Σινε-MiC

Μια φιλία δυνατή, γεννημένη στα δάση Τάιγκα, δίπλα στην παγωμένη Βαϊκάλη, σε ένα αφιλόξενο φυσικό περιβάλλον ξεχασμένο ακόμη κι απ’ τον... Πούτιν.

Βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Sylvain Tesson, η ταινία ακολουθεί τα πατήματα και τα παθήματα του Τέντι [Raphaël Personnaz]. Ενός γάλλου που βαρέθηκε την αστική καταναλωτική ασφυκτική ζωή και αποφάσισε να αποτραβηχτεί στη σιβηρική ενδοχώρα. Αφού περνάει η ρόδινη περίοδος προσαρμογής, η άγρια φύση φανερώνει τα δόντια της: μοναξιά, παγωνιά, έλλειψη τροφής και θανάσιμες παγίδες στα χιόνια και στους πάγους της λίμνης. Κι εκεί που ο μαλθακός αστός είναι έτοιμος να γίνει παγοκολόνα, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός ο ρώσος φυγόδικος Αλεξέι [Evgeniy Sidikhin]. Ο χρόνος έχει σταματήσει γι’ αυτόν πριν από αρκετά χρόνια όταν έκανε έναν φόνο στην κοντινή πόλη. Εξαιτίας αυτού στερήθηκε και στερείται ακόμη τα πάντα.

Η φιλία των δύο αταίριαστων ανδρών θ’ ανθίσει και θα θεριέψει μέσα στις αντιξοότητες, θα ξεπεράσει όλα τα εμπόδια κι άμα πάρει φόρα τίποτε δεν θα μπορέσει να την καταλύσει. Ακούγονται πολύ ιδανικά και ειδυλλιακά όλα αυτά κι αυτό είναι το αδύνατο σημείο της ιστορίας. Ότι, δηλαδή, ο αδαής γάλλος από τα Πυρηναία, Σαφί Νεμπού, εξωραΐζει τα πάντα υπό το πρίσμα της άγνοιας κινδύνου και της νάσιοναλ γεω-γραφικής αισθητικής του. Αφήνει το τοπίο και την υποβλητική φωτογραφία να αναλάβουν δράση και να σώσουν το βλέμμα πριν ματώσει.

Το δυνατό σημείο της ταινίας είναι η εξαιρετική μουσική επένδυση του τρομπετίστα Ibrahim Maalouf. Ατμοσφαιρική, ενίοτε μινιμαλιστική πιανίσιμη, άλλοτε διαπεραστική των πλάνων, με απόηχους από τη Μέση Ανατολή της καταγωγής του κι απ’ τη ζεστασιά του μεσογειακού ταμπεραμέντου του. Αρκετές φορές, μουσική και τοπίο μάς συνεπαίρνουν τόσο που ξεχνάμε ότι υπάρχει ιστορία και αφηγηματική γραμμή. Δεν μας ενδιαφέρει πια η εξέλιξη παρά μόνο η απεραντοσύνη της ύπαρξης, η αφθαρσία της ύλης και ο αέναος κύκλος της αναγέννησης.

Βαθμός: επτά [7]