Σινε-MiC

Δεν είναι ανατολικογερμανίδα γιατρός* αλλά γαλλίδα πιανίστρια, επιτόπου συνθέτρια, εκ βαθέων ποιήτρια, εξ αδοκήτω τραγουδίστρια. Δεν είναι μια τυπική βιογραφία γιατί δεν είναι μια τυπική προσωπικότητα. Αν και διατρέχουν το σώμα της όλα όσα έκανε, έζησε, συνέθεσε, έπαιξε, τραγούδησε, ερωτεύτηκε, ερμήνευσε... εντός Γαλλίας, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ούτε τα βραβεία είναι: Ποιητικής Αφήγησης στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του 70ου Φεστιβάλ Καννών, Ζαν Βιγκό 2017, Λουί Ντιλάκ 2017, Σεζάρ ερμηνείας στην Ζαν Μπαλιμπάρ.

Είναι η γοητεία που σε τυλίγει όταν ένα θέμα-πρόσωπο σε συνεπάρει με όσα έζησε/εποίησε. Όχι μόνο εκείνο από το οποίο ξεκίνησες [Barbara]. Αλλά κι αυτό που το βιώνει τώρα [Μπριγκίτε], αυτό που ερωτεύτηκες [Jeanne Balibar] ως σκηνοθέτης-άνθρωπος [Mathieu Amalric] και καταδύθηκες μαζί του στην προσωπικότητα της Μπαρμπαρά. Που ταίριαξαν τα είναι τους και έγινε ένα με το άλλο, έγινε κάτι άλλο - μαζί κι όλο το ταξίδι που κάνει αυτό το άλλο για να φτάσει να γίνει ό,τι έγινε και να ξεπεράσει εντέλει το πρώτο άλλο, κατά βάθος τον ίδιο του/της τον εαυτό.

Η ποίηση είναι συχνά ακατανόητη, ενίοτε αισθητή. Κάτι βαθύτερο δονείται, κάτι σκιρτάει μέσα μου, κάτι άλλο πάλλεται, το ένα συντονίζεται με το άλλο, μια συγχορδία εσωτερική, μια συναυλία, με μουσικές εξαίσιες με φωνές. Η Ιθάκη-Γοττίγη είναι σε άλλη γη, σε άλλη χώρα, ξανακάνουμε όμως για πρώτη φορά το υπέροχο ταξίδι με σοφέρ χωρατατζή [Marc Bodnar] και ακορντεονίστα πανύψηλο και κουλ [Vincent Peirani] περί άλλα τυρβάζοντα.

Βαθμός: οκτώ [8]

(*) Μπάρμπαρα /Barbara [2012 Γερμανία, 105λ] Christian Petzold