Σινέ-MiC
Κάθε κωμωδία κρύβει μέσα της ένα δράμα (πολλές φορές και το ανάποδο). Του Κώστα Καρδερίνη
Τι δεν έχει γραφτεί γι’ αυτήν την ταινία; Ίσως-ίσως ότι έχει επιρροές από την καθαρτήρια δράση του αρχαίου δράματος. Ότι συμμετέχει σ’ αυτήν η ελληνική παροικία. Ίσως ακόμη ότι παραφράζει τετριμμένη συνταγή σύντομης ερωτικής ιστορίας, παραβαίνοντας [θεατρικά και σεναριακά] τον κανόνα της ωριμότητας της πρωταγωνίστριας. Ήτοι, κατεβάζοντας τον ηλικιακό πήχη πετυχαίνει σωτήρια υβριδική παραλλαγή.
Εν προκειμένω η Μίλα [Eliza Scanlen] βαίνει στα γλυκά δεκάξι της χρόνια αλλά η ψυχοσωματική της υγεία σκαμπανεβάζει. Ένας νεογιλός υπογραμμίζει την ταλαίπωρη παιδικότητά της. Στην υπόλοιπη ζωή της εισβάλει πρόωρα ο έρως που ακούει στο όνομα Μόζες [Toby Wallace] και είναι πρεζάκι / βαποράκι και άστεγο κλεφτράκι. Οι ευκατάστατοι γονείς της, πατέρας ψυχίατρος [Ben Mendelsohn] και μάνα εθισμένη και πρώην δασκάλα κλασικού πιάνου [Essie Davis], διστάζουν μεν πιάνονται δε στην κυριολεξία από τη χαίτη του ατίθασου αυτού «Πήγασου». Η μετά-μόρφωση της Μίλα «μιλά» στις καρδιές μας γιατί δεν είναι μελό αλλά κωμωδία και δράμα ζωής.
Η πρωτάρα σκηνοθέτις Σάνον Μέρφι χτυπάει φλέβα [χρυσού] με τη μία. Δίνει παράλληλες οπτικές γωνίες [3 ή 4;] και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου στο χάος της σύγχρονης δημιουργίας. Αφήνει τις πεπατημένες και περπατημένες λεωφόρους και περιδιαβαίνει τα στενά της συναισθησίας χαρίζοντας ίσως το πρώτο δείγμα ληξιπρόθεσμου τρομάντζου [κατοχυρώνω τον όρο] σε συσκευασία χάμπουργκερ [κωμωδία πάνω-κάτω και στη μέση δράμα]. Αποτάσσεται τη φόρμα και αναδεικνύει το περιεχόμενο της ανθρώπινης ψυχής και του σώματος.
Το ίδιο παιχνιδιάρικο είναι και το σάουντρακ που ντύνει αυτές τις προγαμιαίες περιπέτειες. Από κλασικές μουσικές όχι κλασικά δοσμένες μέχρι μετά-κλασικές διασκευές και άσματα που έγιναν νεοκλασικά.
Βαθμός: οκτώ [8]