής σε ανάθεση από γερμανική μεγαλο-εταιρία. Κι επειδή όλα αυτά είναι πιθανότερο να συμβούν σε άλλη χώρα [π.χ. στη Ρουμάνια] συνεχίζω / μεταφέρω το φανταστικό σενάριό “μου” εκεί πέρα μακριά...

Κοπελιά τύπου Αερολίν [Ilinca Manolache], που όμως διαθέτει και άβαταρ τύπου Κοντσίτα, αυτοκινούμενη αενάως σε υπερδιέγερση, τα χώνει ανεξαιρέτως και τρολάρει και ξεμπροστιάζει, εντός και εκτός πατρίδος, με 20 χιλιάδες θεάσεις ανά εβδομάδα, ινφλουένσερ γαρ. Ταυτόχρονα κατακεραυνώνει την ωλο-Γερμανία, την ηνωμένη Ευρώπη, την αποσχισμένη Βρετανία και την πολιτισμένη υφήλιο που εκμεταλλεύονται τριτοκοσμικές χώρες και στέλνουν τα σκουπίδια τους να καούν από κάποιους φουκαράδες τσιγγάνους.

Τι άλλο διαθέτει αυτή η θεότρελη χορταστική κωμωδία; Επεισοδιακή παρωδία και σατιρικό δράμα! Και κλακέτα Forbitten planet [ο πλανήτης μας]. Είναι ταινία δρόμου αστική και υπεραστική, ασπρόμαυρη και έγχρωμη. Με χοντρούς μπλε και πράσινους κόκκους. Είναι κατ’ ευφημισμόν μοκιμαντέρ που ανασκευάζει εαυτόν, κατά το δοκούν των παραγγελιοδόχων. Με σάουντρακ αυτοκινητάτο πληθωρικό, πολυποίκιλο, πολύπλευρο, πολυσυλλεκτικό. Λειτουργικό και απολαυστικό. Με γέλιο και σάτιρα μέχρις τελικής καταπτώσεως.

Άλλο τι; Γκεστ σε κόντρα ρόλο η Νίνα Χος [Μπάρμπαρα, Η ακρόαση, Ταρ] και ο σκηνοθέτης Uwe Boll [με τις διαβόητες τριλογίες του]. Ποιος Ούβε Μπολ; Ο δις [υπό]τιμημένος με Χρυσό Βατόμουρο, χειρότερου σκηνοθέτη και χειρότερης καριέρας, το ακάθεκτο γερμανικό ανάλογο του Εντ Γουντ. Επίσης δυο φορές [υπό]τιμημένος με δυσώδες Στίνκερ [= σταματήστε τον τώρα, πριν κάνει κι άλλη ταινία].

Θέτε κι άλλα; Μην περιμένετε και πολλά από το τέλος του κόσμου, με την υπογραφή του Ράντου Ζούντε [Σωλήνας με καπέλο, Αδιαφορώ αν καταγραφούμε στην ιστορία ως βάρβαροι, Άφεριμ!]