Σινε-MiC

Όνειρο για ένα Ρέκβιεμ;

Πα-τέρας/ποιητής ο Javier Bardem, ορατών τε πάντων και αοράτων. Σε ρόλο μη-τέρας η τεράστια Jennifer Lawrence, η έμπνευσή του, η μούσα, η μουσίτσα του. Φανατικοί φανς ο άνδρας/Αδάμ [Ed Harris], η γυναίκα/Εύα [Michelle Pfeiffer] και τα δυο τους παιδιά τύπου Κάιν-Άβελ [οι δυο από τους τέσσερις γιους του Brendan, Brian Gleeson & Domhnall Gleeson]. Ο ποιητής ένα κενό. Ασίνην τε... Ασίνην τε... Η προσωπική οδύσσεια ξεκινά μετά από μια ακόμη προσωπική ιλιάδα.

Η ατμόσφαιρα μυρίζει καμμένο [με κ πεζό]. Κάτι ίσως να κυοφορείται ή κάτι επίκειται να γεννηθεί. Το πολύτιμο πετράδι είναι μοναδικό αλλά τίποτε δεν αποκλείει να υπάρξει άλλο μοναδικότερό του. Κατάδικό του και καταδίκη του. Η γέννηση ενός πνευματικού τέκνου απαιτεί θυσίες αιματηρές, να μπει μπουρλότο, να γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη, να γκρεμιστεί ο κόσμος όλος, να τελειώσει και να χτιστεί από την αρχή – ει δυνατόν. The End of the World, όπως το τραγωδεί στους τίτλους τέλους η Patti Smith!

Ίσως η πιο άβολη και βαθύσκια μυστηριώδης ταινία του Αρονόφσκι, ο οποίος αυτο-ψυχαναλύεται για να φτάσει στα έγκατα της σκοταδόψυχης δημιουργίας. Στο πρωτάκουστο π [1998] έψαχνε την αλήθεια ανάμεσα στα ψηφία των πρωθιερών γραφών. Στο Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο [2000] εξερεύνησε εικονικές πραγματικότητες πίστεως. Η Πηγή [2006] τον οδήγησε ξανά στο θείο ον [μακάριον, μακάβριον και σαρκαστικόν] κι Ο Παλαιστής [2008] στην ψυχοσωματική καταστολή της απατηλής λάμψης της σόουμπιζ ματαιοδοξίας. Ο Μαύρος Κύκνος [2010] είναι η διπολική του ταυτότητα. Κι ο Νώε [2014] το παραμύθι του κόσμου στο κεφάλι μας.

Τώρα/φέτος η δυστοκία γέννησε το δικό του 7½. Χρειάστηκε 20 χρόνια, σχεδόν διπλάσιο χρόνο από τον Φελίνι (8½), αλλά τα κατάφερε. Γεννήτωρ απάντων ο ποιητής-δημιουργός που, για χάρη του ιερού πνεύματος της δημιουργίας, του πήρε ο διάολος τον πατέρα και του γ@μησε τη μητέρα!

Σχήμα λόγου; Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε!

Βαθμός: επτάμισι [7,5]