Σινε-MiC

Τοπίο άνυδρου φαρ ουέστ που επιβάλλεται στο θέμα και στα πρόσωπα, με τη συνδρομή προσήκουσας διεύθυνσης φωτογραφίας του Andrei Butica. Ελλειπτική ανάπτυξη στο στιλ της Σιωπής των Αμνών. Εσάνς από Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους. Στο βάθος Πέκινπα [Αδέσποτα σκυλιά/Straw Dogs, 1971] και Μπούρμαν [Deliverance /Όταν ξέσπασε η βία, 1972] και αμερικάνικο θανατερό νουάρ τρίτου τύπου και άλλου κόσμου [Ολντμπόι].

Παρόλες αυτές τις αναφορές, βρισκόμαστε στην αγροτική ρουμάνικη ενδοχώρα κοντά στα ουκρανικά σύνορα. Ο Ρόμαν [Dragos Bucur] έχει κληρονομήσει από τον παππού του τεράστια έκταση και μέσα της ένα χάσκον σπίτι και μια άγρια σκύλα φύλακα ονόματι "αστυνομία". Στην προσπάθειά του να πουλήσει τη γη ο Ρόμαν θα βρεθεί ανάμεσα στον φιλάσθενο αλλά ανοιχτομάτη αστυνόμο Χόρας [Gheorghe Visu] και στον δυναμικό αλλά μοιραίο κυνηγό Σαμίρ [Vlad Ivanov]. Υπάρχει και το απαραίτητο ακυρωμένο ερωτικό στοιχείο, οι βάλτοι με τα μυστικά, οι καλοί "θείοι" [νεκροί και ζωντανοί], οι βλάκες [σκέτοι] και τα αγριογούρουνα.

Τα πλάνα είναι αργά και μακρόσυρτα από το πρώτο ως το τελευταίο. Το μοντάζ αφήνει απ' έξω κομμάτια πλοκής, στη φαντασία του θεατή. Σε όλην την ταινία κάτι σιγοβράζει. Μια οργή που' ναι να βγει. Ένα μυστήριο αστυνομικής υφής που το υποπτευόμαστε, ότι θα μας την κάνει τη ζημιά. Κάτι σα βραστό κατσαρόλας που δεν δείχνει αλλά περιέχει πολύ ατμό και γεύση στο ζουμί. Ωστόσο η αναμέτρηση με τη Φύση [μας] δεν είναι πάντα συναρπαστική. Η αμηχανία του Ρόμαν πριμοδοτεί τη βλακεία του και η αλλαγή ταμπλό και κόντρα αλλαγή στο τέλος, στόχο έχουν τη δική μας αμηχανία. Η τελική επικράτηση ενός και μόνο κινηματογραφικού είδους μοιάζει από μηχανής θεός. Μένει η ατμόσφαιρα και η κοντράλτο φωτογραφία.

Βαθμός: έξι [6]