Σινε-MiC

Για μια χούφτα... εκτάρια

Μετά τον επώδυνο θάνατο του αυταρχικού πατρός [Sean Bean], η Αλίκη [Ruth Wilson] επιστρέφει για να διεκδικήσει την οικογενειακή φάρμα, μέρος της οποίας της είχε τάξει ο πατέρας πριν αυτή αποχωρήσει/μεταναστεύσει. Λείπει ήδη 15 συναπτά έτη και η άριστη σχέση που είχε τότε με τον αδερφό της [Mark Stanley] είναι χαμένη στον χρόνο. Η ταραχή που νιώθει όταν μπαίνει στο σπίτι που μεγάλωσε, μαρτυρά ότι οι οδυνηρές αναμνήσεις την στοιχειώνουν ακόμη. Μόνο μια βουτιά στα, πάντα ρέοντα και ουδέποτε στάσιμα, γάργαρα δροσερά νερά του παρακείμενου σκοτεινού ποταμού μπορεί να την συνεφέρει και να την επαναφέρει στη σημερινή πραγματικότητα, κάθε φορά που οι ζοφερές θύμισες ξυπνάνε εφιάλτες.

Η σύγκρουση με τον αδερφό κλιμακώνεται όσο διαπιστώνει πόσο διαφορετικά σκέφτονται. Το πείσμα και η μυστικοπάθειά της κινούν βουνά, όμως κι αυτός δεν παρατάει εύκολα τα υποβολιμαία σχέδιά του. Η υπόθεσή είναι πολύ προβλέψιμη. Απρόβλεπτος είναι σε αρκετό βαθμό ο ρόλος και οι προθέσεις του αδερφού. Αστάθμητος παράγων ο κοινωνικός περίγυρος, καταλυτικός -όπως φαίνεται- σε τέτοιες αγροτικές ζώνες οικογενειακού τύπου.

Τηρουμένων κάποιων αναλογιών, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για γουέστερν βρετανικής ιδιοσυστασίας. Η πολύ καλή φωτογραφία συμβάλλει στο σκοτεινό κλίμα. Το μοντάζ δημιουργεί γοητευτικούς χρονικούς παραλληλισμούς. Η εκπάγλου καλλονής πρωταγωνίστρια παίζει σωματικά και βλεμματικά, συσπώντας έξοχα τους μύες του προσώπου, δείχνοντας εν μέρει και την θεατρική της στόφα. Το βουκολικό παραδοσιακό άσμα [An Acre of Land] που μετέγραψε ο Harry Escott [συνεργάτος της Μπάρναρντ και στον Εγωιστή Γίγα] και άδει υπέροχα η PJ Harvey είναι ωραία επιλογή ως πρελούδιο κι ως επωδός. Η συμμετοχή στο καστ τριών αστέρων [Μπιν, Στάνλεϊ, Joe Dempsie] του Παιχνιδιού του Στέμματος, ανεβάζει κι άλλο το θερμόμετρο.

Ωστόσο ο προηγηθείς Εγωιστής Γίγαντας [2013] παραμένει καλύτερος, πιο ολοκληρωμένος, συγκινησιακά δυνατότερος.

Βαθμός: έξι μισό [6,5]