Σινέ-MiC
Πολλές ταινίες είδε (και έγραψε γι αυτές) το 2023, ο Κώστας Καρδερίνης, αν έπρεπε να διαλέξει μία, θα ήταν αυτή. Λίγες σκέψεις με την αφορμή αυτή.
Καταθέτω μερικές σκέψεις που πιθανώς να προϋπήρχαν αλλά συγκροτήθηκαν σε σώμα μέσα από τη θέαση αυτής της ενοχλητικής δημιουργίας. Γι’ αυτά που παραθέτω αμέσως παρακάτω τη θεωρώ μια εκ των καλύτερων ταινιών της μη δίσεκτης χρονιάς 2023.
Α. Η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ ώριμη να αξιοποιήσει θετικά την τεχνολογία και την τεχνογνωσία της εποχής της/μας. Και κάθε νέα πρωτοποριακή εξέλιξη της επιστήμης [π.χ. τεχνητή νοημοσύνη] καταδεικνύει ακόμη πιο έντονη την ανωριμότητά μας κι ακόμη πιο ανησυχητική την ιδέα ότι τέτοια πανίσχυρα εργαλεία πέφτουν σε λάθος χέρια και μυαλά.
Β. Οι επιστήμονες έχουν συνήθως σοβαρούς ενδοιασμούς περί του αν αυτό που ανακαλύπτουν είναι υπέρ της ανθρωπότητας. Μπορεί να χάνουν τον ύπνο τους, την αυτοεκτίμησή τους, μπορεί να αναζητούν συμβουλές σε σοφότερους και παλιότερους παθόντες, αλλά δυστυχώς ο καθένας μας μαθαίνει μόνο απ’ τα ίδια λάθη. Κι αυτό δεν είναι επαρκής δικαιολογία.
Γ. Ο στρατός είναι βασικός χρηματοδότης και εφαλτήριο πολλών επικείμενων επιστημονικών ανακαλύψεων για δικούς του «εθνικούς» σκοπούς, γεγονός που επηρεάζει καταλυτικά τη χρήση αυτών των ανακαλύψεων ή/και εφευρέσεων. Οι οποίες αφού περάσουν από στρατιωτική χρήση και κατάχρηση, αποδίδονται κατόπιν στο «κοινό καλό» «κάπως» πιο ασφαλείς.
Δ. Οι πρόεδροι/αρχηγοί κρατών σκέφτονται μιλιταριστικά διότι προέρχονται από τις τάξεις αυτές [του στρατού ή των μυστικών υπηρεσιών] πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Εξαιρέσεις που συχνά δολοφονούνται.
Ε. Άπαξ και ανακαλύψουν οι επιστήμονες αυτό που θέλουν και ζητάνε οι μιλιταριστές, θεωρούνται λαπάδες και μπαίνουν στο περιθώριο κι αν χρειαστεί φορτώνονται και τη ρετσινιά των «παρενεργειών». Οι απόλυτοι πολιτικοί και οι αρχηγοί «αποφασιστές» [δάνειο της λέξης decider] είναι απυρόβλητοι. Από τη λέξη που είπε ο Βους [Bush] αφαιρούμε την πρόθεση [από] και ανεβάζουμε τον τόνο. Θα μου πείτε, είτε κακή είτε κακή, η πρόθεση είναι πρόθεση.
ΣΤ. Διαχρονικά, όσοι σκηνοθέτες θέλουν να υπερβούν εαυτόν, επενδύοντας στην παγκόσμια διάσταση/τον διεθνή αντίκτυπο/τον οικουμενικό απόηχο των γεγονότων, χρεοκοπούν ή λοιδορούνται και κατατρύχονται.