Σινέ-MiC

Όρνιθες και κουτόρνιθες ή...
(Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Μπάμπη Μακρίδη)

Πανίσχυροι παγεροί ορνιθίες άνεμοι πνέουν αληγείς. Πουλιά μετανάστες και σμήνη ακροβατικά πηγαινοέρχονται στους αιθέρες και άνθρωποι πνέουν μένεα και θένε να βγάλουν φτερά να πετάξουν μακριά. Όμως που μακριά και πόσο μακριά; Βόρεια; Υπερβόρεια; Εις άλλην νήσον παγω-γεωθερμική; Στην Ισλανδία; Σε άλλη ήπειρο; Στην Αμέρικα; Σ’ άλλη γη [...] σ’ άλλη θάλασσα;

Πανηλίθιοι αλαζόνες ηγέτες λογαριάζουν τα οικονομίστικα λογιστικά των πελατών τους χωρίς την ξενοδόχο μητέρα Φύση. Ένας επαρμένος έποπας [επί]ταγός μας κοιτάει αφ’ υψηλού. Έχει το βλέμμα του τσαλαπετεινού [όχι του Ουαϊόμινγκ αλλά της Νέας Υόρκης], το όνομά αμπλαούμπλα ήρωα του Ντίσνεϊ και το επίθετο θυμίζει το παρατσούκλι του αλήτη ήρωα του Τσάρλι Τσάπλιν. Αψηφά τους ιούς και αφήνει την Πολιτεία που τον «μεγάλωσε» να καταρρίπτει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.

Δαπανηρὴ ἰδέα ὁ βίος. Ναυλώνεις ἕναν κόσμο γιὰ νὰ κάνεις τὸν γύρο μιᾶς βάρκας. Από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου μέχρι το τείχος του Νέου Μεξικού. Η Τέχνη όμως βρίσκει περάσματα, κάνει ρωγμές και διασχίζει τους ουρανούς, είναι πνεύμα ελεύθερο σαν τα πουλιά. Παραδίδει μαθήματα προετοιμασίας υπερπτήσεων μήπως μας γλυτώσει από τα περιττώματα των Ορνίθων και των περιστεριών στο Fight Club. Άραγε μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων;

Η Τέχνη επανέρχεται δριμύτερη. Από τον Αριστοφάνη [Νεφέλες, Σφήκες, Όρνιθες] στον Λουκιανό τον Σαμοσατέα [Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος], στον Ροδόλφο Ράσπε [Οι εκπληκτικές περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν], στον Κουν [Θέατρο Τέχνης], στον Τέρι Γκίλιαμ [Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν], στον Κώστα Σφήκα [Tο προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Kλέε], στον Ινδαρέ [Ο τσαλαπετεινός του Ουαϊόμινγκ], στον Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου [Μπέρντμαν ή (Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας), Η επιστροφή], στον Καραθάνο, στον Μακρίδη [Όρνιθες ή πώς να γίνεις πουλί].

Ο τελευταίος συγκέρασε πολλές τέχνες στην εβδόμη και κατάφερε να αναδείξει τη διαχρονική και την μετα-προφητική αξία του αριστοφανικού μεγαλείου. Η μεταφορά του μύθου στην εποχή μας βρήκε ιδιαίτατη καλλιτεχνική φλέβα έκφρασης στην πολυμορφική παλέτα του Μπάμπη Μακρίδη, ο οποίος ξεπέρασε εαυτόν και άνοιξε φτερά για νέους ορίζοντες με βλέμμα ελπιδοφόρο, παρά τη θλιμμένη του τσιγγάνα καρδιά.

Learning to fly, But I ain't got wings / Coming down is the hardest thing
I'm learning to fly, Around the clouds / But what goes up, must come down.
- Tom Petty and The Heartbreakers

Προτεινόμενη εργογραφία

Όρνιθες [414πΧ, μεγάλη παράσταση - λένε] Αριστοφάνης
The Tramp [1915μΧ ΗΠ, 26λ] Charlie Chaplin
Όρνιθες [1959/1975 Ελλάς, παράσταση 122λ] Κάρολος Κουν
The Adventures of Baron Munchausen [1988 ΗΒ /Δ. Γερμανία, 126λ] Terry Gilliam
Paul Klee's Prophetic Bird of Sorrows [1995 Ελλάς, 65λ] Kostas Sfikas /Κώστας Σφήκας
Like a Prairie Cock in Wyoming [1995 Ελλάς, 82λ] Δημήτρης Ινδαρές /Dimitris Indares
Fight Club [1999 ΗΠ /Γερμανία, 139λ] David Fincher
Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) [2014 ΗΠ, 119λ] Alejandro G. Iñárritu
The Revenant [2015 ΗΠ /Χονγκ Κονγκ / Ταϊβάν, 156λ] Alejandro G. Iñárritu
Όρνιθες [2016 Ελλάς, παράσταση 130λ] Νίκος Καραθάνος
The Birds or how to be one [2020 Ελλάς, 80λ] Μπάμπης Μακρίδης

Βαθμός: εννιά [9]