Σινέ-MiC

Ποιος πρόδωσε τις «αρχές» του; Ο προδότης πεντίτο ή η ίδια η σικελική μαφία; Ποιος παλεύει με τη συνείδησή του; Ο «κανένας» που έγινε «κάποιος» με ιδιαίτερα ακριβό τίμημα ή όλοι αυτοί οι «κάποιοι άλλοι» και ανυπόληπτοι; Το οφθαλμοφανές των απαντήσεων δεν είναι καθόλου προφανές στην περίπτωση του Τομάζο Μπουσκέτα.

Ο Pierfrancesco Favino ενσαρκώνει ενθουσιωδώς τον κεντρικό χαρακτήρα αυτής της δυομισάωρης γκανγκστερικής ταινίας, του οποίου το λύσιμο σιωπής οδήγησε στο εδώλιο 475 μέλη της κόζα νόστρα. Η ιστορία του απλώνεται σε τρία μέρη. Ανάμεσα στον πρώτο [1963] και τον δεύτερο [1980] πόλεμο της μαφίας. Από τη δεύτερη έκδοσή του στην Ιταλία [1983] ως την ολοκλήρωση της περιβόητης δίκης Μάξι [1986-1992]. Και από τις δολοφονίες των δικαστών Τζοβάνι Φαλκόνε και Πάολο Μπορσελίνο [1992], στους οποίους μίλησε και ξεσκέπασαν τους κακούργους και τις πολιτικές του διασυνδέσεις, ως το τέλος της ζωής του [2000].

Κάθε μέρος έχει κάτι το συναρπαστικό και εισδύει ακόμη πιο βαθιά στον ψυχισμό και το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της γείτονος. Κορυφαίος σίγουρα ο δικαστικός μαραθώνιος και ιδίως οι «διαξιφισμοί» του Μπουσκέτα με τον άσπονδο εχθρό Σαλβατόρε "Τοτό" Ριίνα [Nicola Calì], τον οποίο αποκαλεί ειρωνικά «σενιόρ-ριίνα».

Ο 80άρης Μπελόκιο ενορχηστρώνει με μαεστρία μια υπερπαραγωγή μεγέθους Νονών και Ιρλανδού, που όμως στριφογυρίζει το θέμα με τις περιελίξεις του ντι-εν-έι [παραπέμποντας στις ανατομίες του Πέκινπα] για να σφυγμομετρήσει τον παλμό της σύγχρονης πατρίδας του που ακόμα τον πληγώνει. Πολύτιμος αρωγός στον ανηφορικό αυτόν προσωπικό γολγοθά η [α!]λυτρωτική μουσική του Nicola Piovani.

Βαθμός: επτά [7]