Σινε-MiC

Μαθητής [=uchenik] ή μάρτυρας [=Muchenik]; Επαναστάτης της εφηβείας ή ζηλωτής της θρησκείας; Εξτρεμιστής ή φονταμενταλιστής; Το δίλημμα δεν περιορίζεται μόνο στο λογοπαίγνιο του ρωσικού τίτλου. Οι κάθε είδους -ισμοί προϋποθέτουν πίστη τυφλή σε κάτι κι όταν γίνουν πια δόγματα τότε η διόγκωση των ιδεατών κόσμων τους και των ιδανικών ιδεών τους είναι πια αναπόφευκτη και καταστροφική. Η τέλεια ιδέα επιβάλλει την τελείωση και το αποτελείωμα στην ατελή κόσμο μας.

Ο Βενιαμίν [Pyotr Skvortsov] είναι μαθητής σε ένα φαινομενικά προοδευτικό σχολείο. Η εμμονή του με την Αγία Γραφή είναι τέτοια που συνεχώς παραθέτει ως μοναδικά του επιχειρήματα αποσπάσματά της. Η απόλυτη δυσανεξία του στα χαλαρά -όπως πιστεύει- ήθη συμμαθητών και δασκάλων τον οδηγεί σε καθημερινές συγκρούσεις και υπερβάσεις που τεζάρουν στα άκρα ακόμη και το σχολικό συμβούλιο. Απέναντί του θα τολμήσει να βρεθεί η καθηγήτρια βιολογίας Ελένα [Viktoriya Isakova]. Ο ορθολογισμός της συνθλίβεται υπό το βάρος της υποχωρητικότητας των υπολοίπων συναδέλφων, της διευθύντριας εξαρχούσης. Ο πόλεμος μπορεί να συνεχιστεί μόνο με τα ίδια όπλα αυτού που τον ξεκίνησε.

Στο επίπεδο της δραματουργίας ο Ντοστογιέφσκι συμπλέκεται με τον Μακιαβέλι, σε μίξη Marius von Mayenburg και θεατρο-κινηματογραφική διασκευή αλά Σερεμπρένικωφ. Μπορούμε χάριν ευφυολογήματος να υποστηρίξουμε ότι ο σκηνοθέτης είναι εγκάθετος καθότι το όνομα αυτού Κύριλλος. Κάπως έτσι πέφτουμε στην ίδια λούμπα με τον Πιστό του ήρωα. Μπορούμε επίσης να αγνοήσουμε το πορτρέτο του Πούτιν που είναι προβοκατόρικα τοποθετημένο στο πλάνο της πρώτης μονομαχίας πάνω από το κεφάλι του Πιστού Βένια. Να εθελοτυφλούμε ότι δεν αφορά την κοινωνία μια τέτοια ακραία αυταρχική συμπεριφορά κι ότι το ψάρι δε βρομάει από κει που όλοι ξέρουμε.

Ωστόσο τα ζητήματα που εγείρει η ταινία είναι βαθύτερα. Αφορούν τον ακρογωνιαίο ρόλο της εκπαίδευσης, τον ενοχικό αλληθωρισμό της εκκλησίας, τον εσκεμμένο στραβισμό της εξουσίας, την ιδιοκαλλιέργεια μορφωμένων φανατικών, την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που βλέπουμε στη Συρία. Μια ωρολογιακή βόμβα που πάλλεται έτοιμη να σκάσει στα μούτρα μας με υπόκρουση το επικό κρεσέντο God is God των Laibach. Περαστικά, που δεν το βλέπω. Το μετέωρο βήμα του τέλους είναι αυτό που προεκτείνει τη μυθοπλασία στη δική μας καθηλωμένη [=καρφωμένη] πραγματικότητα.

Βαθμός: οκτώ [8]